Sense

1. (with accusative of person and infinitive) to hinder, prevent someone from doing something

Examples

• "καὶ τὰσ καλὰσ ταύτασ καὶ ἱερὰσ ἀναμνήσεισ καλοῦμεν ἡμεῖσ ἐπὶ τὸ θεῖον καὶ ἀληθινὸν καὶ ὀλύμπιον ἐκεῖνο κάλλοσ, αἷσ ψυχὴ πτεροῦται, τί ἂν κωλύοι γίγνεσθαι μὲν ἀπὸ παίδων καὶ ἀπὸ νεανίσκων, γίγνεσθαι δ’ ἀπὸ παρθένων καὶ γυναικῶν, ὅταν ἦθοσ ἁγνὸν καὶ κόσμιον ἐν ὡρ́ᾳ καὶ χάριτι μορφῆσ διαφανὲσ γένηται, καθάπερ ὄρθιον ὑπόδημα δείκνυσι ποδὸσ εὐφυϊάν, ὡσ Ἀρίστων ἔλεγεν ὅταν ἐν εἴδεσι καλοῖσ καὶ καθαροῖσ σώμασιν ἴχνη λαμπρὰ καὶ κείμενα ψυχῆσ ὀρθὰ καὶ ἄθρυπτα κατίδωσιν οἱ δεινοὶ τῶν τοιούτων αἰσθάνεσθαι; (Plutarch, Amatorius, section 215)
• ἑορτῆσ δὲ τοῖσ Μιλησίοισ καθηκούσησ ἐν τῇ στρατιᾷ καὶ πρὸσ πόσιν ἁπάντων καὶ συνουσίασ τραπομένων, ἠρώτησε τὸν Διόγνητον ἡ Πολυκρίτη μή τι κωλύοι πεμμάτων μερίδασ ἀποπέμψαι τοῖσ ἀδελφοῖσ αὑτῆσ. (Plutarch, Mulierum virtutes, 1:4)
• πόσιν ἁπάντων καὶ συνουσίασ τραπομένων, ἠρώτησε τὸν Διόγνητον ἡ Πολυκρίτη, μή τι κωλύοι πεμμάτων μερίδασ ἀποπέμψαι τοῖσ ἀδελφοῖσ αὑτῆσ. (Plutarch, Mulierum virtutes, 6:1)
• Δίων δὲ καὶ τούτοισ ἐχαλέπαινε, καὶ μετ’ ὀλίγον χρόνον ἐξεπολεμώθη παντάπασι πυθόμενοσ τὸ περὶ τὴν γυναῖκα, περὶ οὗ καὶ Πλάτων ᾐνίξατο γράφων πρὸσ Διονύσιον, ἦν δὲ τοιοῦτον, μετὰ τὴν ἐκβολὴν τοῦ Δίωνοσ ἀποπέμπων Πλάτωνα Διονύσιοσ ἐκέλευσεν αὐτοῦ δι’ ἀπορρήτων πυθέσθαι, μή τι κωλύοι τὴν γυναῖκα πρὸσ γάμον ἑτέρῳ δοθῆναι· (Plutarch, Dion, chapter 21 1:1)
• τί δ’ εἰ τοὺσ ὀφθαλμοὺσ ὁ ὑὸσ αὐτοῦ ἀσθενοῖ, ἆρα ἐῴη ἂν αὐτὸν ἅπτεσθαι τῶν ἑαυτοῦ ὀφθαλμῶν, μὴ ἰατρὸν ἡγούμενοσ, ἢ κωλύοι ἄν; (Plato, Alcibiades 1, Alcibiades 2, Hipparchus, Lovers, Theages, Charmides, Laches, Lysis, 96:5)

Similar forms

• κωλύει (308)
• κωλύειν (229)
• κωλῦσαι (105)
• κωλύσει (69)
• κωλύοντος (40)
• κωλύων (38)
• κωλυόντων (33)
• κωλύεσθαι (32)
• κωλῦον (26)
• κωλύουσιν (25)
• κωλύῃ (24)
• κώλυμα (24)
• κωλύσας (18)
• κωλύσων (18)
• κωλύουσι (16)
• κωλύσειν (15)
• κωλύοντα (14)
• κώλυσιν (13)
• κωλύοντας (13)
• κωλύοι (12)
• κωλύετε (12)
• κωλύοντες (11)
• κωλυθεὶς (11)
• κωλύεται (10)
• κωλῦσον (10)
• κωλύσεως (10)
• κωλυθῆναι (9)
• κώλυσις (9)
• κωλῦσαί (8)
• κωλύσῃ (8)
• κωλύοντι (8)
• κωλύουσα (8)
• κωλύονται (7)
• κωλύσοντα (6)
• κωλυτὰ (6)
• κωλύσουσι (6)
• κωλύω (6)
• κωλύεις (5)
• κωλύσειεν (5)
• κωλύουσαν (5)
• κωλύσεις (5)
• κωλύματα (5)
• κωλυτὴν (5)
• κωλυτὰς (4)
• κωλύομαι (4)
• κωλυθείη (4)
• κωλυθῇ (4)
• κωλύωσι (4)
• κωλύοιεν (4)
• κωλύσετε (3)
• κωλυέτω (3)
• κωλύσαντα (3)
• κωλύσωσι (3)
• κωλυτικῶν (3)
• κωλύσω (3)
• κωλῦόν (3)
• κωλύηται (3)
• κωλυτικὰ (3)
• κωλυθέντα (2)
• κωλύσῃς (2)
• κωλύσωσιν (2)
• κώλυσον (2)
• κωλύωνται (2)
• κωλύου (2)
• κωλυτά (2)
• κωλυτὸς (2)
• κωλύσειε (2)
• κωλύοιμεν (2)
• κωλυόμενα (2)
• κωλύουσαι (2)
• κωλυθήσῃ (2)
• κωλύσατε (2)
• κωλύοιτο (2)
• κωλύσητε (2)
• κωλύει‧ (2)
• κωλύοιντο (2)
• κωλυούσης (2)
• κωλυθῶσι (2)
• κωλῦσαν (2)
• κωλύομεν (2)
• κωλύσαι (2)
• κωλύματι (1)
• κωλύοιτε (1)
• κωλῦον‧ (1)
• κωλύς (1)
• κωλύσαντι (1)
• κωλῦσόν (1)
• κωλυτέος (1)
• κωλυτὸν (1)
• κωλύοιντ (1)
• κωλυθεῖσα (1)
• κωλυθῶμεν (1)
• κωλύσαιτε (1)
• κωλύσωμεν (1)
• κωλυτικὴ (1)
• Κωλυεργία (1)
• κωλύηθ (1)
• κωλύοντά (1)
• κωλυθῆναί (1)
• κωλύσασα (1)
• κωλύσουσα (1)
• κωλυτὴς (1)
• κωλύοιθ (1)
• κωλύον (1)
• κωλύοντί (1)
• κωλυθὲν (1)
• κωλυθῶσιν (1)
• κωλυτέον (1)
• κωλύωσιν (1)
• κώλυε (1)
• κωλυέσθω (1)
• κώλυμ (1)
• κωλυθεῖς (1)
• κωλύσαιτ (1)
• κωλύσετ (1)
• κωλύσομεν (1)
• κωλυταὶ (1)
• κωλυτικά (1)
• κώλυεν (1)
• κωλύῃ‧ (1)
• κωλύμη (1)
• κωλύουσιν‧ (1)
• κωλυτόν (1)
• κωλύμασιν (1)
• κωλυθεῖσι (1)
• κωλύσειαν (1)
• κωλύσον (1)
• κωλυτέα (1)
• κωλυτικὴν (1)
• κωλύσασιν (1)
• κωλύσεσι (1)
• κωλυταί (1)

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary