Pausanias, Description of Greece, Μεσσηνιακά, chapter 22

(파우사니아스, Description of Greece, Μεσσηνιακά, chapter 22)

οἱ δὲ Ἀρκάδεσ παραυτίκα τε τὴν κατάληψιν ἐπυνθάνοντο τῆσ Εἴρασ καὶ αὐτίκα τὸν Ἀριστοκράτην ἐκέλευον σφᾶσ ἄγειν ὡσ ἢ σώσοντασ Μεσσηνίουσ ἢ σὺν αὐτοῖσ ἀπολουμένουσ. ὁ δὲ ἅτε ἐκ τῆσ Λακεδαίμονοσ δεδεγμένοσ δῶρα, οὔτε ἄγειν ἤθελεν εἰδέναι τε ἔφασκεν οὐδένα ἔτι Μεσσηνίων ὅτῳ καὶ ἀμυνοῦσιν ὄντα ὑπόλοιπον.

τότε δὲ ὡσ σαφέστερον ᾐσθάνοντο περιόντασ καὶ ἐκλείπειν τὴν Εἶραν βεβιασμένουσ, αὐτοὶ μὲν περὶ τὸ ὄροσ σφᾶσ τὸ Λύκαιον ἔμελλον ὑποδέξεσθαι, προετοιμασάμενοι καὶ ἐσθῆτα καὶ σιτία, ἄνδρασ δὲ τῶν ἐν τέλει πέμπουσι παραμυθεῖσθαί τε τοὺσ Μεσσηνίουσ καὶ ἡγεμόνασ ἅμα τῆσ πορείασ γενέσθαι.

καὶ τοὺσ μέν, ὡσ ἐσ τὸ Λύκαιον ἀνεσώθησαν, ἐξένιζον καὶ τὰ ἄλλα εὐνοϊκῶσ περιεῖπον οἱ Ἀρκάδεσ, κατανέμειν τε ἐσ τὰσ πόλεισ ἤθελον καὶ ἀναδάσασθαι δι’ ἐκείνουσ τὴν γῆν· Ἀριστομένει δὲ ὅ τε οἶκτοσ διαρπαζομένησ τῆσ Εἴρασ καὶ τὸ μῖσοσ τὸ ἐσ τοὺσ Λακεδαιμονίουσ βούλευμα παρίστησι τοιόνδε.

πεντακοσίουσ τῶν Μεσσηνίων, οὓσ μάλιστα ἠπίστατο αὑτῶν ἀφειδῶσ ἔχοντασ, ἀποκρίνασ ἀπὸ τοῦ πλήθουσ, ἤρετο σφᾶσ ἐν ἐπηκόῳ τῶν τε ἄλλων Ἀρκάδων καὶ Ἀριστοκράτουσ, ἅτε ὄντα προδότην οὐκ εἰδώσ ‐ ἀνανδρίᾳ γὰρ καὶ ὑπὸ δειλίασ φυγεῖν τότε ἤδη Ἀριστοκράτην τῆσ μάχησ καὶ οὐ διὰ κακίαν οὐδεμίαν ἐδόξαζεν αὐτόν, ὥστε ἐναντίον καὶ τούτου τοὺσ πεντακοσίουσ ἤρετο ‐ , εἰ τιμωροῦντεσ τῇ πατρίδι ἀποθνήσκειν σὺν αὑτῷ ἐθελήσουσι. φαμένων δὲ ἐθέλειν ἀπεγύμνου τὸ πᾶν, ὡσ πάντωσ τῆσ ἐπιούσησ ἑσπέρασ ἐπὶ τὴν Σπάρτην ἄγειν μέλλοι·

Λακεδαιμονίων γὰρ τότε δὴ μάλιστα ἐσ τὴν Εἶραν ἀπῆσαν οἱ πολλοί, καὶ ἄλλοι τε ἐπεφοίτων φέροντεσ καὶ ἄγοντεσ τὰ Μεσσηνίων. "καὶ ἢν μὲν ἑλεῖν τὴν Σπάρτην καὶ κατασχεῖν δυνηθῶμεν" , ἔφασκεν ὁ Ἀριστομένησ, "ἔστιν ἡμῖν ἀποδόντασ Λακεδαιμονίοισ τὰ ἐκείνων κομίσασθαι τὰ οἰκεῖα·

ἁμαρτάνοντεσ δὲ ὁμοῦ ἀποθανούμεθά γε μνήμησ καὶ τοῖσ ἔπειτα ἄξια ἐργασάμενοι. ταῦτα εἰπόντοσ τῶν Ἀρκάδων ὅσον τριακόσιοι μετέχειν καὶ αὐτοὶ τοῦ τολμήματοσ ἤθελον.

καὶ τότε μὲν ἐπεῖχον τῆσ ἐξόδου, τὰ γὰρ ἱερὰ ἐγίνετο αὐτοῖσ οὐ κατὰ γνώμην, τῇ δὲ ἐπιούσῃ τό τε ἀπόρρητον ἔγνωσαν σφῶν τοὺσ Λακεδαιμονίουσ προπεπυσμένουσ καὶ αὐτοὶ δεύτερον ὑπὸ Ἀριστοκράτουσ προδεδομένοι· τὰ γὰρ τοῦ Ἀριστομένουσ βουλεύματα αὐτίκα ὁ Ἀριστοκράτησ ἐγγράψασ βιβλίῳ, καὶ τὸ βιβλίον ἐπιθεὶσ τῶν οἰκετῶν ὃν ἠπίστατο ὄντα εὐνούστατον, παρὰ Ἀνάξανδρον ἀπέστελλεν ἐσ Σπάρτην. ἐπανιόντα δὲ τὸν οἰκέτην λοχῶσιν ἄνδρεσ τῶν Ἀρκάδων διάφοροι καὶ πρότερον τῷ Ἀριστοκράτει, σχόντεσ δέ τι καὶ ὕποπτον τότε ἐσ αὐτόν.

λοχήσαντεσ δὲ τὸν οἰκέτην ἐπανάγουσιν ἐσ τοὺσ Ἀρκάδασ καὶ ἐπεδείκνυον ἐσ τὸν δῆμον τὰ ἀντεπεσταλμένα ἐκ Λακεδαίμονοσ· ἐπέστελλε δὲ ὁ Ἀνάξανδροσ, φυγήν τε αὐτῷ τὴν πρότερον ἀπὸ τῆσ Μεγάλησ τάφρου φάμενοσ οὐκ ἀνόνητον ἐκ Λακεδαιμονίων γενέσθαι, προσέσεσθαι δέ οἱ χάριν καὶ τῶν ἐν τῷ παρόντι μηνυμάτων. ὡσ δὲ ἀπηγγέλθη ταῦτα ἐσ ἅπαντασ, αὐτοί τε τὸν Ἀριστοκράτην ἔβαλλον οἱ Ἀρκάδεσ καὶ τοῖσ Μεσσηνίοισ διεκελεύοντο·

οἱ δὲ ἐσ τὸν Ἀριστομένην ἀπέβλεπον. καὶ ὁ μὲν ἐσ τὴν γῆν ἀφορῶν ἔκλαιεν· τὸν δὲ Ἀριστοκράτην οἱ Ἀρκάδεσ καταλιθώσαντεσ τὸν μὲν τῶν ὁρ́ων ἐκτὸσ ἐκβάλλουσιν ἄταφον, στήλην δὲ ἀνέθεσαν ἐσ τὸ τέμενοσ τοῦ Λυκαίου λέγουσαν πάντωσ ὁ χρόνοσ εὑρ͂ε δίκην ἀδίκῳ βασιλῆι, εὑρ͂ε δὲ Μεσσήνησ σὺν Διὶ τὸν προδότηνῥηιδίωσ.

χαλεπὸν δὲ λαθεῖν θεὸν ἄνδρ’ ἐπίορκον.

χαῖρε Ζεῦ βασιλεῦ, καὶ σάω Ἀρκαδίαν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION