Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

δοξάζω

Non-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: δοξάζω δοξάσω ἐδόξασα δεδόξασα δεδόξασμαι ἐδοξάσθην

Structure: δοξάζ (Stem) + ω (Ending)

Etym.: from do/ca

Sense

  1. think, suppose, imagine

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular δοξάζω δοξάζεις δοξάζει
Dual δοξάζετον δοξάζετον
Plural δοξάζομεν δοξάζετε δοξάζουσιν*
SubjunctiveSingular δοξάζω δοξάζῃς δοξάζῃ
Dual δοξάζητον δοξάζητον
Plural δοξάζωμεν δοξάζητε δοξάζωσιν*
OptativeSingular δοξάζοιμι δοξάζοις δοξάζοι
Dual δοξάζοιτον δοξαζοίτην
Plural δοξάζοιμεν δοξάζοιτε δοξάζοιεν
ImperativeSingular δόξαζε δοξαζέτω
Dual δοξάζετον δοξαζέτων
Plural δοξάζετε δοξαζόντων, δοξαζέτωσαν
Infinitive δοξάζειν
Participle MasculineFeminineNeuter
δοξαζων δοξαζοντος δοξαζουσα δοξαζουσης δοξαζον δοξαζοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular δοξάζομαι δοξάζει, δοξάζῃ δοξάζεται
Dual δοξάζεσθον δοξάζεσθον
Plural δοξαζόμεθα δοξάζεσθε δοξάζονται
SubjunctiveSingular δοξάζωμαι δοξάζῃ δοξάζηται
Dual δοξάζησθον δοξάζησθον
Plural δοξαζώμεθα δοξάζησθε δοξάζωνται
OptativeSingular δοξαζοίμην δοξάζοιο δοξάζοιτο
Dual δοξάζοισθον δοξαζοίσθην
Plural δοξαζοίμεθα δοξάζοισθε δοξάζοιντο
ImperativeSingular δοξάζου δοξαζέσθω
Dual δοξάζεσθον δοξαζέσθων
Plural δοξάζεσθε δοξαζέσθων, δοξαζέσθωσαν
Infinitive δοξάζεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
δοξαζομενος δοξαζομενου δοξαζομενη δοξαζομενης δοξαζομενον δοξαζομενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular δοξάσω δοξάσεις δοξάσει
Dual δοξάσετον δοξάσετον
Plural δοξάσομεν δοξάσετε δοξάσουσιν*
OptativeSingular δοξάσοιμι δοξάσοις δοξάσοι
Dual δοξάσοιτον δοξασοίτην
Plural δοξάσοιμεν δοξάσοιτε δοξάσοιεν
Infinitive δοξάσειν
Participle MasculineFeminineNeuter
δοξασων δοξασοντος δοξασουσα δοξασουσης δοξασον δοξασοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular δοξάσομαι δοξάσει, δοξάσῃ δοξάσεται
Dual δοξάσεσθον δοξάσεσθον
Plural δοξασόμεθα δοξάσεσθε δοξάσονται
OptativeSingular δοξασοίμην δοξάσοιο δοξάσοιτο
Dual δοξάσοισθον δοξασοίσθην
Plural δοξασοίμεθα δοξάσοισθε δοξάσοιντο
Infinitive δοξάσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
δοξασομενος δοξασομενου δοξασομενη δοξασομενης δοξασομενον δοξασομενου
Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular δοξασθήσομαι δοξασθήσῃ δοξασθήσεται
Dual δοξασθήσεσθον δοξασθήσεσθον
Plural δοξασθησόμεθα δοξασθήσεσθε δοξασθήσονται
OptativeSingular δοξασθησοίμην δοξασθήσοιο δοξασθήσοιτο
Dual δοξασθήσοισθον δοξασθησοίσθην
Plural δοξασθησοίμεθα δοξασθήσοισθε δοξασθήσοιντο
Infinitive δοξασθήσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
δοξασθησομενος δοξασθησομενου δοξασθησομενη δοξασθησομενης δοξασθησομενον δοξασθησομενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐδόξαζον ἐδόξαζες ἐδόξαζεν*
Dual ἐδοξάζετον ἐδοξαζέτην
Plural ἐδοξάζομεν ἐδοξάζετε ἐδόξαζον
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐδοξαζόμην ἐδοξάζου ἐδοξάζετο
Dual ἐδοξάζεσθον ἐδοξαζέσθην
Plural ἐδοξαζόμεθα ἐδοξάζεσθε ἐδοξάζοντο

Aorist tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐδόξασα ἐδόξασας ἐδόξασεν*
Dual ἐδοξάσατον ἐδοξασάτην
Plural ἐδοξάσαμεν ἐδοξάσατε ἐδόξασαν
SubjunctiveSingular δοξάσω δοξάσῃς δοξάσῃ
Dual δοξάσητον δοξάσητον
Plural δοξάσωμεν δοξάσητε δοξάσωσιν*
OptativeSingular δοξάσαιμι δοξάσαις δοξάσαι
Dual δοξάσαιτον δοξασαίτην
Plural δοξάσαιμεν δοξάσαιτε δοξάσαιεν
ImperativeSingular δόξασον δοξασάτω
Dual δοξάσατον δοξασάτων
Plural δοξάσατε δοξασάντων
Infinitive δοξάσαι
Participle MasculineFeminineNeuter
δοξασᾱς δοξασαντος δοξασᾱσα δοξασᾱσης δοξασαν δοξασαντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐδοξασάμην ἐδοξάσω ἐδοξάσατο
Dual ἐδοξάσασθον ἐδοξασάσθην
Plural ἐδοξασάμεθα ἐδοξάσασθε ἐδοξάσαντο
SubjunctiveSingular δοξάσωμαι δοξάσῃ δοξάσηται
Dual δοξάσησθον δοξάσησθον
Plural δοξασώμεθα δοξάσησθε δοξάσωνται
OptativeSingular δοξασαίμην δοξάσαιο δοξάσαιτο
Dual δοξάσαισθον δοξασαίσθην
Plural δοξασαίμεθα δοξάσαισθε δοξάσαιντο
ImperativeSingular δόξασαι δοξασάσθω
Dual δοξάσασθον δοξασάσθων
Plural δοξάσασθε δοξασάσθων
Infinitive δοξάσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
δοξασαμενος δοξασαμενου δοξασαμενη δοξασαμενης δοξασαμενον δοξασαμενου
Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐδοξάσθην ἐδοξάσθης ἐδοξάσθη
Dual ἐδοξάσθητον ἐδοξασθήτην
Plural ἐδοξάσθημεν ἐδοξάσθητε ἐδοξάσθησαν
SubjunctiveSingular δοξάσθω δοξάσθῃς δοξάσθῃ
Dual δοξάσθητον δοξάσθητον
Plural δοξάσθωμεν δοξάσθητε δοξάσθωσιν*
OptativeSingular δοξασθείην δοξασθείης δοξασθείη
Dual δοξασθείητον δοξασθειήτην
Plural δοξασθείημεν δοξασθείητε δοξασθείησαν
ImperativeSingular δοξάσθητι δοξασθήτω
Dual δοξάσθητον δοξασθήτων
Plural δοξάσθητε δοξασθέντων
Infinitive δοξασθῆναι
Participle MasculineFeminineNeuter
δοξασθεις δοξασθεντος δοξασθεισα δοξασθεισης δοξασθεν δοξασθεντος

Perfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular δεδόξασα δεδόξασας δεδόξασεν*
Dual δεδοξάσατον δεδοξάσατον
Plural δεδοξάσαμεν δεδοξάσατε δεδοξάσᾱσιν*
SubjunctiveSingular δεδοξάσω δεδοξάσῃς δεδοξάσῃ
Dual δεδοξάσητον δεδοξάσητον
Plural δεδοξάσωμεν δεδοξάσητε δεδοξάσωσιν*
OptativeSingular δεδοξάσοιμι δεδοξάσοις δεδοξάσοι
Dual δεδοξάσοιτον δεδοξασοίτην
Plural δεδοξάσοιμεν δεδοξάσοιτε δεδοξάσοιεν
ImperativeSingular δεδόξασε δεδοξασέτω
Dual δεδοξάσετον δεδοξασέτων
Plural δεδοξάσετε δεδοξασόντων
Infinitive δεδοξασέναι
Participle MasculineFeminineNeuter
δεδοξασως δεδοξασοντος δεδοξασυῑα δεδοξασυῑᾱς δεδοξασον δεδοξασοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular δεδόξασμαι δεδόξασαι δεδόξασται
Dual δεδόξασθον δεδόξασθον
Plural δεδοξάσμεθα δεδόξασθε δεδοξάσαται
ImperativeSingular δεδόξασο δεδοξάσθω
Dual δεδόξασθον δεδοξάσθων
Plural δεδόξασθε δεδοξάσθων
Infinitive δεδόξασθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
δεδοξασμενος δεδοξασμενου δεδοξασμενη δεδοξασμενης δεδοξασμενον δεδοξασμενου

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • ἔτι τε μὴ δοξάσειν τὸν σοφόν, τουτέστι ψεύδει μὴ συγκαταθήσεσθαι μηδενί. (Diogenes Laertius, Lives of Eminent Philosophers, ISTORIWN Z, Kef. a'. ZHNWN 121:5)
  • λόγου δέ ποτε γενομένου περὶ τοῦ δοξάσειν τὸν σοφὸν καὶ τοῦ Σφαίρου εἰπόντοσ ὡσ οὐ δοξάσει, βουλόμενοσ ὁ βασιλεὺσ ἐλέγξαι αὐτόν, κηρίνασ ῥόασ ἐκέλευσε παρατεθῆναι· (Diogenes Laertius, Lives of Eminent Philosophers, ISTORIWN Z, Kef. s'. SFAIROS 1:2)
  • Ἀποδείξεισ πρὸσ τὸ μὴ δοξάσειν τὸν σοφὸν α’. (Diogenes Laertius, Lives of Eminent Philosophers, ISTORIWN Z, Kef. z'. XRGSIPPOS 23:7)

Synonyms

  1. think

Related

Derived

Similar forms

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION