Hellas Alive Dictionary - αναγορευω

Ancient Greek-English Dictionary

ἀναγορεύω

Non-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: ἀναγορεύω

Structure: ἀν (Prefix) + ἀγορεύ (Stem) + ω (Ending)

Etym.: fut. and aor. are mostly supplied by a)n-erw=, a)n-ei=pon.

Sense

to proclaim publicly, to be proclaimed

Conjugation

Present tense

Active
		1st person	2nd person	3rd person
Indicative	Singular	ἀναγορεύω	ἀναγορεύεις	ἀναγορεύει
	Dual		ἀναγορεύετον	ἀναγορεύετον
	Plural	ἀναγορεύομεν	ἀναγορεύετε	ἀναγορεύουσιν*
Subjunctive	Singular	ἀναγορεύω	ἀναγορεύῃς	ἀναγορεύῃ
	Dual		ἀναγορεύητον	ἀναγορεύητον
	Plural	ἀναγορεύωμεν	ἀναγορεύητε	ἀναγορεύωσιν*
Optative	Singular	ἀναγορεύοιμι	ἀναγορεύοις	ἀναγορεύοι
	Dual		ἀναγορεύοιτον	ἀναγορευοίτην
	Plural	ἀναγορεύοιμεν	ἀναγορεύοιτε	ἀναγορεύοιεν
Imperative	Singular		ἀναγόρευε	ἀναγορευέτω
	Dual		ἀναγορεύετον	ἀναγορευέτων
	Plural		ἀναγορεύετε	ἀναγορευόντων, ἀναγορευέτωσαν
Infinitive		ἀναγορεύειν
Participle		Masculine	Feminine	Neuter
Participle		ἀναγορευων ἀναγορευοντος	ἀναγορευουσα ἀναγορευουσης	ἀναγορευον ἀναγορευοντος
Middle/Passive
		1st person	2nd person	3rd person
Indicative	Singular	ἀναγορεύομαι	ἀναγορεύει, ἀναγορεύῃ	ἀναγορεύεται
	Dual		ἀναγορεύεσθον	ἀναγορεύεσθον
	Plural	ἀναγορευόμεθα	ἀναγορεύεσθε	ἀναγορεύονται
Subjunctive	Singular	ἀναγορεύωμαι	ἀναγορεύῃ	ἀναγορεύηται
	Dual		ἀναγορεύησθον	ἀναγορεύησθον
	Plural	ἀναγορευώμεθα	ἀναγορεύησθε	ἀναγορεύωνται
Optative	Singular	ἀναγορευοίμην	ἀναγορεύοιο	ἀναγορεύοιτο
	Dual		ἀναγορεύοισθον	ἀναγορευοίσθην
	Plural	ἀναγορευοίμεθα	ἀναγορεύοισθε	ἀναγορεύοιντο
Imperative	Singular		ἀναγορεύου	ἀναγορευέσθω
	Dual		ἀναγορεύεσθον	ἀναγορευέσθων
	Plural		ἀναγορεύεσθε	ἀναγορευέσθων, ἀναγορευέσθωσαν
Infinitive		ἀναγορεύεσθαι
Participle		Masculine	Feminine	Neuter
Participle		ἀναγορευομενος ἀναγορευομενου	ἀναγορευομενη ἀναγορευομενης	ἀναγορευομενον ἀναγορευομενου

Imperfect tense

Active
		1st person	2nd person	3rd person
Indicative	Singular	ἀνηγόρευον	ἀνηγόρευες	ἀνηγόρευεν*
	Dual		ἀνηγορεύετον	ἀνηγορευέτην
	Plural	ἀνηγορεύομεν	ἀνηγορεύετε	ἀνηγόρευον
Middle/Passive
		1st person	2nd person	3rd person
Indicative	Singular	ἀνηγορευόμην	ἀνηγορεύου	ἀνηγορεύετο
	Dual		ἀνηγορεύεσθον	ἀνηγορευέσθην
	Plural	ἀνηγορευόμεθα	ἀνηγορεύεσθε	ἀνηγορεύοντο

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

"καίτοι πολὺν χρόνον αὐτὸσ ἑαυτὸν ἀνηγόρευε Δημοκρίτειον ὁ Ἐπίκουροσ, ὡσ ἄλλοι τε λέγουσι καὶ Λεοντεύσ, εἷσ τῶν ἐπ’ ἄκρον Ἐπικούρου μαθητῶν, πρὸσ Λυκόφρονα γράφων τιμᾶσθαὶ τέ φησι τὸν Δημόκριτον ὑπ’ Ἐπικούρου διὰ τὸ πρότερον ἅψασθαι τῆσ ὀρθῆσ γνώσεωσ, καὶ τὸ σύνολον τὴν πραγματείαν Δημοκρίτειον προσαγορεύεσθαι διὰ τὸ περιπεσεῖν αὐτὸν πρότερον ταῖσ ἀρχαῖσ περὶ φύσεωσ ὁ δὲ Μητρόδωροσ ἄντικρυσ περὶ φιλοσοφίασ εἴρηκεν, ὡσ, εἰ μὴ προκαθηγήσατο Δημόκριτοσ, οὐκ ἂν προῆλθεν Ἐπίκουροσ ἐπὶ τὴν σοφίαν. (Plutarch, Adversus Colotem, section 35)
καὶ ἀναγορεύει ὁ κήρυξ τὸν ἀριθμὸν τῶν ψήφων, τοῦ μὲν διώκοντοσ τὰσ τετρυπημένασ, τοῦ δὲ φεύγοντοσ τὰσ πλήρεισ· (Aristotle, Athenian Constitution, work Ath. Pol., chapter 69 1:3)
οὐ μὴν ἀλλὰ τῷ Μαρίῳ προσετίθετο σύμπαν τὸ ἔργον ἥ τε προτέρα νίκη καὶ τὸ πρόσχημα τῆσ ἀρχῆσ, μάλιστα δὲ οἱ πολλοὶ κτίστην τε Ῥώμησ τρίτον ἐκεῖνον ἀνηγόρευον, ὡσ οὐχ ἥττονα τοῦ Κελτικοῦ τοῦτον ἀπεωσμένον τὸν κίνδυνον, εὐθυμούμενοί τε μετὰ παίδων καὶ γυναικῶν ἕκαστοι κατ’ οἶκον ἅμα τοῖσ θεοῖσ καὶ Μαρίῳ δείπνου καὶ λοιβῆσ ἀπήρχοντο, καὶ θριαμβεύειν μόνον ἠξίουν ἀμφοτέρουσ τοὺσ θριάμβουσ. (Plutarch, Caius Marius, chapter 27 5:1)
Οὐεργίνιοσ δὲ ταγμάτων ἐπιστατῶν δυνατωτάτων πολλάκισ αὐτὸν ἀναγορευόντων αὐτοκράτορα καὶ βιαζομένων οὔτε αὐτὸσ ἔφη λήψεσθαι τὴν ἡγεμονίαν οὔτε ἄλλῳ περιόψεσθαι διδομένην, ὃν ἂν μὴ ἡ σύγκλητοσ ἕληται. (Plutarch, Galba, chapter 6 2:1)
καὶ Καίσαρα καὶ Σεβαστὸν ἀνηγόρευον, ἔτι τῶν νεκρῶν ἀκεφάλων ἐν ταῖσ ὑπατικαῖσ ἐσθῆσιν ἐρριμμένων ἐπὶ τῆσ ἀγορᾶσ. (Plutarch, Galba, chapter 28 1:3)

Synonyms

to proclaim publicly
- προλέγω (to state publicly, proclaim)
- προκηρύσσω (to proclaim by herald, proclaim publicly)
- ἐπαναγορεύω (to proclaim publicly, proclamation is made)
- προὐννέπω (to proclaim, announce, I publicly bid)
- προεῖπον (to proclaim or declare publicly, to make proclamation)
- ἀναφωνέω (to proclaim)
- κηρύσσω (I proclaim)

Derived

ἀγορεύω (to speak in the assembly, harangue, speak)
ἀνταγορεύω (to speak against, reply, to gainsay)
ἀπαγορεύω (to forbid, to dissuade, to bid farewell to)
διαγορεύω (to speak plainly, declare, to speak of)
ἐξαγορεύω (to tell out, make known, declare)
ἐπαναγορεύω (to proclaim publicly, proclamation is made)
καταγορεύω (to denounce)
προαγορεύω (to tell beforehand, to tell or declare beforehand that . ., to foretell)
προσαγορεύω (to address, greet, accost)
συναγορεύω (to join in advocating, advocate the same, with)
ὑπαγορεύω (to dictate, to suggest)

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

English

한국어

ἀναγορεύω

Sense

Conjugation

Present tense

Imperfect tense

Examples

Synonyms

to proclaim publicly

Derived

Similar forms

SEARCH

MENU NAVIGATION

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language English 한국어

ἀναγορεύω

Sense

Conjugation

Present tense

Imperfect tense

Examples

Synonyms

to proclaim publicly

Derived

Similar forms

SEARCH

MENU NAVIGATION

Ancient Greek-English Dictionary Language

English

한국어