κωλύω
Non-contract Verb;
자동번역
Transliteration:
Principal Part:
κωλύω
κωλύσω
ἐκώλῡσα
κεκώλῡκα
κεκώλῡμαι
ἐκωλύθην
Structure:
κωλύ
(Stem)
+
ω
(Ending)
Sense
- (with accusative of person and infinitive) to hinder, prevent someone from doing something
Conjugation
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- τούτων δὲ οἰκονομουμένων φήμη δυσμενὴσ ἐξηχεῖτο κατὰ τοῦ γένουσ ἀνθρώποισ συμφρονοῦσιν εἰσ κακοποίησιν, ἀφορμῆσ διδομένησ εἰσ διάθεσιν, ὡσ ἂν ἀπὸ τῶν νομίμων αὐτοὺσ κωλυόντων. (Septuagint, Liber Maccabees III 3:2)
- οὐδὲ γὰρ ἀφικομένησ αὐτῆσ εἰσ τὴν ἐπιοῦσαν ὅπλα λαβεῖν κωλυόντων ἡμᾶσ τῶν νόμων, κἂν μεγάλη τισ ἐπείγειν ἀνάγκη δοκῇ. (Flavius Josephus, 193:3)
- ὁ μὲν οὖν Κῦροσ ἔντονόν τι καὶ σφοδρὸν εὐθὺσ ἐκ πρώτησ ἡλικίασ εἶχεν, ἅτεροσ δὲ πραότεροσ ἐδόκει περὶ πάντα καὶ ταῖσ ὁρμαῖσ φύσει μαλακώτεροσ εἶναι, γυναῖκα δὲ καλὴν καὶ ἀγαθὴν ἔλαβε μὲν τῶν γονέων κελευόντων, ἐφύλαξε δὲ κωλυόντων τὸν γὰρ ἀδελφὸν αὐτῆσ ἀποκτείνασ ὁ βασιλεὺσ ἐβουλεύετο κἀκείνην ἀνελεῖν, ὁ δὲ Ἀρσίκασ τῆσ μητρὸσ ἱκέτησ γενόμενοσ καὶ πολλὰ κατακλαύσασ μόλισ ἔπεισε μήτε ἀποκτεῖναι μήτε αὐτοῦ διαστῆσαι τὴν ἄνθρωπον. (Plutarch, Artaxerxes, chapter 2 1:1)
- κωλυόντων δὲ τούτων ἢ μὴ συναινούντων, οὔτε στρατιώτῃ θεμιτὸν οὔτε βασιλεῖ Ῥωμαίων ὅπλα κινεῖν, ἀλλὰ παρὰ τούτων ἔδει τὴν ἀρχὴν τοῦ πολέμου δεξάμενον ὡσ δικαίου τὸν ἄρχοντα, τότε σκοπεῖν περὶ τοῦ συμφέροντοσ, λέγεται δὲ καὶ τὸ Κελτικὸν ἐκεῖνο πάθοσ τῇ πόλει γενέσθαι τούτων τῶν ἱερέων παρανομηθέντων. (Plutarch, Numa, chapter 12 5:1)
- ἐκ δὲ τούτου συνεβεβήκει τοῖσ Ῥωμαίοισ οὐχ ὃν ἐβούλοντο ἐκλέξασθαι τόπον εἰσ στρατοπεδείαν, ἀλλ’ ὃν ἔδωκεν αὐτοῖσ ὁ καιρόσ, ἔνθα οὔθ’ ἵπποισ χιλὸν εὔπορον ἦν λαμβάνειν, ὄρεσι περικλειομένου τοῦ τόπου ψιλοῖσ καὶ δυσβάτοισ, οὔθ’ ἑαυτοῖσ τροφὰσ ἐκ τῆσ πολεμίασ συγκομίζειν, ἐπειδὴ κατανάλωντο ἃσ οἴκοθεν ἔφερον, οὔτε μεταστρατοπεδεύσασθαι τῶν πολεμίων ἀντικαθημένων καὶ κωλυόντων τὰσ ἐξόδουσ. (Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, Books X-XX, book 10, chapter 23 4:1)
Derived
- ἀποκωλύω (to hinder or prevent from, to prevent from, forbid to)
- διακωλύω (to hinder, prevent, he was prevented)
- ἐπικωλύω (to hinder, check)
- κατακωλύω (to hinder from doing, to detain, keep back)
