Ancient Greek-English Dictionary Language

δυστομέω

ε-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: δυστομέω

Structure: δυστομέ (Stem) + ω (Ending)

Etym.: from du/stomos

Sense

  1. to speak evil of

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular δυστομῶ δυστομεῖς δυστομεῖ
Dual δυστομεῖτον δυστομεῖτον
Plural δυστομοῦμεν δυστομεῖτε δυστομοῦσιν*
SubjunctiveSingular δυστομῶ δυστομῇς δυστομῇ
Dual δυστομῆτον δυστομῆτον
Plural δυστομῶμεν δυστομῆτε δυστομῶσιν*
OptativeSingular δυστομοῖμι δυστομοῖς δυστομοῖ
Dual δυστομοῖτον δυστομοίτην
Plural δυστομοῖμεν δυστομοῖτε δυστομοῖεν
ImperativeSingular δυστόμει δυστομείτω
Dual δυστομεῖτον δυστομείτων
Plural δυστομεῖτε δυστομούντων, δυστομείτωσαν
Infinitive δυστομεῖν
Participle MasculineFeminineNeuter
δυστομων δυστομουντος δυστομουσα δυστομουσης δυστομουν δυστομουντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular δυστομοῦμαι δυστομεῖ, δυστομῇ δυστομεῖται
Dual δυστομεῖσθον δυστομεῖσθον
Plural δυστομούμεθα δυστομεῖσθε δυστομοῦνται
SubjunctiveSingular δυστομῶμαι δυστομῇ δυστομῆται
Dual δυστομῆσθον δυστομῆσθον
Plural δυστομώμεθα δυστομῆσθε δυστομῶνται
OptativeSingular δυστομοίμην δυστομοῖο δυστομοῖτο
Dual δυστομοῖσθον δυστομοίσθην
Plural δυστομοίμεθα δυστομοῖσθε δυστομοῖντο
ImperativeSingular δυστομοῦ δυστομείσθω
Dual δυστομεῖσθον δυστομείσθων
Plural δυστομεῖσθε δυστομείσθων, δυστομείσθωσαν
Infinitive δυστομεῖσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
δυστομουμενος δυστομουμενου δυστομουμενη δυστομουμενης δυστομουμενον δυστομουμενου

Imperfect tense

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Synonyms

  1. to speak evil of

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION