Pausanias, Description of Greece, Βοιωτικά, chapter 10

(파우사니아스, Description of Greece, Βοιωτικά, chapter 10)

πολυάνδριον δὲ οὐ μακρὰν ἀπὸ τῶν πυλῶν ἐστι· κεῖνται δὲ ὁπόσουσ κατέλαβεν ἀποθανεῖν Ἀλεξάνδρῳ καὶ Μακεδόσιν ἀντιτεταγμένουσ. οὐ πόρρω δὲ ἀποφαίνουσι χωρίον ἔνθα Κάδμον λέγουσιν ‐ ὅτῳ πιστά ‐ τοῦ δράκοντοσ, ὃν ἀπέκτεινεν ἐπὶ τῇ κρήνῃ, τοὺσ ὀδόντασ σπείραντα, ἄνδρασ δὲ ἀπὸ τῶν ὀδόντων ἀνεῖναι τὴν γῆν. ἔστι δὲ λόφοσ ἐν δεξιᾷ τῶν πυλῶν ἱερὸσ Ἀπόλλωνοσ·

καλεῖται δὲ ὅ τε λόφοσ καὶ ὁ θεὸσ Ἰσμήνιοσ, παραρρέοντοσ τοῦ ποταμοῦ ταύτῃ τοῦ Ἰσμηνοῦ. πρῶτα μὲν δὴ λίθου κατὰ τὴν ἔσοδόν ἐστιν Ἀθηνᾶ καὶ Ἑρμῆσ, ὀνομαζόμενοι Πρόναοι· ποιῆσαι δὲ αὐτὸν Φειδίασ, τὴν δὲ Ἀθηνᾶν λέγεται Σκόπασ· μετὰ δὲ ὁ ναὸσ ᾠκοδόμηται. τὸ δὲ ἄγαλμα μεγέθει τε ἴσον τῷ ἐν Βραγχίδαισ ἐστὶ καὶ τὸ εἶδοσ οὐδὲν διαφόρωσ ἔχον·

ὅστισ δὲ τῶν ἀγαλμάτων τούτων τὸ ἕτερον εἶδε καὶ τὸν εἰργασμένον ἐπύθετο, οὐ μεγάλη οἱ σοφία καὶ τὸ ἕτερον θεασαμένῳ Κανάχου ποίημα ὂν ἐπίστασθαι. διαφέρουσι δὲ τοσόνδε· ὁ μὲν γὰρ ἐν Βραγχίδαισ χαλκοῦ, ὁ δὲ Ἰσμήνιόσ ἐστι κέδρου. ἔστι δ’ ἐνταῦθα λίθοσ ἐφ’ ᾧ Μαντώ φασι τὴν Τειρεσίου καθέζεσθαι.

οὗτοσ μὲν πρὸ τῆσ ἐσόδου κεῖται, καί οἱ τὸ ὄνομά ἐστι καὶ ἐσ ἡμᾶσ ἔτι Μαντοῦσ δίφροσ· ἐν δεξιᾷ δὲ τοῦ ναοῦ λίθου πεποιημένασ εἰκόνασ Ἡνιόχησ εἶναι, τὴν δὲ Πύρρασ λέγουσι, θυγατέρασ δὲ αὐτὰσ εἶναι Κρέοντοσ, ὃσ ἐδυνάστευεν ἐπιτροπεύων Λαοδάμαντα τὸν Ἐτεοκλέουσ. τόδε γε καὶ ἐσ ἐμὲ ἔτι γινόμενον οἶδα ἐν Θήβαισ·

τῷ Ἀπόλλωνι τῷ Ἰσμηνίῳ παῖδα οἴκου τε δοκίμου καὶ αὐτὸν εὖ μὲν εἴδουσ, εὖ δὲ ἔχοντα καὶ ῥώμησ, ἱερέα ἐνιαύσιον ποιοῦσιν· ἐπίκλησισ δέ ἐστίν οἱ δαφναφόροσ, στεφάνουσ γὰρ φύλλων δάφνησ φοροῦσιν οἱ παῖδεσ. εἰ μὲν οὖν πᾶσιν ὁμοίωσ καθέστηκεν ἀναθεῖναι δαφνηφορήσαντασ χαλκοῦν τῷ θεῷ τρίποδα, οὐκ ἔχω δηλῶσαι, δοκῶ δὲ οὐ πᾶσιν εἶναι νόμον· οὐ γὰρ δὴ πολλοὺσ ἑώρων αὐτόθι ἀνακειμένουσ· οἱ δ’ οὖν εὐδαιμονέστεροι τῶν παίδων ἀνατιθέασιν. ἐπιφανὴσ δὲ μάλιστα ἐπί τε ἀρχαιότητι καὶ τοῦ ἀναθέντοσ τῇ δόξῃ τρίπουσ ἐστὶν Ἀμφιτρύωνοσ ἀνάθημα ἐπὶ Ἡρακλεῖ δαφνηφορήσαντι. ἀνωτέρω δὲ τοῦ Ἰσμηνίου τὴν κρήνην ἴδοισ ἄν, ἥντινα Ἄρεώσ φασιν ἱερὰν εἶναι καὶ δράκοντα ὑπὸ τοῦ Ἄρεωσ ἐπιτετάχθαι φύλακα τῇ πηγῇ.

πρὸσ ταύτῃ τῇ κρήνῃ τάφοσ ἐστὶ Καάνθου· Μελίασ δὲ ἀδελφὸν καὶ Ὠκεανοῦ παῖδα εἶναι Κάανθον λέγουσι, σταλῆναι δὲ ὑπὸ τοῦ πατρὸσ ζητήσοντα ἡρπασμένην τὴν ἀδελφήν.

ὡσ δὲ Ἀπόλλωνα εὑρὼν ἔχοντα τὴν Μελίαν οὐκ ἐδύνατο ἀφελέσθαι, πῦρ ἐτόλμησεν ἐσ τὸ τέμενοσ ἐνεῖναι τοῦ Ἀπόλλωνοσ τοῦτο ὃ νῦν καλοῦσιν Ἰσμήνιον· καὶ αὐτὸν ὁ θεόσ, καθά φασιν οἱ Θηβαῖοι, τοξεύει. Καάνθου μὲν ἐνταῦθά ἐστι μνῆμα, Ἀπόλλωνι δὲ παῖδασ ἐκ Μελίασ γενέσθαι λέγουσι Τήνερον καὶ Ἰσμηνόν·

Τηνέρῳ μὲν Ἀπόλλων μαντικὴν δίδωσι, τοῦ δὲ Ἰσμηνίου τὸ ὄνομα ἔσχεν ὁ ποταμόσ. οὐ μὴν οὐδὲ τὰ πρότερα ἦν ἀνώνυμοσ, εἰ δὴ καὶ Λάδων ἐκαλεῖτο πρὶν Ἰσμηνὸν γενέσθαι τὸν Ἀπόλλωνοσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION