헬라어 문장 검색 - Παυσαν́Δεσξριπ́9́05́

(파우사니아스, Description of Greece, Βοιωτικά, chapter 5)

γῆν δὲ τὴν Θηβαί̈δα οἰκῆσαι πρῶτον λέγουσιν Ἔκτηνασ, βασιλέα δὲ εἶναι τῶν Ἐκτήνων ἄνδρα αὐτόχθονα Ὤγυγον· καὶ ἀπὸ τούτου τοῖσ πολλοῖσ τῶν ποιητῶν ἐπίκλησισ ἐσ τὰσ Θήβασ ἐστὶν Ὠγύγιαι.

καὶ τούτουσ μὲν ἀπολέσθαι λοιμώδει νόσῳ φασίν, ἐσοικίσασθαι δὲ μετὰ τοὺσ Ἔκτηνασ ἐσ τὴν χώραν Υἅντασ καὶ Αὄνασ, Βοιώτια ἐμοὶ δοκεῖν γένη καὶ οὐκ ἐπηλύδων ἀνθρώπων. Κάδμου δὲ καὶ τῆσ Φοινίκων στρατιᾶσ ἐπελθούσησ μάχῃ νικηθέντεσ οἱ μὲν Υἅντεσ ἐσ τὴν νύκτα τὴν ἐπερχομένην ἐκδιδράσκουσι, τοὺσ δὲ Αὄνασ ὁ Κάδμοσ γενομένουσ ἱκέτασ καταμεῖναι καὶ ἀναμιχθῆναι τοῖσ Φοίνιξιν εἰάσε. τοῖσ μὲν οὖν Αὄσι κατὰ κώμασ ἔτι ἦσαν αἱ οἰκήσεισ·

Κάδμοσ δὲ τὴν πόλιν τὴν καλουμένην ἔτι καὶ ἐσ ἡμᾶσ Καδμείαν ᾤκισεν. αὐξηθείσησ δὲ ὕστερον τῆσ πόλεωσ, οὕτω τὴν Καδμείαν ἀκρόπολιν συνέβη τῶν κάτω γενέσθαι Θηβῶν. Κάδμῳ δὲ γάμοσ τε ἐπιφανὴσ ὑπῆρξεν, εἰ δὴ θυγατέρα Ἀφροδίτησ καὶ Ἄρεωσ κατὰ λόγον τὸν Ἑλλήνων ἔσχε, καὶ αἱ θυγατέρεσ εἰλήφασιν αὐτῷ φήμην, Σεμέλη μὲν τεκεῖν ἐκ Διόσ, Ἰνὼ δὲ θεῶν εἶναι τῶν θαλασσίων. ἐπὶ μὲν δὴ Κάδμου μέγιστον μετά γε αὐτὸν Κάδμον ἠδύναντο οἱ Σπαρτοί, Χθόνιοσ καὶ Ὑπερήνωρ καὶ Πέλωροσ καὶ Οὐδαῖοσ·

Ἐχίονα δὲ ὡσ προέχοντα κατ’ ἀνδραγαθίαν γαμβρὸν ἠξίωσεν ὁ Κάδμοσ ποιήσασθαι. τοὺσ δὲ ἄνδρασ τούτουσ ‐ οὐ γάρ τι ἠδυνάμην ἐσ αὐτοὺσ παρευρεῖν ‐ ἕπομαι τῷ μύθῳ Σπαρτοὺσ διὰ τὸν τρόπον ὅντινα ἐγένοντο ὀνομασθῆναι. Κάδμου δὲ ἐσ Ἰλλυριοὺσ καὶ Ἰλλυριῶν ἐσ τοὺσ καλουμένουσ Ἐγχελέασ μετοικήσαντοσ Πολύδωροσ ὁ Κάδμου τὴν ἀρχὴν ἔσχε. Πενθεὺσ δὲ ὁ Ἐχίονοσ ἴσχυε μὲν καὶ αὐτὸσ κατὰ γένουσ ἀξίωμα καὶ φιλίᾳ τοῦ βασιλέωσ·

ὢν δὲ ἐσ τὰ λοιπὰ ὑβριστὴσ καὶ ἀσεβὴσ Διονύσου, δίκην ἔσχεν ἐκ τοῦ θεοῦ.

Πολυδώρου δὲ ἦν Λάβδακοσ· ἔμελλε δὲ ἄρα αὐτόν, ὥσ οἱ παρίστατο ἡ τελευτή, παῖδα ἔτι ἀπολείψειν, καὶ ἐπιτρέπει τόν τε υἱὸν καὶ τὴν ἀρχὴν Νυκτεῖ. τὰ δὲ ἐφεξῆσ μοι τοῦ λόγου προεδήλωσεν ἡ Σικυωνία συγγραφή, τοῦ τε Νυκτέωσ τὸν θάνατον, ὅντινα γένοιτο τρόπον, καὶ ὡσ ἐσ Λύκον ἀδελφὸν Νυκτέωσ ἥ τε ἐπιμέλεια τοῦ παιδὸσ περιῆλθε καὶ ἡ Θηβαίων δυναστεία.

Λύκοσ δὲ παρέδωκε μὲν αὐξηθέντι Λαβδάκῳ τὴν ἀρχήν· γενομένησ δὲ οὐ μετὰ πολὺ καὶ τούτῳ τῆσ τελευτῆσ, ὁ δὲ ἐπετρόπευσεν αὖθισ Λάιον Λαβδάκου παῖδα. Λύκου δὲ ἐπιτροπεύοντοσ δεύτερον κατίασιν Ἀμφίων καὶ Ζῆθοσ δύναμιν ἀγείραντεσ.

καὶ Λάιον μὲν ὑπεκκλέπτουσιν οἷσ ἦν ἐπιμελὲσ μὴ γενέσθαι τὸ Κάδμου γένοσ ἐσ τοὺσ ἔπειτα ἀνώνυμον, Λάκου δὲ οἱ τῆσ Ἀντιόπησ παῖδεσ τῇ μάχῃ κρατοῦσιν· ὡσ δὲ ἐβασίλευσαν, τὴν πόλιν τὴν κάτω προσῴκισαν τῇ Καδμείᾳ καὶ Θήβασ ὄνομα ἔθεντο κατὰ συγγένειαν τὴν Θήβησ. μαρτυρεῖ δέ μοι τῷ λόγῳ καὶ Ὅμηροσ ἐν τῇ Ὀδυσσείᾳ·

οἳ πρῶτοι Θήβησ ἕδοσ ἔκτισαν ἑπταπύλοιοπύργωσάν τ’, ἐπεὶ οὐ μὲν ἀπύργωτόν γ’ ἐδύναντοναιέμεν εὐρύχορον Θήβην, κρατερώ περ ἐόντε. ὅτι δὲ Ἀμφίων ᾖδε καὶ τὸ τεῖχοσ ἐξειργάζετο πρὸσ τὴν λύραν, οὐδένα ἐποιήσατο λόγον ἐν τοῖσ ἔπεσι· τὴν Λυδῶν κατὰ κῆδοσ τὸ Ταντάλου παρ’ αὐτῶν μαθὼν καὶ χορδὰσ ἐπὶ τέσσαρσι ταῖσ πρότερον τρεῖσ ἀνευρών.

ὁ δὲ τὰ ἔπη τὰ ἐσ Εὐρώπην ποιήσασ φησὶν Ἀμφίονα χρήσασθαι λύρᾳ πρῶτον Ἑρμοῦ διδάξαντοσ·

πεποίηκε δὲ καὶ <περὶ> λίθων καὶ θηρίων, ὅτι καὶ ταῦτα ᾄδων ἦγε. Μυρὼ δὲ Βυζαντία, ποιήσασα ἔπη καὶ ἐλεγεῖα, Ἑρμῇ βωμόν φησιν ἱδρύσασθαι πρῶτον Ἀμφίονα καὶ ἐπὶ τούτῳ λύραν παρ’ αὐτοῦ λαβεῖν. λέγεται δὲ καὶ ὡσ ἐν Αἵδου δίκην δίδωσιν ὁ Ἀμφίων ὧν ἐσ Λητὼ καὶ τοὺσ παῖδασ καὶ αὐτὸσ ἀπέρριψε· κατὰ δὲ τὴν τιμωρίαν τοῦ Ἀμφίονοσ ἔστιν <ἔπη> ποιήσεωσ Μινυάδοσ, ἔχει δὲ ἐσ Ἀμφίονα κοινῶσ καὶ ἐσ τὸν Θρᾷκα Θάμυριν.

ὡσ δὲ τὸν οἶκον τὸν Ἀμφίονοσ καὶ Ζήθου τὸν μὲν ἡ νόσοσ ἡ λοιμώδησ ἠρήμωσε, Ζήθῳ δὲ τὸν παῖδα ἀπέκτεινεν ἡ τεκοῦσα κατὰ δή τινα ἁμαρτίαν, ἐτεθνήκει δὲ ὑπὸ λύπησ καὶ αὐτὸσ ὁ Ζῆθοσ, οὕτω Λάιον ἐπὶ βασιλείᾳ κατάγουσιν οἱ Θηβαῖοι. Λαί̈ῳ δὲ βασιλεύοντι καὶ γυναῖκα ἔχοντι Ιὀκάστην μάντευμα ἦλθεν ἐκ Δελφῶν ἐκ τοῦ παιδόσ οἱ τὴν τελευτήν, εἰ τέκοι τινὰ Ιὀκάστη, γενήσεσθαι.

καὶ ὁ μὲν ἐπὶ τούτῳ τὸν Οἰδίποδα ἐκτίθησιν· ὁ δὲ καὶ τὸν πατέρα ἀποκτενεῖν ἔμελλεν, ὡσ ηὐξήθη, καὶ τὴν μητέρα ἔγημε. παῖδασ δὲ ἐξ αὐτῆσ οὐ δοκῶ οἱ γενέσθαι, μάρτυρι Ὁμήρῳ χρώμενοσ, ὃσ ἐποίησεν ἐν Ὀδυσσείᾳ μητέρα τ’ Οἰδιπόδαο ἴδον, καλὴν Ἐπικάστην,ἣ μέγα ἔργον ἔρεξεν ἀιδρείῃσι νόοιογημαμένη ᾧ υἱεῖ· ὁ δ’ ὃν πατέρ’ ἐξεναρίξασγῆμεν·

ἄφαρ δ’ ἀνάπυστα θεοὶ θέσαν ἀνθρώποισιν. πῶσ οὖν ἐποίησαν ἀνάπυστα ἄφαρ, εἰ δὴ τέσσαρεσ γενεαὶ ἐκ τῆσ Ἐπικάστησ ἐγένοντο παῖδεσ τῷ Οἰδίποδι; ἐξ Εὐρυγανείασ δὲ τῆσ Ὑπέρφαντοσ ἐγεγόνεσαν. δηλοῖ δὲ καὶ ὁ τὰ ἔπη ποιήσασ ἃ Οἰδιπόδια ὀνομάζουσι· καὶ Ὀνασίασ Πλαταιᾶσιν ἔγραψε κατηφῆ τὴν Εὐρυγάνειαν ἐπὶ τῇ μάχῃ τῶν παίδων. Πολυνείκησ δὲ περιόντοσ μὲν καὶ ἄρχοντοσ Οἰδίποδοσ ὑπεξῆλθεν ἐκ Θηβῶν δέει μὴ τελεσθεῖεν ἐπὶ σφίσιν αἱ κατᾶραι τοῦ πατρόσ·

ἀφικόμενοσ δὲ ἐσ Ἄργοσ καὶ θυγατέρα Ἀδράστου λαβὼν κατῆλθεν ἐσ Θήβασ μετάπεμπτοσ ὑπὸ Ἐτεοκλέουσ μετὰ τὴν τελευτὴν Οἰδίποδοσ. κατελθὼν δὲ ἐσ διαφορὰν προήχθη τῷ Ἐτεοκλεῖ, καὶ οὕτω τὸ δεύτερον ἔφυγε· δεηθεὶσ δὲ Ἀδράστου δοῦναί οἱ δύναμιν τὴν κατάξουσαν, τήν τε στρατιὰν ἀπόλλυσι καὶ πρὸσ τὸν Ἐτεοκλέα αὐτὸσ μονομαχεῖ κατὰ πρόκλησιν. καὶ οἱ μὲν μονομαχοῦντεσ ἀποθνήσκουσιν, ἐσ δὲ Λαοδάμαντα τὸν Ἐτεοκλέουσ καθηκούσησ τῆσ βασιλείασ Κρέων ὁ Μενοικέωσ ἐδυνάστευεν ἐπιτροπεύων τὸν παῖδα.

ἤδη δὲ Λαοδάμαντοσ ηὐξημένου καὶ ἔχοντοσ τὴν ἀρχήν, δεύτερον τότε ἄγουσι τὴν στρατιὰν ἐπὶ τὰσ Θήβασ· ἀντεστρατοπεδευμένων δὲ καὶ τῶν Θηβαίων περὶ Γλίσαντα, ὡσ ἐσ χεῖρασ συνῆλθον, Αἰγιαλέα μὲν τὸν Ἀδράστου Λαοδάμασ ἀποκτίννυσι, κρατησάντων δὲ τῇ μάχῃ τῶν Ἀργείων Λαοδάμασ σὺν τοῖσ ἐθέλουσιν ἕπεσθαι Θηβαίων ὑπὸ τὴν ἐπιοῦσαν νύκτα ἀπεχώρησεν ἐσ Ἰλλυριούσ. τὰσ δὲ Θήβασ ἑλόντεσ οἱ Ἀργεῖοι παραδιδόασι Θερσάνδρῳ Πολυνείκουσ παιδί.

ὡσ δὲ τοῖσ σὺν Ἀγαμέμνονι ἐσ Τροίαν στρατεύουσιν ἡ διαμαρτία τοῦ πλοῦ γίνεται καὶ ἡ πληγὴ <ἡ> περὶ Μυσίαν, ἐνταῦθα καὶ τὸν Θέρσανδρον κατέλαβεν <ἀποθανεῖν> ὑπὸ Τηλέφου, μάλιστα Ἑλλήνων ἀγαθὸν γενόμενον ἐν τῇ μάχῃ· καί οἱ τὸ μνῆμα ἐσ Καί̈κου πεδίον ἐλαύνοντί ἐστιν ἐν Ἐλαίᾳ πόλει, λίθοσ ὁ ἐν τῷ ὑπαίθρῳ τῆσ ἀγορᾶσ·

καὶ ἐναγίζειν οἱ ἐπιχώριοί φασιν αὐτῷ.

τελευτήσαντοσ δὲ Θερσάνδρου καὶ δεύτερα ἐπί τε Ἀλέξανδρον καὶ ἐσ Ἴλιον ἀθροιζομένου στόλου Πηνέλεων ἄρχοντα εἵλοντο, ὅτι οὐκ ἐν ἡλικίᾳ πω Τισαμενὸσ ἦν ὁ Θερσάνδρου· Πηνέλεω δὲ ἀποθανόντοσ ὑπὸ Εὐρυπύλου τοῦ Τηλέφου Τισαμενὸν βασιλέα αἱροῦνται, Θερσάνδρου τε ὄντα καὶ Δημωνάσσησ τῆσ Ἀμφιαράου. τῶν δὲ Ἐρινύων τῶν Λαί̈ου καὶ Οἰδίποδοσ Τισαμενῷ μὲν οὐκ ἐγένετο μήνιμα, Αὐτεσίωνι δὲ τῷ Τισαμενοῦ, ὥστε καὶ παρὰ τοὺσ Δωριέασ μετῴκησε τοῦ θεοῦ χρήσαντοσ. Αὐτεσίωνοσ δὲ ἀπελθόντοσ, οὕτω βασιλέα εἵλοντο Δαμασίχθονα Ὀφέλτου τοῦ Πηνέλεω.

τούτου δὲ ἦν τοῦ Δαμασίχθονοσ Πτολεμαῖοσ, τοῦ δὲ Ξάνθοσ, ὃν Ἀνδρόπομποσ μονομαχήσαντά οἱ δόλῳ καὶ οὐ σὺν τῷ δικαίῳ κτείνει. τὸ δὲ ἐντεῦθεν διὰ πλειόνων πολιτεύεσθαι μηδὲ ἀπ’ ἀνδρὸσ ἑνὸσ ἠρτῆσθαι τὰ πάντα ἄμεινον ἐφαίνετο τοῖσ Θηβαίοισ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Pausanias, Description of Greece, Βοιωτικά, chapter 5

(파우사니아스, Description of Greece, Βοιωτικά, chapter 5)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION