Ancient Greek-English Dictionary Language

ἐπακούω

Non-contract Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: ἐπακούω ἐπακούσομαι

Structure: ἐπ (Prefix) + ἀκού (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to listen or hearken to, to hear, to hear, from
  2. to give ear, hearken
  3. to obey

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐπακούω ἐπακούεις ἐπακούει
Dual ἐπακούετον ἐπακούετον
Plural ἐπακούομεν ἐπακούετε ἐπακούουσιν*
SubjunctiveSingular ἐπακούω ἐπακούῃς ἐπακούῃ
Dual ἐπακούητον ἐπακούητον
Plural ἐπακούωμεν ἐπακούητε ἐπακούωσιν*
OptativeSingular ἐπακούοιμι ἐπακούοις ἐπακούοι
Dual ἐπακούοιτον ἐπακουοίτην
Plural ἐπακούοιμεν ἐπακούοιτε ἐπακούοιεν
ImperativeSingular ἐπάκουε ἐπακουέτω
Dual ἐπακούετον ἐπακουέτων
Plural ἐπακούετε ἐπακουόντων, ἐπακουέτωσαν
Infinitive ἐπακούειν
Participle MasculineFeminineNeuter
ἐπακουων ἐπακουοντος ἐπακουουσα ἐπακουουσης ἐπακουον ἐπακουοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐπακούομαι ἐπακούει, ἐπακούῃ ἐπακούεται
Dual ἐπακούεσθον ἐπακούεσθον
Plural ἐπακουόμεθα ἐπακούεσθε ἐπακούονται
SubjunctiveSingular ἐπακούωμαι ἐπακούῃ ἐπακούηται
Dual ἐπακούησθον ἐπακούησθον
Plural ἐπακουώμεθα ἐπακούησθε ἐπακούωνται
OptativeSingular ἐπακουοίμην ἐπακούοιο ἐπακούοιτο
Dual ἐπακούοισθον ἐπακουοίσθην
Plural ἐπακουοίμεθα ἐπακούοισθε ἐπακούοιντο
ImperativeSingular ἐπακούου ἐπακουέσθω
Dual ἐπακούεσθον ἐπακουέσθων
Plural ἐπακούεσθε ἐπακουέσθων, ἐπακουέσθωσαν
Infinitive ἐπακούεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
ἐπακουομενος ἐπακουομενου ἐπακουομενη ἐπακουομενης ἐπακουομενον ἐπακουομενου

Future tense

Imperfect tense

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • καὶ οὐχ εὑρίσκομεν ἄλλον ὅμοιον τῇ ἰσχύϊ αὐτοῦ. ὁ τὰ δίκαια κρίνων, οὐκ οἴει ἐπακούειν αὐτόν̣ (Septuagint, Liber Iob 37:23)
  • στάντα γὰρ αὐτὸν κατόπιν τῶν θυρῶν, ὁπότε τὸ πρῶτον ἀναπετάσασ ἐπεδείκνυεν τὸ ἔργον, ἐπακούειν τῶν αἰτιωμένων τι ἢ ἐπαινούντων ᾐτιᾶτο δὲ ὁ μὲν τὴν ῥῖνα ὡσ παχεῖαν, ὁ δὲ ὡσ ἐπιμηκέστερον τὸ πρόσωπον, ὁ δὲ ἄλλοσ ἄλλο τι. (Lucian, Pro imaginibus, (no name) 14:5)
  • εὐφημεῖν χρὴ τὸν πρεσβύτην καὶ τῆσ εὐχῆσ ἐπακούειν. (Aristophanes, Clouds, Parodos, anapests1)
  • μαχομένων γὰρ πρὸσ ἀλλήλουσ καὶ κεκραγότων οὐδὲ ἐπακούειν ἔστι τῶν εὐχῶν ὥστε ἢ ἐπιβυσάμενον χρὴ τὰ ὦτα καθῆσθαι ἢ ἐπιτριβῆναι πρὸσ αὐτῶν, ἀρετήν τινα καὶ ἀσώματα καὶ λήρουσ μεγάλῃ τῇ φωνῇ συνειρόντων. (Lucian, Timon, (no name) 9:5)
  • ἵν’ οὖν μήθ’ οὗτοσ ἰσχυρίζηται ὑμεῖσ τε προειδῆτε ἐγώ τε ἀποκρίνωμαι, ἐναντίον σοι τῶν δικαστῶν, Δημόσθενεσ, καὶ τῶν ἄλλων πολιτῶν, ὅσοι δὴ ἔξωθεν περιεστᾶσι, καὶ Ἑλλήνων, ὅσοισ ἐπιμελὲσ γέγονεν ἐπακούειν τῆσδε τῆσ κρίσεωσ· (Aeschines, Speeches, , section 56 1:1)

Synonyms

  1. to listen or hearken to

  2. to give ear

  3. to obey

Related

Derived

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION