Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, book 1, chapter 17

(디오니시오스, Antiquitates Romanae, book 1, chapter 17)

ἔπειτα Πελασγῶν τινεσ τῶν οἰκούντων ἐν τῇ καλουμένῃ νῦν Θετταλίᾳ τὴν ἑαυτῶν ἀναγκασθέντεσ ἐκλιπεῖν σύνοικοι γίνονται τοῖσ Ἀβοριγῖσι καὶ κοινῇ μετ’ ἐκείνων ἐπολέμουν πρὸσ τοὺσ Σικελούσ. ἐδέξαντο δὲ αὐτοὺσ οἱ Ἀβοριγῖνεσ, ἴσωσ μὲν καὶ κατὰ τὴν τοῦ ὠφεληθήσεσθαι ἐλπίδα, ὡσ δ’ ἐγὼ πείθομαι κατὰ τὸ συγγενὲσ μάλιστα. ἦν γὰρ δὴ καὶ τὸ τῶν Πελασγῶν γένοσ Ἑλληνικὸν ἐκ Πελοποννήσου τὸ ἀρχαῖον, ἐχρήσατο δὲ τύχαισ δυσπότμοισ εἰσ πολλὰ μὲν καὶ ἄλλα, μάλιστα δ’ εἰσ τὴν πολύπλανόν τε καὶ οὐδενὸσ τόπου βέβαιον οἴκησιν, πρῶτον μὲν γὰρ περὶ τὸ καλούμενον νῦν Ἀχαϊκὸν Ἄργοσ ᾤκησαν αὐτόχθονεσ ὄντεσ, ὡσ οἱ πολλοὶ περὶ αὐτῶν λέγουσι.

τὴν δὲ ἐπωνυμίαν ἔλαβον ἐξ ἀρχῆσ ταύτην ἐπὶ τοῦ Πελασγοῦ βασιλέωσ.

ἦν δὲ ὁ Πελασγὸσ ἐκ Διὸσ, ὡσ λέγεται, καὶ Νιόβησ τῆσ Φορωνέωσ, ᾗ πρώτῃ γυναικὶ θνητῇ μίσγεται ὁ Ζεὺσ ὡσ ὁ μῦθοσ ἔχει.

ἕκτῃ δ’ ὕστερον γενεᾷ Πελοπόννησον ἐκλιπόντεσ εἰσ τὴν τότε μὲν Αἱμονίαν, νῦν δὲ Θετταλίαν ὀνομαζομένην μετανέστησαν· ἡγοῦντο δὲ τῆσ ἀποικίασ Ἀχαιὸσ καὶ Φθῖοσ καὶ Πελασγὸσ οἱ Λαρίσησ καὶ Ποσειδῶνοσ υἱοί. ἀφικόμενοι δ’ εἰσ τὴν Αἱμονίαν τούσ τε κατοικοῦντασ ἐν αὐτῇ βαρβάρουσ ἐξελαύνουσι καὶ νέμονται τὴν χώραν τριχῇ, τοῖσ ἡγεμόσι ποιήσαντεσ ὁμωνύμουσ τὰσ μοίρασ, Φθιῶτιν καὶ Ἀχαϊάν καὶ Πελασγιῶτιν. οἳ νῦν Αἰτωλοὶ καὶ Λοκροὶ καλοῦνται, καὶ συχνῶν ἄλλων τῶν περὶ τὸν Παρνασὸν οἰκούντων, ἡγουμένου τῶν πολεμίων Δευκαλίωνοσ τοῦ Προμηθέωσ, μητρὸσ δὲ Κλυμένησ τῆσ Ὠκεανοῦ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION