Pausanias, Description of Greece, Βοιωτικά, chapter 30

(파우사니아스, Description of Greece, Βοιωτικά, chapter 30)

ταῖσ Μούσαισ δὲ ἀγάλματα <τὰ> μὲν πρῶτά ἐστι Κηφισοδότου τέχνη πάσαισ, προελθόντι δὲ οὐ πολὺ τρεῖσ μέν εἰσιν αὖθισ Κηφισοδότου, Στρογγυλίωνοσ δὲ ἕτερα τοσαῦτα, ἀνδρὸσ βοῦσ καὶ ἵππουσ ἄριστα εἰργασμένου· τὰσ δὲ ὑπολοίπουσ τρεῖσ ἐποίησεν Ὀλυμπιοσθένησ. καὶ Ἀπόλλων χαλκοῦσ ἐστιν ἐν Ἑλικῶνι καὶ Ἑρμῆσ μαχόμενοι περὶ τῆσ λύρασ, καὶ Διόνυσοσ ὁ μὲν Λυσίππου, τὸ δὲ ἄγαλμα ἀνέθηκε Σύλλασ τοῦ Διονύσου τὸ ὀρθόν, ἔργον τῶν Μύρωνοσ θέασ μάλιστα ἄξιον μετά γε τὸν Ἀθήνῃσιν Ἐρεχθέα· ἀνέθηκε δὲ οὐκ οἴκοθεν, Ὀρχομενίουσ δὲ ἀφελόμενοσ τοὺσ Μινύασ.

τοῦτό ἐστι τὸ ὑπὸ Ἑλλήνων λεγόμενον θυμιάμασιν ἀλλοτρίοισ τὸ θεῖον σέβεσθαι. ποιητὰσ δὲ ἤ καὶ ἄλλωσ ἐπιφανεῖσ ἐπὶ μουσικῇ, τοσῶνδε εἰκόνασ ἀνέθεσαν·

Θάμυριν μὲν αὐτόν τε ἤδη τυφλὸν καὶ λύρασ κατεαγυίασ ἐφαπτόμενον, Ἀρίων δὲ ὁ Μηθυμναῖόσ ἐστιν ἐπὶ δελφῖνοσ. ὁ δὲ Σακάδα τοῦ Ἀργείου τὸν ἀνδριάντα πλάσασ, οὐ συνεὶσ Πινδάρου τὸ ἐσ αὐτὸν προοίμιον, ἐποίησεν οὐδὲν ἐσ τὸ μῆκοσ τοῦ σώματοσ εἶναι τῶν αὐλῶν μείζονα τὸν αὐλητήν. κάθηται δὲ καὶ Ἡσίοδοσ κιθάραν ἐπὶ τοῖσ γόνασιν ἔχων, οὐδέν τι οἰκεῖον Ἡσιόδῳ φόρημα·

δῆλα γὰρ δὴ καὶ ἐξ αὐτῶν τῶν ἐπῶν ὅτι ἐπὶ ῥάβδου δάφνησ ᾖδε. περὶ δὲ Ἡσιόδου τε ἡλικίασ καὶ Ὁμήρου πολυπραγμονήσαντι ἐσ τὸ ἀκριβέστατον οὔ μοι γράφειν ἡδὺ ἦν, ἐπισταμένῳ τὸ φιλαίτιον ἄλλων τε καὶ οὐχ ἥκιστα ὅσοι κατ’ ἐμὲ ἐπὶ ποιήσει τῶν ἐπῶν καθεστήκεσαν. Ὀρφεῖ δὲ τῷ Θρᾳκὶ πεποίηται μὲν παρεστῶσα αὐτῷ Τελετή, πεποίηται δὲ περὶ αὐτὸν λίθου τε καὶ χαλκοῦ θηρία ἀκούοντα ᾄδοντοσ.

πολλὰ μὲν δὴ καὶ ἄλλα πιστεύουσιν οὐκ ὄντα Ἕλληνεσ καὶ δὴ καὶ Ὀρφέα Καλλιόπησ τε εἶναι Μούσησ καὶ οὐ τῆσ Πιέρου καί οἱ τὰ θηρία ἰέναι πρὸσ τὸ μέλοσ ψυχαγωγούμενα, ἐλθεῖν δὲ καὶ ἐσ τὸν Αἵδην ζῶντα αὐτὸν παρὰ τῶν κάτω θεῶν τὴν γυναῖκα αἰτοῦντα. ὑπερεβάλετο ἐπῶν κόσμῳ τοὺσ πρὸ αὐτοῦ καὶ ἐπὶ μέγα ἦλθεν ἰσχύοσ οἱᾶ πιστευόμενοσ εὑρηκέναι τελετὰσ θεῶν καὶ ἔργων ἀνοσίων καθαρμοὺσ νόσων τε ἰάματα καὶ τροπὰσ μηνιμάτων θείων.

τὰσ δὲ γυναῖκάσ φασι τῶν Θρᾳκῶν ἐπιβουλεύειν μὲν αὐτῷ θάνατον, ὅτι σφῶν τοὺσ ἄνδρασ ἀκολουθεῖν ἔπεισεν αὐτῷ πλανωμένῳ, φόβῳ δὲ τῶν ἀνδρῶν οὐ τολμᾶν·

ὡσ δὲ ἐνεφορήσαντο οἴνου, ἐξεργάζονται τὸ τόλμημα, καὶ τοῖσ ἀνδράσιν ἀπὸ τούτου κατέστη μεθυσκομένουσ ἐσ τὰσ μάχασ χωρεῖν. εἰσὶ δὲ οἵ φασι κεραυνωθέντι ὑπὸ τοῦ θεοῦ συμβῆναι τὴν τελευτὴν Ὀρφεῖ· κεραυνωθῆναι δὲ αὐτὸν τῶν λόγων ἕνεκα ὧν ἐδίδασκεν ἐν τοῖσ μυστηρίοισ οὐ πρότερον ἀκηκοότασ ἀνθρώπουσ. ἄλλοισ δὲ εἰρημένον ἐστὶν ὡσ προαποθανούσησ οἱ τῆσ γυναικὸσ ἐπὶ τὸ Αὄρνον δι’ αὐτὴν τὸ ἐν τῇ Θεσπρωτίδι ἀφίκετο·

εἶναι γὰρ πάλαι νεκυομαντεῖον αὐτόθι· νομίζοντα δέ οἱ ἕπεσθαι τῆσ Εὐρυδίκησ τὴν ψυχὴν καὶ ἁμαρτόντα ὡσ ἐπεστράφη, αὐτόχειρα αὐτὸν ὑπὸ λύπησ αὑτοῦ γενέσθαι. λέγουσι δὲ οἱ Θρᾷκεσ, ὅσαι τῶν ἀηδόνων ἔχουσι νεοσσιὰσ ἐπὶ τῷ τάφῳ τοῦ Ὀρφέωσ, ταύτασ ἥδιον καὶ μεῖζόν τι ᾄδειν. Μακεδόνων δὲ οἱ χώραν τὴν ὑπὸ τὸ ὄροσ τὴν Πιερίαν ἔχοντεσ καὶ πόλιν Δῖον, φασὶν ὑπὸ τῶν γυναικῶν γενέσθαι τὴν τελευτὴν ἐνταῦθα τῷ Ὀρφεῖ·

ἰόντι δὲ ἐκ Δίου τὴν ἐπὶ τὸ ὄροσ καὶ στάδια προεληλυθότι εἴκοσι κίων τέ ἐστιν ἐν δεξιᾷ καὶ ἐπίθημα ἐπὶ τῷ κίονι ὑδρία λίθου, ἔχει δὲ τὰ ὀστᾶ τοῦ Ὀρφέωσ ἡ ὑδρία, καθὰ οἱ ἐπιχώριοι λέγουσι. ῥεῖ δὲ καὶ ποταμὸσ Ἑλικών·

ἄχρι σταδίων ἑβδομήκοντα πέντε προελθόντι τὸ ῥεῦμα ἀφανίζεται τὸ ἀπὸ τούτου κατὰ τῆσ γῆσ·

διαλιπὸν δὲ μάλιστα δύο καὶ εἴκοσι στάδια ἄνεισι τὸ ὕδωρ αὖθισ, καὶ ὄνομα Βαφύρασ ἀντὶ Ἑλικῶνοσ λαβὼν κάτεισιν ἐσ θάλασσαν ναυσίποροσ. τοῦτον οἱ Διασταὶ τὸν ποταμὸν ἐπιρρεῖν διὰ παντὸσ τῇ γῇ τὰ ἐξ ἀρχῆσ φασι· τὰσ γυναῖκασ δὲ αἳ τὸν Ὀρφέα ἀπέκτειναν ἐναπονίψασθαί οἱ θελῆσαι τὸ αἷμα, καταδῦναί τε ἐπὶ τούτῳ τὸν ποταμὸν ἐσ τὴν γῆν, ἵνα δὴ μὴ τοῦ φόνου καθάρσια τὸ ὕδωρ παράσχηται. ἤκουσα δὲ καὶ ἄλλον ἐν Λαρίσῃ λόγον, ὡσ ἐν τῷ Ὀλύμπῳ.

πόλισ οἰκοῖτο Λίβηθρα, ᾗ ἐπὶ Μακεδονίασ τέτραπται τὸ ὄροσ, καὶ εἶναι οὐ πόρρω τῆσ πόλεωσ τὸ τοῦ Ὀρφέωσ μνῆμα· ἀφικέσθαι δὲ τοῖσ Λιβηθρίοισ παρὰ τοῦ Διονύσου μάντευμα ἐκ Θρᾴκησ, ἐπειδὰν ἴδῃ τὰ ὀστᾶ τοῦ Ὀρφέωσ ἥλιοσ, τηνικαῦτα ὑπὸ συὸσ ἀπολεῖσθαι Λιβηθρίοισ τὴν πόλιν. οἱ μὲν δι’ οὐ πολλῆσ φροντίδοσ ἐποιοῦντο τὸν χρησμόν, οὐδὲ ἄλλο τι θηρίον οὕτω μέγα καὶ ἄλκιμον ἔσεσθαι νομίζοντεσ ὡσ ἑλεῖν σφισι τὴν πόλιν, συὶ δὲ θρασύτητοσ μετεῖναι μᾶλλον ἢ ἰσχύοσ. ἐπεὶ δὲ ἐδόκει τῷ θεῷ, συνέβαινέ σφισι τοιάδε.

ποιμὴν περὶ μεσοῦσαν μάλιστα τὴν ἡμέραν ἐπικλίνων αὑτὸν πρὸσ τοῦ Ὀρφέωσ τὸν τάφον, ὁ μὲν ἐκάθευδεν ὁ ποιμήν, ἐπῄει δέ οἱ καὶ καθεύδοντι ἔπη τε ᾄδειν τῶν Ὀρφέωσ καὶ μέγα καὶ ἡδὺ φωνεῖν. οἱ οὖν ἐγγύτατα νέμοντεσ ἢ καὶ ἀροῦντεσ ἕκαστοι τὰ ἔργα ἀπολείποντεσ ἠθροίζοντο ἐπὶ τοῦ ποιμένοσ τὴν ἐν τῷ ὕπνῳ ᾠδήν· καί ποτε ὠθοῦντεσ ἀλλήλουσ καὶ ἐρίζοντεσ ὅστισ ἐγγύτατα ἔσται τῷ ποιμένι ἀνατρέπουσι τὸν κίονα, καὶ κατεάγη τε ἀπ’ αὐτοῦ πεσοῦσα ἡ θήκη καὶ εἶδεν ἥλιοσ ὅ τι ἦν τῶν ὀστῶν τοῦ Ὀρφέωσ λοιπόν.

αὐτίκα δὲ ἐν τῇ ἐπερχομένῃ νυκτὶ ὅ τε θεὸσ κατέχει πολὺ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ τὸ ὕδωρ καὶ ὁ ποταμὸσ ὁ Σῦσ ‐ τῶν δὲ περὶ τὸν Ὄλυμπον χειμάρρων καὶ ὁ Σῦσ ἐστι ‐ , τότε οὖν οὗτοσ ὁ ποταμὸσ κατέβαλε μὲν τὰ τείχη Λιβηθρίοισ, θεῶν <δὲ> ἱερὰ καὶ οἴκουσ ἀνέτρεψεν ἀνθρώπων, ἀπέπνιξε δὲ τούσ τε ἀνθρώπουσ καὶ τὰ ἐν τῇ πόλει ζῷα ὁμοίωσ τὰ πάντα.

ἀπολλυμένων δὲ ἤδη Λιβηθρίων, οὕτωσ οἱ ἐν Δίῳ Μακεδόνεσ κατά γε τὸν λόγον τοῦ Λαρισαίου ξένου ἐσ τὴν ἑαυτῶν τὰ ὀστᾶ κομίζουσι τοῦ Ὀρφέωσ. ὅστισ δὲ περὶ ποιήσεωσ ἐπολυπραγμόνησεν ἤδη, τοὺσ Ὀρφέωσ ὕμνουσ οἶδεν ὄντασ ἕκαστόν τε αὐτῶν ἐπὶ βραχύτατον καὶ τὸ σύμπαν οὐκ ἐσ ἀριθμὸν πολὺν πεποιημένουσ·

Λυκομίδαι δὲ ἴσασί τε καὶ ἐπᾴδουσι τοῖσ δρωμένοισ. κόσμῳ μὲν δὴ τῶν ἐπῶν δευτερεῖα φέροιντο ἂν μετά γε Ὁμήρου τοὺσ ὕμνουσ, τιμῆσ δὲ ἐκ τοῦ θείου καὶ ἐσ πλέον ἐκείνων ἥκουσι.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION