Ancient Greek-English Dictionary Language

διαγορεύω

Non-contract Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: διαγορεύω διαγορεύσω

Structure: δι (Prefix) + ἀγορεύ (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to speak plainly, declare
  2. to speak of

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διαγορεύω διαγορεύεις διαγορεύει
Dual διαγορεύετον διαγορεύετον
Plural διαγορεύομεν διαγορεύετε διαγορεύουσιν*
SubjunctiveSingular διαγορεύω διαγορεύῃς διαγορεύῃ
Dual διαγορεύητον διαγορεύητον
Plural διαγορεύωμεν διαγορεύητε διαγορεύωσιν*
OptativeSingular διαγορεύοιμι διαγορεύοις διαγορεύοι
Dual διαγορεύοιτον διαγορευοίτην
Plural διαγορεύοιμεν διαγορεύοιτε διαγορεύοιεν
ImperativeSingular διαγόρευε διαγορευέτω
Dual διαγορεύετον διαγορευέτων
Plural διαγορεύετε διαγορευόντων, διαγορευέτωσαν
Infinitive διαγορεύειν
Participle MasculineFeminineNeuter
διαγορευων διαγορευοντος διαγορευουσα διαγορευουσης διαγορευον διαγορευοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διαγορεύομαι διαγορεύει, διαγορεύῃ διαγορεύεται
Dual διαγορεύεσθον διαγορεύεσθον
Plural διαγορευόμεθα διαγορεύεσθε διαγορεύονται
SubjunctiveSingular διαγορεύωμαι διαγορεύῃ διαγορεύηται
Dual διαγορεύησθον διαγορεύησθον
Plural διαγορευώμεθα διαγορεύησθε διαγορεύωνται
OptativeSingular διαγορευοίμην διαγορεύοιο διαγορεύοιτο
Dual διαγορεύοισθον διαγορευοίσθην
Plural διαγορευοίμεθα διαγορεύοισθε διαγορεύοιντο
ImperativeSingular διαγορεύου διαγορευέσθω
Dual διαγορεύεσθον διαγορευέσθων
Plural διαγορεύεσθε διαγορευέσθων, διαγορευέσθωσαν
Infinitive διαγορεύεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
διαγορευομενος διαγορευομενου διαγορευομενη διαγορευομενης διαγορευομενον διαγορευομενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διαγορεύσω διαγορεύσεις διαγορεύσει
Dual διαγορεύσετον διαγορεύσετον
Plural διαγορεύσομεν διαγορεύσετε διαγορεύσουσιν*
OptativeSingular διαγορεύσοιμι διαγορεύσοις διαγορεύσοι
Dual διαγορεύσοιτον διαγορευσοίτην
Plural διαγορεύσοιμεν διαγορεύσοιτε διαγορεύσοιεν
Infinitive διαγορεύσειν
Participle MasculineFeminineNeuter
διαγορευσων διαγορευσοντος διαγορευσουσα διαγορευσουσης διαγορευσον διαγορευσοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διαγορεύσομαι διαγορεύσει, διαγορεύσῃ διαγορεύσεται
Dual διαγορεύσεσθον διαγορεύσεσθον
Plural διαγορευσόμεθα διαγορεύσεσθε διαγορεύσονται
OptativeSingular διαγορευσοίμην διαγορεύσοιο διαγορεύσοιτο
Dual διαγορεύσοισθον διαγορευσοίσθην
Plural διαγορευσοίμεθα διαγορεύσοισθε διαγορεύσοιντο
Infinitive διαγορεύσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
διαγορευσομενος διαγορευσομενου διαγορευσομενη διαγορευσομενης διαγορευσομενον διαγορευσομενου

Imperfect tense

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • προσυνίστησι μὲν οὕτωσ αὐτίκα μειλίχιον καὶ κερδαλέον φάτο μῦθον καὶ τόνδ’ ἀγανοῖσ ἐπέεσσιν ἐρητύσασκε παραστάσ ἐν δὲ τῷ προδιαβάλλειν μονονοὺ μαρτύρεται καὶ διαγορεύει μήτε χρῆσθαι μήτε προσέχειν ὡσ οὖσιν ἀτόποισ καὶ φαύλοισ. (Plutarch, Quomodo adolescens poetas audire debeat, chapter, section 4 3:2)
  • πολλοὶ γὰρ ἐν τῇ φυγῇ μέλλοντεσ φονεύεσθαι διηγόρευον ἑαυτοὺσ εἶναι τῶν τὰ Δίωνοσ φρονούντων καὶ πάντεσ διὰ ταύτην τὴν αἰτίαν ἐξέφυγον τὸν θάνατον. (Diodorus Siculus, Library, book xvi, chapter 17 5:4)
  • τόσασ γὰρ διαγορεύει τὸ νόμιμον τοῦ πατρίου. (Flavius Josephus, Antiquitates Judaicae, Book 17 240:2)
  • κομίζονται δὲ καὶ οἱ λοιποὶ τοῦ βασιλέωσ συγγενεῖσ ὁπόσα αἱ διαθῆκαι διηγόρευον. (Flavius Josephus, Antiquitates Judaicae, Book 17 387:1)

Synonyms

  1. to speak plainly

  2. to speak of

Derived

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION