κωλύω
Non-contract Verb;
자동번역
Transliteration:
Principal Part:
κωλύω
κωλύσω
ἐκώλῡσα
κεκώλῡκα
κεκώλῡμαι
ἐκωλύθην
Structure:
κωλύ
(Stem)
+
ω
(Ending)
Sense
- (with accusative of person and infinitive) to hinder, prevent someone from doing something
Conjugation
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- ἐπεὶ δ’ ὁ Φάβιοσ προσελθὼν ἀπολογεῖσθαι μὲν οὐδ’ ἐμέλλησε πρὸσ τὸν δήμαρχον, ἔφη δὲ τάχιστα τὰσ θυσίασ καὶ τὰσ ἱερουργίασ γενέσθαι, ὥστ’ ἐπὶ τὸ στράτευμα βαδιεῖσθαι τῷ Μινουκίῳ δίκην ἐπιθήσων, ὅτι κωλύσαντοσ αὐτοῦ τοῖσ πολεμίοισ συνέβαλε, θόρυβοσ διῇξε τοῦ δήμου πολὺσ, ὡσ κινδυνεύσοντοσ τοῦ Μινουκίου. (Plutarch, Fabius Maximus, chapter 9 1:1)
- πυρὶ μὲν οὖν οὐκ ἔδοσαν τὸν νεκρὸν αὐτοῦ κωλύσαντοσ, ὡσ λέγεται, δύο δὲ ποιησάμενοι λιθίνασ σοροὺσ ὑπὸ τὸ Ιἄνοκλον ἔθηκαν, τὴν μὲν ἑτέραν ἔχουσαν τὸ σῶμα, τὴν δὲ ἑτέραν τὰσ ἱερὰσ βίβλουσ ἃσ ἐγράψατο μὲν αὐτόσ, ὥσπερ οἱ τῶν Ἑλλήνων νομοθέται τοὺσ κύρβεισ, ἐκδιδάξασ δὲ τοὺσ ἱερεῖσ ἔτι ζῶν τὰ γεγραμμένα καὶ πάντων ἕξιν τε καὶ γνώμην ἐνεργασάμενοσ αὐτοῖσ, ἐκέλευσε συνταφῆναι μετὰ τοῦ σώματοσ, ὡσ οὐ καλῶσ ἐν ἀψύχοισ γράμμασι φρουρουμένων τῶν ἀπορρήτων. (Plutarch, Numa, chapter 22 2:1)
- καὶ περὶ τῶν ἀθλημάτων, ταῦτα μόνα μὴ κωλύσαντοσ ἀγωνίζεσθαι τοὺσ πολίτασ ἐν οἷσ χεὶρ οὐκ ἀνατείνεται. (Plutarch, Lycurgus, chapter 19 4:2)
- καταλαβόντεσ δὲ τοὺσ ἐν τοῖσ νεωρίοισ ἀγνοοῦντασ τὰ περὶ τὴν Γέλαν, εἰσῆλθον οὐδενὸσ κωλύσαντοσ, καὶ τὴν μὲν οἰκίαν τοῦ Διονυσίου διήρπασαν γέμουσαν ἀργύρου τε καὶ χρυσοῦ καὶ τῆσ ἄλλησ πολυτελείασ ἁπάσησ, τὴν δὲ γυναῖκα συλλαβόντεσ οὕτω διέθεσαν κακῶσ, ὥστε καὶ τὸν τύραννον βαρέωσ ἐνέχειν τὴν ὀργήν, νομίζοντεσ τὴν ταύτησ τιμωρίαν μεγίστην εἶναι πίστιν τῆσ πρὸσ ἀλλήλουσ κοινωνίασ κατὰ τὴν ἐπίθεσιν. (Diodorus Siculus, Library, book xiii, chapter 112 5:1)
- τοῦ δὲ δήμου κωλύσαντοσ οὗτοσ μὲν ἀπέθετο τὴν ἀρχήν, οἱ δ’ Ἀθηναῖοι Χαβρίαν ἀντ’ αὐτοῦ στρατηγὸν εἰσ τὴν Κόρινθον ἐξέπεμψαν. (Diodorus Siculus, Library, book xiv, chapter 91 8:2)
Derived
- ἀποκωλύω (to hinder or prevent from, to prevent from, forbid to)
- διακωλύω (to hinder, prevent, he was prevented)
- ἐπικωλύω (to hinder, check)
- κατακωλύω (to hinder from doing, to detain, keep back)
