Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, book 1, chapter 30

(디오니시오스, Antiquitates Romanae, book 1, chapter 30)

τούτῳ μὲν δὴ τῷ τεκμηρίῳ χρώμενοσ ἑτέρουσ εἶναι πείθομαι τῶν Τυρρηνῶν τοὺσ Πελασγούσ. οὐ μὲν δὴ οὐδὲ Λυδῶν τοὺσ Τυρρηνοὺσ ἀποίκουσ οἶμαι γενέσθαι· οὐδὲ γὰρ ἐκείνοισ ὁμόγλωσσοί εἰσιν, οὐδ’ ἔστιν εἰπεῖν ὡσ φωνῇ μὲν οὐκέτι χρῶνται παραπλησίᾳ, ἄλλα δέ τινα διασώζουσι τῆσ μητροπόλεωσ μηνύματα. οὔτε γὰρ θεοὺσ Λυδοῖσ τοὺσ αὐτοὺσ νομίζουσιν οὔτε νόμοισ οὔτ’ ἐπιτηδεύμασι κέχρηνται παραπλησίοισ, ἀλλὰ κατά γε ταῦτα πλέον Λυδῶν διαφέρουσιν ἢ Πελασγῶν. κινδυνεύουσι γὰρ τοῖσ ἀληθέσι μᾶλλον ἐοικότα λέγειν οἱ μηδαμόθεν ἀφιγμένον, ἀλλ’ ἐπιχώριον τὸ ἔθνοσ ἀποφαίνοντεσ, ἐπειδὴ ἀρχαῖόν τε πάνυ καὶ οὐδενὶ ἄλλῳ γένει οὔτε ὁμόγλωσσον οὔτε ὁμοδίαιτον ὂν εὑρίσκεται.

ὠνομάσθαι δ’ ὑφ’ Ἑλλήνων αὐτὸ τῇ προσηγορίᾳ ταύτῃ οὐδὲν κωλύει, καὶ διὰ τὰσ ἐν ταῖσ τύρσεσιν οἰκήσεισ καὶ ἀπ’ ἀνδρὸσ δυνάστου.

Ῥωμαῖοι μέντοι ἄλλαισ αὐτὸ προσαγορεύουσιν ὀνομασίαισ·

καὶ γὰρ ἐπὶ τῆσ χώρασ, ἐν ᾗ ποτε ᾤκησαν, Ἑτρουρίασ προσαγορευομένησ Ἑτρούσκουσ καλοῦσι τοὺσ ἀνθρώπουσ· καὶ ἐπὶ τῆσ ἐμπειρίασ τῶν περὶ τὰ θεῖα σεβάσματα λειτουργιῶν, διαφέροντασ εἰσ αὐτὴν ἑτέρων, νῦν μὲν Τούσκουσ ἀσαφέστερον, πρότερον δ’ ἀκριβοῦντεσ τοὔνομα ὥσπερ Ἕλληνεσ Θυοσκόουσ ἐκάλουν· ἐπὶ τῶν ἡγεμόνων τινὸσ Ῥασέννα τὸν αὐτὸν ἐκείνῳ τρόπον ὀνομάζουσι.

πόλεισ δὲ ἅστινασ ᾤκισαν οἱ Τυρρηνοὶ, καὶ πολιτευμάτων οὕσ2τινασ κατεστήσαντο κόσμουσ, δύναμίν τε ὁπόσην οἱ σύμπαντεσ καὶ ἔργα εἴ τινα μνήμησ ἄξια διεπράξαντο, τύχαισ τε ὁποίαισ ἐχρήσαντο, ἐν ἑτέρῳ δηλωθήσεται λόγῳ.

τὸ δ’ οὖν Πελασγικὸν φῦλον, ὅσον μὴ διεφθάρη τε καὶ κατὰ τὰσ ἀποικίασ διεσπάσθη, διέμεινε δὲ ὀλίγον ἀπὸ πολλοῦ, μετὰ τῶν Ἀβοριγίνων πολιτευόμενον ἐν τούτοισ ὑπελείφθη τοῖσ χωρίοισ, ὅπου σὺν χρόνῳ τὴν Ῥώμην οἱ ἔκγονοι αὐτῶν σὺν τοῖσ ἄλλοισ ἐπολίσαντο.

καὶ τὰ μὲν ὑπὲρ τοῦ Πελασγικοῦ γένουσ μυθολογούμενα τοιάδε ἐστί.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION