Pausanias, Description of Greece, Βοιωτικά, chapter 13

(파우사니아스, Description of Greece, Βοιωτικά, chapter 13)

τῷ δ’ Ἐπαμινώνδᾳ τὰ μὲν τῶν προγόνων ὑπῆρχεν ἐσ γένουσ δόξαν, ὁ δέ οἱ πατὴρ χρημάτων ἕνεκα μέσου ἀνδρὸσ ἀπέδει Θηβαίου· διδάγματα δὲ αὐτοῖσ τά τε ἐπιχώρια ἔμαθεν ἐσ τὸ ἀκριβέστατον καὶ ὡσ ἤδη μειράκιον ἦν ἐφοίτησεν ὡσ Λῦσιν, ἄνδρα γένοσ μὲν Ταραντῖνον, ἐπιστάμενον δὲ τοὺσ Πυθαγόρου τοῦ Σαμίου λόγουσ. λέγεται δὲ ὁ Ἐπαμινώνδασ, ἡνίκα ἐπολέμουν Λακεδαιμόνιοι Μαντινεῦσι, πεμφθῆναι σὺν ἄλλοισ ἀνδράσιν ἐκ Θηβῶν Λακεδαιμονίοισ ἐπαμύνειν· ἐσ ἅπαν ἀφικόμενοσ κινδύνου.

χρόνῳ δὲ ὕστερον κατὰ πρεσβείαν ἐσ Σπάρτην ἥκοντα Ἐπαμινώνδαν, ὅτε Λακεδαιμόνιοι συντίθεσθαι τοῖσ Ἕλλησιν ἔφασαν εἰρήνην <τὴν> ἐπὶ Ἀνταλκίδου καλουμένην, τηνικαῦτα Ἐπαμινώνδαν ἤρετο Ἀγησίλαοσ, εἰ κατὰ πόλιν ὀμνύναι Βοιωτοὺσ ἐάσουσιν ὑπὲρ τῆσ εἰρήνησ·

"οὐ πρότερόν γε" εἶπεν "ὦ Σπαρτιᾶται, πρὶν ἢ καὶ τοὺσ περιοίκουσ ὀμνύοντασ κατὰ πόλιν ἴδωμεν τοὺσ ὑμετέρουσ" . ὡσ δὲ ὁ Λακεδαιμονίων καὶ Θηβαίων ἐξῆρτο ἤδη πόλεμοσ καὶ οἱ Λακεδαιμόνιοι δυνάμει καὶ αὑτῶν καὶ τῶν συμμάχων ἐπὶ τοὺσ Θηβαίουσ ᾔεσαν, Ἐπαμινώνδασ μὲν ἔχων τοῦ στρατοῦ μοῖραν ἀντεκάθητο ὑπὲρ τῆσ Κηφισίδοσ λίμνησ ὡσ ποιησομένων ταύτῃ Πελοποννησίων τὴν ἐσβολήν, Κλεόμβροτοσ δὲ ὁ Λακεδαιμονίων βασιλεὺσ ἐπὶ Ἀμβρόσσου τρέπεται τῆσ Φωκέων·

ἀποκτείνασ δὲ Χαιρέαν, ὃσ φυλάσσειν διετέτακτο τὰσ παρόδουσ, καὶ ἄλλουσ τοὺσ σὺν αὐτῷ Θηβαίουσ, ὑπερέβη καὶ ἐσ Λεῦκτρα ἀφικνεῖται τὰ Βοιώτια. ἐνταῦθα καὶ αὐτῷ Κλεομβρότῳ καὶ Λακεδαιμονίων τῷ κοινῷ σημεῖα ἐγένετο ἐκ τοῦ θεοῦ.

τοῖσ βασιλεῦσιν αὐτῶν ἐσ τὰσ ἐξόδουσ πρόβατα εἵπετο θεοῖσ τε εἶναι θυσίασ καὶ πρὸ τῶν ἀγώνων καλλιερεῖν· ταῖσ δὲ ποίμναισ ἡγεμόνεσ τῆσ πορείασ ἦσαν αἶγεσ, κατοιάδασ οἱ ποιμένεσ ὀνομάζουσιν αὐτάσ. τότε οὖν ὁρμήσαντεσ ἐσ τὴν ποίμνην λύκοι τοῖσ μὲν προβάτοισ ἐγίνοντο οὐδὲν βλάβοσ, οἱ δὲ τὰσ αἶγασ τὰσ κατοιάδασ ἔκτεινον. ἐλέγετο δὲ καὶ μήνιμα ἐσ τοὺσ Λακεδαιμονίουσ ἐκ τῶν θυγατέρων εἶναι τῶν Σκεδάσου.

Σκεδάσῳ γὰρ περὶ Λεῦκτρα οἰκοῦντι θυγατέρεσ Μολπία γίνεται καὶ Ἱππώ· ταύτασ ἐσ ὡρ́αν ἤδη προηκούσασ Λακεδαιμονίων ἄνδρεσ βιάζονται παρὰ θέμιδασ καὶ Φρουραρχίδασ καὶ Παρθένιοσ. καὶ αἵ τε παρθένοι παραυτίκα ‐ οὐ γάρ σφισιν ἀνεκτὰ ἐφαίνετο εἶναι τὰ τῆσ ὕβρεωσ ‐ ἀπάγχουσιν αὑτάσ·

καὶ ὁ Σκέδασοσ, ὡσ ἐσ Λακεδαίμονα ἐλθόντι οὐδεμία ἐγένετο αὐτῷ δίκη, οὕτωσ ἐσ τὰ Λεῦκτρα ἐπανήκων αὑτὸν διεργάζεται. τότε δὲ ὁ Ἐπαμινώνδασ Σκεδάσῳ καὶ ταῖσ παισὶν ἐνήγιζέ τε καὶ εὔχετο, ὡσ οὐ μᾶλλον ὑπὲρ σωτηρίασ Θηβαίων ἢ καὶ τιμωρίασ ἐκείνων τὸν ἀγῶνα ἐσόμενον.

τῶν δὲ βοιωταρχούντων οὐ κατὰ ταὐτὰ ἐγίνοντο αἱ γνῶμαι, διεστηκυῖαι δὲ πολὺ ἀπ’ ἀλλήλων· Ἐπαμινώνδᾳ μὲν γὰρ ἤρεσκε καὶ Μάλγιδι καὶ Ξενοκράτει κατὰ τάχοσ πρὸσ τοὺσ Λακεδαιμονίουσ ποιεῖσθαι μάχην, Δαμοκλείδασ δὲ καὶ Δαμόφιλοσ καὶ Σιμάγγελοσ συμβάλλειν μὲν οὐκ εἰών, ἐκέλευον δὲ ὑπεκθεμένουσ ἐσ τὴν Ἀττικὴν γυναῖκασ καὶ παῖδασ ὡσ πολιορκησομένουσ αὐτοὺσ παρασκευάζεσθαι. τῶν μὲν δὴ ἓξ ἐσ τοσοῦτον ἦν κεχωρισμένα τὰ βουλεύματα·

προσγενομένησ δὲ ψήφου τοῖσ περὶ τὸν Ἐπαμινώνδαν τοῦ ἑβδόμου τῶν Βοιωταρχῶν, ὃσ ἐφρούρει μὲν τὴν κατὰ τὸν Κιθαιρῶνα ἐσβολήν, ὄνομα δὲ ἦν οἱ Βραχυλλίδησ, τούτου τοῦ ἀνδρόσ, ὡσ ἐπανῆλθεν ἐσ τὸ στρατόπεδον, προσθεμένου τοῖσ περὶ τὸν Ἐπαμινώνδαν, τότε καὶ πᾶσιν ἐδέδοκτο ἀγῶνι διακρίνεσθαι. τῷ δὲ Ἐπαμινώνδᾳ καὶ ἐσ ἄλλουσ Βοιωτῶν ὕποπτα ἦν, ἐσ δὲ τοὺσ Θεσπιεῖσ καὶ περισσότερον·

δείσασ οὖν μὴ σφᾶσ παρὰ τὸ ἔργον προδῶσιν, ἀποχώρησιν παρεῖχεν ἀπὸ στρατοπέδου τοῖσ ἐθέλουσιν οἴκαδε· καὶ οἱ Θεσπιεῖσ τε ἀπαλλάσσονται πανδημεὶ καὶ εἴ τισιν ἄλλοισ Βοιωτῶν ὑπῆν δύσνοια ἐσ τοὺσ Θηβαίουσ.

ὡσ δὲ ἐσ χεῖρασ συνῄεσαν, ἐνταῦθα οἱ σύμμαχοι τῶν Λακεδαιμονίων ἅτε αὐτοῖσ καὶ τὸν πρὸ τοῦ χρόνον οὐκ ἀρεσκόμενοι τὸ ἔχθοσ μάλιστα ἐπεδείκνυντο, οὔτε κατὰ χώραν μένειν ἐθέλοντεσ, ἐνδιδόντεσ δὲ ὅπῃ σφίσιν οἱ πολέμιοι προσφέροιντο.

αὐτοὺσ δὲ Λακεδαιμονίουσ καὶ Θηβαίουσ ἐξ ἴσου καθίστη τοὺσ μὲν ἐμπειρία τε ἡ προϋπάρχουσα καὶ ἅμα αἰδουμένουσ μὴ καταλῦσαι τῆσ Σπάρτησ τὸ ἀξίωμα, Θηβαῖοι δὲ ὑπὲρ τῆσ πατρίδοσ καὶ πρὸ γυναικῶν καὶ παίδων τὸν κίνδυνον ἐφεστηκότα ἑώρων. ὡσ δὲ ἄλλοι τε Λακεδαιμονίων τῶν ἐν τέλει καὶ ὁ βασιλεὺσ ἐτεθνήκει Κλεόμβροτοσ, ἐνταῦθα καὶ τοὺσ Σπαρτιάτασ καὶ ταλαιπωρουμένουσ ἐπελάμβανεν ἀνάγκη μὴ ἐνδιδόναι·

παρὰ γὰρ τοῖσ Λακεδαιμονίοισ αἴσχιστον ἐδέδοκτο εἶναι βασιλέωσ νεκρὸν ἐπὶ ἀνδράσι πολεμίοισ γενόμενον περιοφθῆναι. Θηβαίοισ μὲν ἡ νίκη κατείργαστο ἐπιφανέστατα πασῶν ὁπόσασ κατὰ Ἑλλήνων ἀνείλοντο Ἕλληνεσ·

Λακεδαιμόνιοι δὲ ἐσ τὴν ὑστεραίαν τοὺσ τεθνεῶτασ διενοοῦντο ὡσ θάψοντεσ καὶ ἀποστέλλουσι κήρυκα ἐσ τοὺσ Θηβαίουσ. Ἐπαμινώνδασ δέ, ἐπιστάμενοσ ὡσ ἐπικρύπτεσθαι τὰσ συμφορὰσ ἀεί ποτε οἱ Λακεδαιμόνιοι πεφύκασιν, ἔφασκεν ἀναίρεσιν τῶν νεκρῶν προτέροισ αὐτῶν διδόναι τοῖσ συμμάχοισ, ἐπὶ δὲ ἐκείνοισ ἀνελομένοισ οὕτω καὶ τοὺσ Λακεδαιμονίουσ ἠξίου θάπτειν τοὺσ αὑτῶν. ὡσ δὲ τῶν συμμάχων οἱ μὲν οὐδὲ ἀρχὴν ἀνῃροῦντο ἅτε οὐ τεθνεῶτόσ σφισιν οὐδενόσ, τῶν δὲ ὀλίγον ἐφαίνετο εἶναι τὸ διεφθαρμένον, οὕτω Λακεδαιμόνιοί τε ἔθαπτον τοὺσ αὑτῶν καὶ ἤδη Σπαρτιάτασ ἐξελήλεγκτο εἶναι τοὺσ κειμένουσ.

ἀπέθανον δὲ Θηβαίων τε καὶ ὅσοι παρέμειναν Βοιωτῶν ἑπτὰ καὶ τεσσαράκοντα ἄνδρεσ, Λακεδαιμονίων δὲ αὐτῶν πλείουσ ἢ χίλιοι.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION