Ancient Greek-English Dictionary Language

πορεύω

Non-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: πορεύω πορεύσομαι ἐπορευσάμην πεπόρευμαι

Structure: πορεύ (Stem) + ω (Ending)

Etym.: po/ros

Sense

  1. (active) to cause to go, carry, convey
  2. (of things) to bring, carry, furnish, bestow, set in motion

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular πορεύω πορεύεις πορεύει
Dual πορεύετον πορεύετον
Plural πορεύομεν πορεύετε πορεύουσιν*
SubjunctiveSingular πορεύω πορεύῃς πορεύῃ
Dual πορεύητον πορεύητον
Plural πορεύωμεν πορεύητε πορεύωσιν*
OptativeSingular πορεύοιμι πορεύοις πορεύοι
Dual πορεύοιτον πορευοίτην
Plural πορεύοιμεν πορεύοιτε πορεύοιεν
ImperativeSingular πόρευε πορευέτω
Dual πορεύετον πορευέτων
Plural πορεύετε πορευόντων, πορευέτωσαν
Infinitive πορεύειν
Participle MasculineFeminineNeuter
πορευων πορευοντος πορευουσα πορευουσης πορευον πορευοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular πορεύομαι πορεύει, πορεύῃ πορεύεται
Dual πορεύεσθον πορεύεσθον
Plural πορευόμεθα πορεύεσθε πορεύονται
SubjunctiveSingular πορεύωμαι πορεύῃ πορεύηται
Dual πορεύησθον πορεύησθον
Plural πορευώμεθα πορεύησθε πορεύωνται
OptativeSingular πορευοίμην πορεύοιο πορεύοιτο
Dual πορεύοισθον πορευοίσθην
Plural πορευοίμεθα πορεύοισθε πορεύοιντο
ImperativeSingular πορεύου πορευέσθω
Dual πορεύεσθον πορευέσθων
Plural πορεύεσθε πορευέσθων, πορευέσθωσαν
Infinitive πορεύεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
πορευομενος πορευομενου πορευομενη πορευομενης πορευομενον πορευομενου

Future tense

Imperfect tense

Aorist tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐπόρευσα ἐπόρευσας ἐπόρευσεν*
Dual ἐπορεύσατον ἐπορευσάτην
Plural ἐπορεύσαμεν ἐπορεύσατε ἐπόρευσαν
SubjunctiveSingular πορεύσω πορεύσῃς πορεύσῃ
Dual πορεύσητον πορεύσητον
Plural πορεύσωμεν πορεύσητε πορεύσωσιν*
OptativeSingular πορεύσαιμι πορεύσαις πορεύσαι
Dual πορεύσαιτον πορευσαίτην
Plural πορεύσαιμεν πορεύσαιτε πορεύσαιεν
ImperativeSingular πόρευσον πορευσάτω
Dual πορεύσατον πορευσάτων
Plural πορεύσατε πορευσάντων
Infinitive πορεύσαι
Participle MasculineFeminineNeuter
πορευσᾱς πορευσαντος πορευσᾱσα πορευσᾱσης πορευσαν πορευσαντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐπορευσάμην ἐπορεύσω ἐπορεύσατο
Dual ἐπορεύσασθον ἐπορευσάσθην
Plural ἐπορευσάμεθα ἐπορεύσασθε ἐπορεύσαντο
SubjunctiveSingular πορεύσωμαι πορεύσῃ πορεύσηται
Dual πορεύσησθον πορεύσησθον
Plural πορευσώμεθα πορεύσησθε πορεύσωνται
OptativeSingular πορευσαίμην πορεύσαιο πορεύσαιτο
Dual πορεύσαισθον πορευσαίσθην
Plural πορευσαίμεθα πορεύσαισθε πορεύσαιντο
ImperativeSingular πόρευσαι πορευσάσθω
Dual πορεύσασθον πορευσάσθων
Plural πορεύσασθε πορευσάσθων
Infinitive πορεύσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
πορευσαμενος πορευσαμενου πορευσαμενη πορευσαμενης πορευσαμενον πορευσαμενου

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • ταὐτὸν δὴ καὶ πόλει, εἴτε αὐτῆσ εἷσ εἰή κύριοσ εἴτε καὶ πλείουσ, εἰ μὲν κατὰ τρόπον ὀρθῇ πορευομένησ ὁδῷ τῆσ πολιτείασ συμβουλεύοιτό τι τῶν προσφόρων, νοῦν ἔχοντοσ τὸ τοῖσ τοιούτοισ συμβουλεύειν· (Plato, Epistles, Letter 7 48:2)
  • "ὡσ γὰρ ἡ προκοπὴ μέσον εὐφυϊάσ εἶναι δοκεῖ καὶ ἀρετῆσ, οὕτω τὸ ᾠὸν προκοπὴ τίσ ἐστι τῆσ φύσεωσ ἐπὶ τὸ ἔμψυχον ἀπὸ τοῦ σπέρματοσ πορευομένησ. (Plutarch, Quaestiones Convivales, book 2, 10:8)
  • ὃ δὲ δὴ μάλιστα ἄξιον τῆσ ἐκείνων φύσεωσ ἀγασθῆναι καὶ κρεῖττον ἢ κατ’ ἄνθρωπον ἡγήσασθαι, ἐξὸν γὰρ αὑτοῖσ ἀκολουθοῦντασ ἔχειν Λακεδαιμονίουσ καὶ κατὰ γῆν καὶ κατὰ θάλατταν, ἢ περιιδεῖν ἐπὶ κεφαλὴν ὠσθέντασ, συμμάχων, περιοίκων, οἰκετῶν, ἁπάντων ἐπανεστηκότων, ἐπὶ τοῖσ ἴσοισ ἐδέξαντο, καὶ πορευομένησ ὥσπερ φλογὸσ τῆσ Θηβαίων δυνάμεωσ ἐπὶ τὴν πόλιν τῶν Λακεδαιμονίων καὶ τὰ λοιπὰ τῆσ Πελοποννήσου μόνοι καὶ Ἑλλήνων καὶ βαρβάρων προστάντεσ ἐκώλυσαν. (Aristides, Aelius, Orationes, 84:5)
  • τοῦ δὲ θεοῦ δηλώσαντοσ ταύτην εἶναι τὴν μέλλουσαν αὐτὸν διατρέφειν προσελθὼν ἠσπάσατο καὶ κομίσαι ὕδωρ παρεκάλεσεν, ὅπωσ πίῃ, καὶ πορευομένησ μετακαλεσάμενοσ καὶ ἄρτον ἐνεγκεῖν ἐκέλευσε. (Flavius Josephus, Antiquitates Judaicae, Book 8 402:2)

Synonyms

  1. to cause to go

Derived

Similar forms

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION