Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, book 1, chapter 90

(디오니시오스, Antiquitates Romanae, book 1, chapter 90)

τινεσ τῶν ἀποικησάντων διασώζοντεσ, οὐ νῦν πρῶτον ἀρξάμενοι πρὸσ φιλίαν ζῆν, ἡνίκα τὴν τύχην πολλὴν καὶ ἀγαθὴν ῥέουσαν διδάσκαλον ἔχουσι τῶν καλῶν οὐδ’ ἀφ’ οὗ πρῶτον ὠρέχθησαν τῆσ διαποντίου τὴν Καρχηδονίων καὶ Μακεδόνων ἀρχὴν καταλύσαντεσ, ἀλλ’ ἐκ παντὸσ οὗ συνῳκίσθησαν χρόνου βίον Ἕλληνα ζῶντεσ καὶ οὐδὲν ἐκπρεπέστερον ἐπιτηδεύοντεσ πρὸσ ἀρετὴν νῦν ἢ πρότερον. μυρία δ’ εἰσ τοῦτο λέγειν ἔχων καὶ πολλοῖσ τεκμηρίοισ χρῆσθαι δυνάμενοσ ἀνδρῶν τε μαρτυρίασ φέρειν οὐκ ἀξίων ἀπιστεῖσθαι, πάντα ἀναβάλλομαι ταῦτα εἰσ τὸν περὶ τῆσ πολιτείασ αὐτῶν συγγραφησόμενον λόγον.

νυνὶ δὲ ἐπὶ τὴν ἑξῆσ δἱήγησιν τρέψομαι τὴν ἀνακεφαλαίωσιν τῶν ἐν ταύτῃ δεδηλωμένων τῇ βίβλῳ τῆσ ἐχομένησ γραφῆσ ποιησάμενοσ ἀρχήν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION