Polybius, Histories, book 4, chapter 20

(폴리비오스, Histories, book 4, chapter 20)

ἄξιον βραχὺ διαπορῆσαι περὶ τῆσ Κυναιθέων ἀγριότητοσ, πῶσ ὄντεσ ὁμολογουμένωσ Ἀρκάδεσ τοσοῦτο κατ’ ἐκείνουσ τοὺσ καιροὺσ διήνεγκαν τῶν ἄλλων Ἑλλήνων ὠμότητι καὶ παρανομίᾳ. δοκοῦσι δέ μοι, διότι τὰ καλῶσ ὑπὸ τῶν ἀρχαίων ἐπινενοημένα καὶ φυσικῶσ συντεθεωρημένα περὶ πάντασ τοὺσ κατοικοῦντασ τὴν Ἀρκαδίαν, ταῦτα δὴ πρῶτοι καὶ μόνοι τῶν Ἀρκάδων ἐγκατέλιπον.

μουσικὴν γάρ, τήν γ’ ἀληθῶσ μουσικήν, πᾶσι μὲν ἀνθρώποισ ὄφελοσ ἀσκεῖν, Ἀρκάσι δὲ καὶ ἀναγκαῖον. οὐδὲ τοὺσ πρώτουσ Ἀρκάδων εἰσ τὴν ὅλην πολιτείαν τὴν μουσικὴν παραλαβεῖν ἐπὶ τοσοῦτον ὥστε μὴ μόνον παισὶν οὖσιν, ἀλλὰ καὶ νεανίσκοισ γενομένοισ ἑώσ τριάκοντ’ ἐτῶν κατ’ ἀνάγκην σύντροφον ποιεῖν αὐτήν, τἄλλα τοῖσ βίοισ ὄντασ αὐστηροτάτουσ.

ταῦτα γὰρ πᾶσίν ἐστι γνώριμα καὶ συνήθη, διότι σχεδὸν παρὰ μόνοισ Ἀρκάσι πρῶτον μὲν οἱ παῖδεσ ἐκ νηπίων ᾄδειν ἐθίζονται κατὰ νόμουσ τοὺσ ὕμνουσ καὶ παιᾶνασ, οἷσ ἕκαστοι κατὰ τὰ πάτρια τοὺσ ἐπιχωρίουσ ἡρ́ωασ καὶ θεοὺσ ὑμνοῦσι·

μετὰ δὲ ταῦτα τοὺσ Φιλοξένου καὶ Τιμοθέου νόμουσ μανθάνοντεσ πολλῇ φιλοτιμίᾳ χορεύουσι κατ’ ἐνιαυτὸν τοῖσ Διονυσιακοῖσ αὐληταῖσ ἐν τοῖσ θεάτροισ, οἱ μὲν παῖδεσ τοὺσ παιδικοὺσ ἀγῶνασ, οἱ δὲ νεανίσκοι τοὺσ τῶν ἀνδρῶν λεγομένουσ.

ὁμοίωσ γε μὴν καὶ παρ’ ὅλον τὸν βίον τὰσ ἀγωγὰσ τὰσ ἐν ταῖσ συνουσίαισ οὐχ οὕτωσ ποιοῦνται διὰ τῶν ἐπεισάκτων ἀκροαμάτων ὡσ δι’ αὑτῶν, ἀνὰ μέροσ ᾄδειν ἀλλήλοισ προστάττοντεσ.

καὶ τῶν μὲν ἄλλων μαθημάτων ἀρνηθῆναί τι μὴ γινώσκειν οὐδὲν αἰσχρὸν ἡγοῦνται, τήν γε μὴν ᾠδὴν οὔτ’ ἀρνηθῆναι δύνανται διὰ τὸ κατ’ ἀνάγκην πάντασ μανθάνειν, οὔθ’ ὁμολογοῦντεσ ἀποτρίβεσθαι διὰ τὸ τῶν αἰσχρῶν παρ’ αὐτοῖσ νομίζεσθαι τοῦτο.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION