Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, book 1, chapter 48

(디오니시오스, Antiquitates Romanae, book 1, chapter 48)

ὁ μὲν οὖν πιστότατοσ τῶν λόγων, ᾧ κέχρηται τῶν παλαιῶν συγγραφέων Ἑλλάνικοσ ἐν τοῖσ Τρωικοῖσ, περὶ τῆσ Αἰνείου φυγῆσ τοιόσ2δε ἐστίν. εἴρηνται δὲ καὶ ἄλλοισ τισὶ περὶ τῶν αὐτῶν οὐ κατὰ ταὐτὰ ἔχοντεσ λόγοι, οὓσ ἧττον ἔγωγε τούτου πιθανοὺσ εἶναι νομίζω. κρινέτω δὲ ὡσ ἕκαστοσ τῶν ἀκουόντων βούλεται. Σοφοκλῆσ μὲν ὁ τραγῳδοποιὸσ ἐν Λαοκόωντι δράματι μελλούσησ ἁλίσκεσθαι τῆσ πόλεωσ πεποίηκε τὸν Αἰνείαν ἀνασκευαζόμενον εἰσ τὴν Ἴδην, κελευσθέντα ὑπὸ τοῦ πατρὸσ Ἀγχίσου κατὰ τὴν μνήμην ὧν Ἀφροδίτη ἐπέσκηψε καὶ ἀπὸ τῶν νεωστὶ γενομένων περὶ τοὺσ Λαοκοωντίδασ σημείων τὸν μέλλοντα ὄλεθρον τῆσ πόλεωσ συντεκμηραμένου.

ἔχει δ’ ἐν αὐτῷ τὰ ἰαμβεῖα ἐν ἀγγέλου προσώπῳ λεγόμενα ὧδε· νῦν δ’ ἐν πύλαισιν Αἰνέασ ὁ τῆσ θεοῦ πάρεστ’ ἐπ’ ὤμων πατέρ’ ἔχων κεραυνίου νώτου καταστάζοντα βύσσινον φάροσ.

κύκλῳ δὲ πᾶσαν οἰκετῶν παμπληθίαν· συμπλάζεται δὲ πλῆθοσ οὐχ ὅσον δοκεῖσ, οἳ τῆσ2δ’ ἐρῶσι τῆσ ἀποικίασ Φρυγῶν. Μενεκράτησ δὲ ὁ Ξάνθιοσ προδοῦναι τοῖσ Ἀχαιοῖσ αὐτὸν ἀποφαίνει τὴν πόλιν τῆσ πρὸσ Ἀλέξανδρον ἔχθρασ ἕνεκα, καὶ διὰ τὴν εὐεργεσίαν ταύτην Ἀχαιοὺσ αὐτῷ συγχωρῆσαι διασώσασθαι τὸν οἶκον.

σύγκειται δὲ αὐτῷ ὁ λόγοσ ἀρξαμένῳ ἀπὸ τῆσ Ἀχιλλέωσ ταφῆσ τὸν τρόπον τόνδε· Ἁ̓χαιοὺσ δ’ ἀνίη εἶχε καὶ ἐδόκεον τῆσ στρατιῆσ τὴν κεφαλὴν ἀπηράχθαι. ὅμωσ δὲ τάφον αὐτῷ δαίσαντεσ ἐπολέμεον βίῃ πάσῃ, ἄχρισ Ἴλιοσ ἑάλω Αἰνείεω ἐνδόντοσ. Αἰνείησ γὰρ ἄτιτοσ ἐὼν ὑπὸ Ἀλεξάνδρου καὶ ἀπὸ γερέων ἐξειργόμενοσ ἀνέτρεψε Πρίαμον·

ἐργασάμενοσ δὲ ταῦτα εἷσ Ἀχαιῶν ἐγεγόνεἰ. ἄλλοι δέ τινεσ ἐπὶ τοῦ ναυστάθμου τοῦ Τρωικοῦ τυχεῖν αὐτὸν τηνικαῦτα διατρίβοντα λέγουσιν, οἱ δ’ εἰσ Φρυγίαν ἀπεσταλμένον ὑπὸ Πριάμου μετὰ δυνάμεωσ ἐπί τινα χρείαν στρατιωτικήν·

εἰσὶ δ’ οἳ μυθωδεστέραν αὐτοῦ ποιοῦσι τὴν ἔξοδον. ἐχέτω δ’ ὅπῃ τισ αὑτὸν πείθει.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION