Ancient Greek-English Dictionary Language

ἀποκτείνω

Non-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: ἀποκτείνω ἀποκτενῶ ἀπέκτεινα

Structure: ἀπο (Prefix) + κτείν (Stem) + ω (Ending)

Etym.: cf. a)pokti/nnumi

Sense

  1. I kill, slay
  2. I condemn, put to death (judicial)

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἀποκτείνω ἀποκτείνεις ἀποκτείνει
Dual ἀποκτείνετον ἀποκτείνετον
Plural ἀποκτείνομεν ἀποκτείνετε ἀποκτείνουσιν*
SubjunctiveSingular ἀποκτείνω ἀποκτείνῃς ἀποκτείνῃ
Dual ἀποκτείνητον ἀποκτείνητον
Plural ἀποκτείνωμεν ἀποκτείνητε ἀποκτείνωσιν*
OptativeSingular ἀποκτείνοιμι ἀποκτείνοις ἀποκτείνοι
Dual ἀποκτείνοιτον ἀποκτεινοίτην
Plural ἀποκτείνοιμεν ἀποκτείνοιτε ἀποκτείνοιεν
ImperativeSingular ἀποκτείνε ἀποκτεινέτω
Dual ἀποκτείνετον ἀποκτεινέτων
Plural ἀποκτείνετε ἀποκτεινόντων, ἀποκτεινέτωσαν
Infinitive ἀποκτείνειν
Participle MasculineFeminineNeuter
ἀποκτεινων ἀποκτεινοντος ἀποκτεινουσα ἀποκτεινουσης ἀποκτεινον ἀποκτεινοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἀποκτείνομαι ἀποκτείνει, ἀποκτείνῃ ἀποκτείνεται
Dual ἀποκτείνεσθον ἀποκτείνεσθον
Plural ἀποκτεινόμεθα ἀποκτείνεσθε ἀποκτείνονται
SubjunctiveSingular ἀποκτείνωμαι ἀποκτείνῃ ἀποκτείνηται
Dual ἀποκτείνησθον ἀποκτείνησθον
Plural ἀποκτεινώμεθα ἀποκτείνησθε ἀποκτείνωνται
OptativeSingular ἀποκτεινοίμην ἀποκτείνοιο ἀποκτείνοιτο
Dual ἀποκτείνοισθον ἀποκτεινοίσθην
Plural ἀποκτεινοίμεθα ἀποκτείνοισθε ἀποκτείνοιντο
ImperativeSingular ἀποκτείνου ἀποκτεινέσθω
Dual ἀποκτείνεσθον ἀποκτεινέσθων
Plural ἀποκτείνεσθε ἀποκτεινέσθων, ἀποκτεινέσθωσαν
Infinitive ἀποκτείνεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
ἀποκτεινομενος ἀποκτεινομενου ἀποκτεινομενη ἀποκτεινομενης ἀποκτεινομενον ἀποκτεινομενου

Imperfect tense

Aorist tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἀπέκτεινα ἀπέκτεινας ἀπέκτεινεν*
Dual ἀπεκτείνατον ἀπεκτεινάτην
Plural ἀπεκτείναμεν ἀπεκτείνατε ἀπέκτειναν
SubjunctiveSingular ἀποκτείνω ἀποκτείνῃς ἀποκτείνῃ
Dual ἀποκτείνητον ἀποκτείνητον
Plural ἀποκτείνωμεν ἀποκτείνητε ἀποκτείνωσιν*
OptativeSingular ἀποκτείναιμι ἀποκτείναις ἀποκτείναι
Dual ἀποκτείναιτον ἀποκτειναίτην
Plural ἀποκτείναιμεν ἀποκτείναιτε ἀποκτείναιεν
ImperativeSingular ἀποκτείνον ἀποκτεινάτω
Dual ἀποκτείνατον ἀποκτεινάτων
Plural ἀποκτείνατε ἀποκτεινάντων
Infinitive ἀποκτείναι
Participle MasculineFeminineNeuter
ἀποκτεινᾱς ἀποκτειναντος ἀποκτεινᾱσα ἀποκτεινᾱσης ἀποκτειναν ἀποκτειναντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἀπεκτεινάμην ἀπεκτείνω ἀπεκτείνατο
Dual ἀπεκτείνασθον ἀπεκτεινάσθην
Plural ἀπεκτεινάμεθα ἀπεκτείνασθε ἀπεκτείναντο
SubjunctiveSingular ἀποκτείνωμαι ἀποκτείνῃ ἀποκτείνηται
Dual ἀποκτείνησθον ἀποκτείνησθον
Plural ἀποκτεινώμεθα ἀποκτείνησθε ἀποκτείνωνται
OptativeSingular ἀποκτειναίμην ἀποκτείναιο ἀποκτείναιτο
Dual ἀποκτείναισθον ἀποκτειναίσθην
Plural ἀποκτειναίμεθα ἀποκτείναισθε ἀποκτείναιντο
ImperativeSingular ἀποκτείναι ἀποκτεινάσθω
Dual ἀποκτείνασθον ἀποκτεινάσθων
Plural ἀποκτείνασθε ἀποκτεινάσθων
Infinitive ἀποκτείνεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
ἀποκτειναμενος ἀποκτειναμενου ἀποκτειναμενη ἀποκτειναμενης ἀποκτειναμενον ἀποκτειναμενου

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • εἶπε δὲ Ἁβραὰμ περὶ Σάρρασ τῆσ γυναικὸσ αὐτοῦ, ὅτι ἀδελφή μου ἐστίν. ἐφοβήθη γὰρ εἰπεῖν ὅτι γυνή μου ἐστί, μή ποτε ἀποκτείνωσιν αὐτὸν οἱ ἄνδρεσ τῆσ πόλεωσ δἰ αὐτήν. ἀπέστειλε δὲ Ἀβιμέλεχ, βασιλεὺσ Γεράρων, καὶ ἔλαβε τὴν Σάρραν. (Septuagint, Liber Genesis 20:2)
  • Ἐπηρώτησαν δὲ οἱ ἄνδρεσ τοῦ τόπου περὶ Ρεβέκκασ τῆσ γυναικὸσ αὐτοῦ, καὶ εἶπεν. ἀδελφή μου ἐστίν. ἐφοβήθη γὰρ εἰπεῖν ὅτι γυνή μου ἐστί, μήποτε ἀποκτείνωσιν αὐτὸν οἱ ἄνδρεσ τοῦ τόπου περὶ Ρεβέκκασ, ὅτι ὡραία τῇ ὄψει ἦν. (Septuagint, Liber Genesis 26:7)
  • ἀνελόντοσ δὲ τοῦ θεοῦ αὐτοῖσ ὅτι τὴν πόλιν αἱρήσουσιν ἂν μὴ τὸν βασιλέα τὸν Ἀθηναίων Κόδρον ἀποκτείνωσιν, ἐστράτευον ἐπὶ τὰσ Ἀθήνασ. (Lycurgus, Speeches, 113:3)
  • ἴσχυσαν οὖν καὶ διεπράξαντο τοὺσ οἴκοθεν ἄρχοντασ ἐπιστεῖλαι πρὸσ Ιὠνίαν ὅπωσ ἀποκτείνωσιν αὐτόν. (Plutarch, , chapter 24 2:4)
  • εἰπεῖν πρὸσ τοὺσ δικαστάσ, ἀξιοῦν, ἂν ἀποκτείνωσιν αὐτὸν , ἐπιγράψαι τῇ στήλῃ τὴν καταδίκην, ὅπωσ οἱ Ἕλληνεσ εἰδῶσιν ὅτι μὴ βουλομένουσ Θηβαίουσ Ἐπαμεινώνδασ ἠνάγκασε τὴν Λακωνικὴν πυρπολῆσαι , πεντακοσίοισ ἐνιαυτοῖσ ἀδῄωτον οὖσαν οἰκίσαι δὲ Μεσσήνην δι’ ἐτῶν τριάκοντα καὶ διακοσίων· (Plutarch, Regum et imperatorum apophthegmata, , section 23 3:1)

Synonyms

  1. I kill

  2. I condemn

Related

Derived

Similar forms

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION