Pausanias, Description of Greece, Μεσσηνιακά, chapter 26

(파우사니아스, Description of Greece, Μεσσηνιακά, chapter 26)

τὸ δὲ ἀπὸ τούτου τόν τε ἄλλον χρόνον ἐνέκειτό σφισι τὸ ἐσ Λακεδαιμονίουσ μῖσοσ καὶ τὴν ἔχθραν ἐσ αὐτοὺσ μάλιστα ἐπεδείξαντο ἐπὶ τοῦ γενομένου Πελοποννησίοισ πρὸσ Ἀθηναίουσ πολέμου· τήν τε γὰρ Ναύπακτον ὁρμητήριον ἐπὶ τῇ Πελοποννήσῳ παρείχοντο καὶ τοὺσ ἐν τῇ Σφακτηρίᾳ Σπαρτιατῶν ἀποληφθέντασ Μεσσηνίων σφενδονῆται τῶν ἐκ Ναυπάκτου συνεξεῖλον. ἐπεὶ δὲ τὸ πταῖσμα ἐγένετο <τὸ> Ἀθηναίων ἐν Αἰγὸσ ποταμοῖσ, οὕτω καὶ ἐκ Ναυπάκτου τοὺσ Μεσσηνίουσ ἐκβάλλουσιν οἱ Λακεδαιμόνιοι ναυσὶν ἐπικρατοῦντεσ, οἳ ἐσ Σικελίαν τε παρὰ τοὺσ συγγενεῖσ καὶ ἐσ Ῥήγιον ἐστάλησαν, τὸ πλεῖστον δὲ αὐτῶν ἔσ τε Λιβύην ἀφίκετο καὶ Λιβύησ ἐσ Εὐεσπερίτασ·

οἱ γὰρ Εὐεσπερῖται πολέμῳ κακωθέντεσ ὑπὸ βαρβάρων προσοίκων πάντα τινὰ Ἕλληνα ἐπεκαλοῦντο σύνοικον. ἐσ τούτουσ τῶν Μεσσηνίων τὸ πολὺ ἀπεχώρησεν· ἡγεμὼν δέ σφισιν ἦν Κόμων, ὃσ καὶ περὶ τὴν Σφακτηρίαν ἐστρατήγησεν αὐτοῖσ. ἐνιαυτῷ δὲ πρότερον ἢ κατορθῶσαι Θηβαίουσ τὰ ἐν Λεύκτροισ, προεσήμαινεν ὁ δαίμων Μεσσηνίοισ τὴν ἐσ Πελοπόννησον κάθοδον.

τοῦτο μὲν γὰρ ἐν Μεσσήνῃ <τῇ> πρὸσ τῷ πορθμῷ τὸν ἱερέα τοῦ Ἡρακλέουσ λέγουσιν ὀνείρατοσ ἰδεῖν ὄψιν ‐ τὸν Ἡρακλέα ἔδοξε κληθῆναι τὸν Μάντικλον ἐπὶ ξενίᾳ ἐσ Ἰθώμην ὑπὸ τοῦ Διόσ ‐ , τοῦτο δὲ ἐν Εὐεσπερίταισ Κόμων συγγενέσθαι νεκρᾷ τῇ μητρὶ ἐδόκει, συγγενομένου δὲ αὖθίσ οἱ τὴν μητέρα ἀναβιῶναι. καὶ ὁ μὲν ἐπήλπιζεν Ἀθηναίων δυνηθέντων ναυτικῷ κάθοδον ἔσεσθαί σφισιν ἐσ Ναύπακτον· τὸ δὲ ἄρα ἐδήλου τὸ ὄνειρον ἀνασώσεσθαι Μεσσήνην. ἐγένετό τε οὐ μετὰ πολὺ ἐν Λεύκτροισ Λακεδαιμονίων τὸ ἀτύχημα ὀφειλόμενον ἐκ παλαιοῦ·

Ἀριστοδήμῳ γὰρ τῷ βασιλεύσαντι Μεσσηνίων ἐπὶ τελευτῇ τοῦ χρησμοῦ τοῦ δοθέντοσ ἐστὶνἑρ́δ’ ὅππῃ τὸ χρεών· ἄτη δ’ ἄλλοισι πρὸ ἄλλων· ὡσ ἐν μὲν τῷ παρόντι ἐκεῖνον δέον καὶ Μεσσηνίουσ κακῶσ πρᾶξαι, χρόνῳ δὲ ὕστερον καὶ Λακεδαίμονα ἐπιληψομένησ τῆσ ἄτησ. τότε δὲ ἐν Λεύκτροισ οἱ Θηβαῖοι νενικηκότεσ ἀγγέλουσ ἐσ Ἰταλίαν τε καὶ Σικελίαν καὶ παρὰ τοὺσ Εὐεσπερίτασ ἀπέστελλον, ἔκ τε τῆσ ἄλλησ, εἴ πού τισ Μεσσηνίων εἰή, πανταχόθεν ἀνεκάλουν ἐσ Πελοπόννησον.

οἱ δὲ θᾶσσον ἢ ὡσ ἄν τισ ἤλπισε συνελέχθησαν γῆσ τε τῆσ πατρίδοσ πόθῳ καὶ διὰ τὸ ἐσ Λακεδαιμονίουσ μῖσοσ παραμεῖναν ἀεί σφισιν. Ἐπαμινώνδᾳ δὲ οὔτε ἄλλωσ ἐφαίνετο ῥᾴδια ἀξιόμαχον πόλιν ἐποικίσαι Λακεδαιμονίοισ οὔτε ὅπου χρὴ κτίσαι τῆσ χώρασ ἐξευρίσκει·

τὴν γὰρ Ἀνδανίαν οἱ Μεσσήνιοι καὶ Οἰχαλίαν οὐκ ἔφασαν ἀνοικιεῖν, ὅτι αἱ συμφοραί σφισιν ἐγεγόνεσαν ἐνταῦθα οἰκοῦσιν. ἀποροῦντι οὖν αὐτῷ πρεσβύτην ἄνδρα, ἱεροφάντῃ μάλιστα εἰκασμένον, νύκτωρ φασὶν ἐπιστάντα εἰπεῖν·

"σοὶ μὲν δῶρά ἐστι παρ’ ἐμοῦ κρατεῖν ὅτῳ ἂν μεθ’ ὅπλων ἐπέρχῃ· καὶ ἢν ἐξ ἀνθρώπων γένῃ, ἔγωγε ὦ Θηβαῖε ποιήσω μή ποτε ἀνώνυμον μηδὲ ἄδοξόν <σε> γενέσθαι. σὺ δὲ Μεσσηνίοισ γῆν τε πατρίδα καὶ πόλεισ ἀπόδοσ, ἐπειδὴ καὶ τὸ μήνιμα ἤδη σφίσι πέπαυται τὸ Διοσκούρων" . Ἐπαμινώνδᾳ μὲν ταῦτα ἔλεγεν, Ἐπιτέλει δὲ τῷ Αἰσχίνου τάδε ἐμήνυε ‐ στρατηγεῖν δὲ αὐτὸν οἱ Ἀργεῖοι τὸν Ἐπιτέλην καὶ Μεσσήνην ἀνοικίζειν ᾕρηντο ‐ τοῦτον οὖν τὸν ἄνδρα ἐκέλευεν ὁ ὄνειροσ, ἔνθα ἂν τῆσ Ἰθώμησ εὑρ́ῃ πεφυκυῖαν σμίλακα καὶ μυρσίνην, τὸ μέσον ὀρύξαντα αὐτῶν ἀνασῶσαι τὴν γραῦν·

κάμνειν γὰρ ἐν τῷ χαλκῷ καθειργμένην θαλάμῳ καὶ ἤδη λιποψυχεῖν αὐτήν. ὁ δὲ Ἐπιτέλησ, ὡσ ἐπελάμβανεν ἡμέρα, παραγενόμενοσ ἐσ τὸ εἰρημένον χωρίον ἐπέτυχεν ὀρύσσων ὑδρίᾳ χαλκῇ, καὶ αὐτίκα παρὰ τὸν Ἐπαμινώνδαν κομίσασ τό τε ἐνύπνιον ἐξηγεῖτο καὶ αὐτὸν ἐκεῖνον τὸ πῶμα ἀφελόντα ἐκέλευεν ὅ τι ἐνείη σκοπεῖσθαι. ὁ δὲ θύσασ καὶ εὐξάμενοσ τῷ πεφηνότι ὀνείρατι ἤνοιγε τὴν ὑδρίαν, ἀνοίξασ δὲ εὑρ͂ε κασσίτερον ἐληλασμένον ἐσ τὸ λεπτότατον·

ἐπείλικτο δὲ ὥσπερ τὰ βιβλία. ἐνταῦθα τῶν Μεγάλων θεῶν ἐγέγραπτο ἡ τελετή, καὶ τοῦτο ἦν παρακαταθήκη τοῦ Ἀριστομένουσ. Καύκωνα εἶναι λέγουσιν, ὃσ ἀφίκετο ἐξ Ἀθηνῶν ἐσ Ἀνδανίαν παρὰ Μεσσήνην τὴν Τριόπα.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION