Pausanias, Description of Greece, Βοιωτικά, chapter 39

(파우사니아스, Description of Greece, Βοιωτικά, chapter 39)

τὰ μὲν δὴ πρὸσ τῶν ὀρῶν Φωκεῖσ ὑπεροικοῦσιν Ὀρχομενίων, ἐν δὲ τῷ πεδίῳ Λεβάδειά ἐστιν αὐτοῖσ ὅμοροσ. αὕτη τὸ μὲν ἐξ ἀρχῆσ ᾠκεῖτο ἐπὶ μετεώρου καὶ ὠνομάζετο Μίδεια ἀπὸ τῆσ Ἀσπληδόνοσ μητρόσ· Λεβάδου δὲ ἐξ Ἀθηνῶν ἐσ αὐτὴν ἀφικομένου κατέβησάν τε ἐσ τὸ χθαμαλὸν οἱ ἄνθρωποι καὶ ἐκλήθη Λεβάδεια ἡ πόλισ ἀπ’ αὐτοῦ. πατέρα δὲ τοῦ Λεβάδου, καὶ καθ’ ἥντινα αἰτίαν ἦλθεν, οὐκ ἴσασιν ἄλλο ἢ γυναῖκα εἶναι Λεβάδου Λαονίκην. κεκόσμηται μὲν δὴ τὰ ἄλλα σφίσιν ἡ πόλισ ὁμοίωσ τοῖσ Ἑλλήνων μάλιστα εὐδαίμοσι, διείργει δὲ ἀπ’ αὐτῆσ τὸ ἄλσοσ τοῦ Τροφωνίου <ποταμὸσ Ἕρκυνα.

> φασὶ δ’ ἐνταῦθα Ἕρκυναν ὁμοῦ Κόρῃ τῇ Δήμητροσ παίζουσαν καὶ ἔχουσαν χῆνα ἀφεῖναι τοῦτον ἄκουσαν·

ἐσ δὲ ἄντρον κοῖλον ἐσπτάντοσ καὶ ὑπὸ λίθον ἀποκρύψαντοσ αὑτὸν ἐσελθοῦσα ἡ Κόρη λαμβάνει τὸν ὄρνιθα ὑπὸ τῷ λίθῳ κατακείμενον· ῥυῆναί τε δὴ τὸ ὕδωρ ὅθεν ἀνείλετο ἡ Κόρη τὸν λίθον καὶ ὀνομασθῆναι τὸν ποταμὸν ἐπὶ τούτῳ λέγουσιν Ἕρκυναν. καὶ ἔστι μὲν πρὸσ τῇ ὄχθῃ τοῦ ποταμοῦ ναὸσ Ἑρκύνησ, ἐν δὲ αὐτῷ παρθένοσ χῆνα ἔχουσα ἐν ταῖσ χερσίν·

εἰσὶ δὲ ἐν τῷ σπηλαίῳ τοῦ ποταμοῦ τε αἱ πηγαὶ καὶ ἀγάλματα ὀρθά, περιειλιγμένοι δέ εἰσιν αὐτῶν τοῖσ σκήπτροισ δράκοντεσ. ταῦτα εἰκάσαι μὲν ἄν τισ Ἀσκληπιοῦ τε εἶναι καὶ Ὑγείασ, εἰε͂ν δ’ ἂν Τροφώνιοσ καὶ Ἕρκυνα, ἐπεὶ μηδὲ τοὺσ δράκοντασ Ἀσκληπιοῦ μᾶλλον ἢ καὶ Τροφωνίου νομίζουσιν ἱεροὺσ εἶναι. ἐπὶ δὲ τῷ ποταμῷ μνῆμά ἐστιν Ἀρκεσιλάου· Λήϊτον δὲ ἀνακομίσαι <φασὶ> τοῦ Ἀρκεσιλάου τὰ ὀστᾶ ἐκ Τροίασ. τὰ δὲ ἐπιφανέστατα ἐν τῷ ἄλσει Τροφωνίου ναὸσ καὶ ἄγαλμά ἐστιν, Ἀσκληπιῷ καὶ τοῦτο εἰκασμένον·

Πραξιτέλησ δὲ ἐποίησε τὸ ἄγαλμα. ἔστι δὲ καὶ Δήμητροσ ἱερὸν ἐπίκλησιν Εὐρώπησ καὶ Ζεὺσ Υἕτιοσ ἐν ὑπαίθρῳ. ἀναβᾶσι δὲ ἐπὶ τὸ μαντεῖον καὶ αὐτόθεν ἰοῦσιν ἐσ τὸ πρόσω τοῦ ὄρουσ, Κόρησ ἐστὶ καλουμένη θήρα καὶ Διὸσ Βασιλέωσ ναόσ. τοῦτον μὲν δὴ διὰ τὸ μέγεθοσ ἢ καὶ τῶν πολέμων τὸ ἀλλεπάλληλον ἀφείκασιν ἡμίεργον· ἐν δὲ ἑτέρῳ ναῷ Κρόνου καὶ Ἥρασ καὶ Διόσ ἐστιν ἀγάλματα. ἔστι δὲ καὶ Ἀπόλλωνοσ ἱερόν.

κατὰ δὲ τὸ μαντεῖον τοιάδε γίνεται.

ἐπειδὰν ἀνδρὶ ἐσ τοῦ Τροφωνίου κατιέναι δόξῃ, πρῶτα μὲν τεταγμένων ἡμερῶν δίαιταν ἐν οἰκήματι ἔχει, τὸ δὲ οἴκημα Δαίμονόσ τε ἀγαθοῦ καὶ Τύχησ ἱερόν ἐστιν ἀγαθῆσ· διαιτώμενοσ δὲ ἐνταῦθα τά τε ἄλλα καθαρεύει καὶ λουτρῶν εἴργεται θερμῶν, τὸ δὲ λουτρὸν ὁ ποταμόσ ἐστιν ἡ Ἕρκυνα· καί οἱ καὶ κρέα ἄφθονά ἐστιν ἀπὸ τῶν θυσιῶν, θύει γὰρ δὴ ὁ κατιὼν αὐτῷ τε τῷ Τροφωνίῳ καὶ τοῦ Τροφωνίου τοῖσ παισί, πρὸσ δὲ Ἀπόλλωνί τε καὶ Κρόνῳ καὶ Διὶ ἐπίκλησιν Βασιλεῖ καὶ Ἥρᾳ τε Ἡνιόχῃ καὶ Δήμητρι ἣν ἐπονομάζοντεσ Εὐρώπην τοῦ Τροφωνίου φασὶν εἶναι τροφόν. καθ’ ἑκάστην δὲ τῶν θυσιῶν ἀνὴρ μάντισ παρὼν ἐσ τοῦ ἱερείου τὰ σπλάγχνα ἐνορᾷ, ἐνιδὼν δὲ προθεσπίζει τῷ κατιόντι εἰ δὴ αὐτὸν εὐμενὴσ ὁ Τροφώνιοσ καὶ ἵλεωσ δέξεται.

τῶν μὲν δὴ ἄλλων ἱερείων τὰ σπλάγχνα οὐχ ὁμοίωσ δηλοῖ τοῦ Τροφωνίου τὴν γνώμην· ἐν δὲ νυκτὶ ᾗ κάτεισιν ἕκαστοσ, ἐν ταύτῃ κριὸν θύουσιν ἐσ βόθρον, ἐπικαλούμενοι τὸν Ἀγαμήδην. θυμάτων δὲ τῶν πρότερον πεφηνότων αἰσίων λόγοσ ἐστὶν οὐδείσ, εἰ μὴ καὶ τοῦδε τοῦ κριοῦ τὰ σπλάγχνα τὸ αὐτὸ θέλοι λέγειν· ὁμολογούντων δὲ καὶ τούτων, τότε ἕκαστοσ ἤδη κάτεισιν εὐέλπισ, κάτεισι δὲ οὕτω. πρῶτα μὲν ἐν τῇ νυκτὶ αὐτὸν ἄγουσιν ἐπὶ τὸν ποταμὸν τὴν Ἕρκυναν, ἀγαγόντεσ δὲ ἐλαίῳ χρίουσι καὶ λούουσι δύο παῖδεσ τῶν ἀστῶν ἔτη τρία που καὶ δέκα γεγονότεσ, οὓσ Ἑρμᾶσ ἐπονομάζουσιν·

οὗτοι τὸν καταβαίνοντά εἰσιν οἱ λούοντεσ καὶ ὁπόσα χρὴ διακονούμενοι ἅτε παῖδεσ.

τὸ ἐντεῦθεν ὑπὸ τῶν ἱερέων οὐκ αὐτίκα ἐπὶ τὸ μαντεῖον, ἐπὶ δὲ ὕδατοσ πηγὰσ ἄγεται· αἱ δὲ ἐγγύτατά εἰσιν ἀλλήλων. ἐνταῦθα δὴ χρὴ πιεῖν αὐτὸν Λήθησ τε ὕδωρ καλούμενον, ἵνα λήθη γένηταί οἱ πάντων ἃ τέωσ ἐφρόντιζε, καὶ ἐπὶ τῷδε ἄλλο αὖθισ ὕδωρ πίνειν Μνημοσύνησ·

ἀπὸ τούτου τε μνημονεύει τὰ ὀφθέντα οἱ καταβάντι. θεασάμενοσ δὲ ἄγαλμα ὃ ποιῆσαι Δαίδαλόν φασιν ‐ ὑπὸ δὲ τῶν ἱερέων οὐκ ἐπιδείκνυται πλὴν ὅσοι παρὰ τὸν Τροφώνιον μέλλουσιν ἔρχεσθαι ‐ τοῦτο τὸ ἄγαλμα ἰδὼν καὶ θεραπεύσασ τε καὶ εὐξάμενοσ ἔρχεται πρὸσ τὸ μαντεῖον, χιτῶνα ἐνδεδυκὼσ λινοῦν καὶ ταινίαισ τὸν χιτῶνα ἐπιζωσθεὶσ καὶ ὑποδησάμενοσ ἐπιχωρίασ κρηπῖδασ. ἔστι δὲ τὸ μαντεῖον ὑπὲρ τὸ ἄλσοσ ἐπὶ τοῦ ὄρουσ.

κρηπὶσ μὲν ἐν κύκλῳ περιβέβληται λίθου λευκοῦ, περίοδοσ δὲ τῆσ κρηπῖδοσ κατὰ ἅλων τὴν ἐλαχίστην ἐστίν, ὕψοσ δὲ ἀποδέουσα δύο εἶναι πήχεισ· ἐφεστήκασι δὲ ἐπὶ τῇ κρηπῖδι ὀβελοὶ καὶ αὐτοὶ χαλκοῖ καὶ αἱ συνέχουσαι σφᾶσ ζῶναι, διὰ δὲ αὐτῶν θύραι πεποίηνται. τοῦ περιβόλου δὲ ἐντὸσ χάσμα γῆσ ἐστιν οὐκ αὐτόματον ἀλλὰ σὺν τέχνῃ καὶ ἁρμονίᾳ πρὸσ τὸ ἀκριβέστατον ᾠκοδομημένον. τοῦ δὲ οἰκοδομήματοσ τούτου τὸ σχῆμα εἴκασται κριβάνῳ·

τὸ δὲ εὖροσ ἡ διάμετροσ αὐτοῦ τέσσαρασ παρέχοιτο ἂν ὡσ εἰκάσαι πήχεισ· βάθοσ δὲ τοῦ οἰκοδομήματοσ, οὐκ ἂν οὐδὲ τοῦτο εἰκάζοι τισ ἐσ πλέον ὀκτὼ καθήκειν πηχῶν. κατάβασισ δὲ οὐκ ἔστι πεποιημένη σφίσιν ἐσ τὸ ἔδαφοσ· ἐπειδὰν δὲ ἀνὴρ ἔρχηται παρὰ τὸν Τροφώνιον, κλίμακα αὐτῷ κομίζουσι στενὴν καὶ ἐλαφράν.

καταβάντι δέ ἐστιν ὀπὴ μεταξὺ τοῦ τε ἐδάφουσ καὶ τοῦ οἰκοδομήματοσ· σπιθαμῶν τὸ εὖροσ δύο, τὸ δὲ ὕψοσ ἐφαίνετο εἶναι σπιθαμῆσ. ὁ οὖν κατιὼν κατακλίνασ ἑαυτὸν ἐσ τὸ ἔδαφοσ ἔχων μάζασ μεμαγμένασ μέλιτι προεμβάλλει τε ἐσ τὴν ὀπὴν τοὺσ πόδασ καὶ αὐτὸσ ἐπιχωρεῖ, τὰ γόνατά οἱ τῆσ ὀπῆσ ἐντὸσ γενέσθαι προθυμούμενοσ·

τὸ δὲ λοιπὸν σῶμα αὐτίκα ἐφειλκύσθη τε καὶ τοῖσ γόνασιν ἐπέδραμεν, ὥσπερ ποταμῶν ὁ μέγιστοσ καὶ ὠκύτατοσ συνδεθέντα ὑπὸ δίνησ ἀποκρύψειεν <ἂν> ἄνθρωπον. τὸ δὲ ἐντεῦθεν τοῖσ ἐντὸσ τοῦ ἀδύτου γενομένοισ οὐχ εἷσ οὐδὲ ὁ αὐτὸσ τρόποσ ἐστὶν ὅτῳ διδάσκονται τὰ μέλλοντα, ἀλλά πού τισ καὶ εἶδε καὶ ἄλλοσ ἤκουσεν. ἀναστρέψαι δὲ ὀπίσω τοῖσ καταβᾶσι διὰ στομίου τε ἔστι τοῦ αὐτοῦ καὶ προεκθεόντων σφίσι τῶν ποδῶν. ἀποθανεῖν δὲ οὐδένα τῶν καταβάντων λέγουσιν ὅτι μὴ μόνον τῶν Δημητρίου τινὰ δορυφόρων·

τοῦτον δὲ οὔτε ποιῆσαι περὶ τὸ ἱερόν φασιν οὐδὲν τῶν νενομισμένων οὔτε χρησόμενον τῷ θεῷ καταβῆναι, χρυσὸν δὲ καὶ ἄργυρον ἐκκομιεῖν ἐλπίσαντα ἐκ τοῦ ἀδύτου. λέγεται δὲ καὶ τούτου τὸν νεκρὸν ἑτέρωθι ἀναφανῆναι καὶ οὐ κατὰ στόμα ἐκβληθῆναι τὸ ἱερόν. ἐσ μὲν δὴ τὸν ἄνθρωπον λεγομένων καὶ ἄλλων εἴρηταί μοι τὰ ἀξιολογώτατα· τὸν δὲ ἀναβάντα παρὰ τοῦ Τροφωνίου παραλαβόντεσ αὖθισ οἱ ἱερεῖσ καθίζουσιν ἐπὶ θρόνον Μνημοσύνησ μὲν καλούμενον, κεῖται δὲ οὐ πόρρω τοῦ ἀδύτου, καθεσθέντα δὲ ἐνταῦθα ἀνερωτῶσιν ὁπόσα εἶδέ τε καὶ ἐπύθετο·

μαθόντεσ δὲ ἐπιτρέπουσιν αὐτὸν ἤδη τοῖσ προσήκουσιν.

οἱ δὲ ἐσ τὸ οἴκημα, ἔνθα καὶ πρότερον διῃτᾶτο παρά τε Τύχῃ καὶ Δαίμονι ἀγαθοῖσ, ἐσ τοῦτο ἀράμενοι κομίζουσι κάτοχόν τε ἔτι τῷ δείματι καὶ ἀγνῶτα ὁμοίωσ αὑτοῦ τε καὶ τῶν πέλασ. ὕστερον μέντοι τά τε ἄλλα οὐδέν τι φρονήσει μεῖον ἢ πρότερον καὶ γέλωσ ἐπάνεισίν οἱ. γράφω δὲ οὐκ ἀκοὴν ἀλλὰ ἑτέρουσ τε ἰδὼν καὶ αὐτὸσ τῷ Τροφωνίῳ χρησάμενοσ.

τοὺσ δὲ ἐσ τοῦ Τροφωνίου κατελθόντασ, ἀνάγκη σφᾶσ, ὁπόσα ἤκουσεν ἕκαστοσ ἢ εἶδεν, ἀναθεῖναι γεγραμμένα ἐν πίνακι. λείπεται δ’ ἔτι καὶ τοῦ Ἀριστομένουσ ἐνταῦθα ἡ ἀσπίσ· τὰ δὲ ἐσ αὐτὴν ὁποῖα ἐγένετο, ἐδήλωσα ἐν τοῖσ προτέροισ τοῦ λόγου.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION