Pausanias, Description of Greece, Μεσσηνιακά, chapter 32

(파우사니아스, Description of Greece, Μεσσηνιακά, chapter 32)

τὸ δὲ ὀνομαζόμενον παρὰ Μεσσηνίων ἱεροθέσιον ἔχει μὲν θεῶν ἀγάλματα ὁπόσουσ νομίζουσιν Ἕλληνεσ, ἔχει δὲ χαλκῆν εἰκόνα Ἐπαμινώνδου. κεῖνται δὲ καὶ ἀρχαῖοι τρίποδεσ· ἀπύρουσ αὐτοὺσ καλεῖ Ὅμηροσ. ἀνδρῶν Αἰγυπτίων, Ἑρμῆσ καὶ Ἡρακλῆσ τε καὶ Θησεύσ.

τούτουσ μὲν δὴ τοῖσ πᾶσιν Ἕλλησι καὶ ἤδη τῶν βαρβάρων πολλοῖσ περί τε γυμνάσια καὶ ἐν παλαίστραισ καθέστηκεν ἔχειν ἐν τιμῇ· Αἰθίδαν δὲ ἐμαυτοῦ πρεσβύτερον ὄντα εὑρ́ισκον, γενομένῳ δέ οἱ χρήμασιν οὐκ ἀδυνάτῳ τιμαὶ παρὰ Μεσσηνίων ὑπάρχουσιν ἅτε ἡρ́ωι.

εἰσὶ δὲ τῶν Μεσσηνίων οἳ τῷ Αἰθίδᾳ χρήματα μὲν γενέσθαι πολλὰ ἔλεγον, οὐ μέντοι τοῦτόν γε εἶναι τὸν ἐπειργασμένον τῇ στήλῃ, πρόγονον δὲ καὶ ὁμώνυμον ἄνδρα τῷ Αἰθίδᾳ· Αἰθίδαν δὲ τὸν πρότερον ἡγήσασθαι τοῖσ Μεσσηνίοισ φασίν, ἡνίκα ἐν τῇ νυκτὶ Δημήτριόσ σφισιν ὁ Φιλίππου μηδαμῶσ ἐλπίσασιν αὐτόσ τε καὶ ἡ στρατιὰ λανθάνουσιν ἐσελθόντεσ ἐσ τὴν πόλιν. καὶ Ἀριστομένουσ δὲ μνῆμά ἐστιν ἐνταῦθα·

<οὐ> κενὸν δὲ εἶναι τὸ μνῆμα λέγουσιν, ἀλλ’ ἐρομένου μου τρόπον τε ὅντινα καὶ ὁπόθεν Ἀριστομένουσ κομίσαιντο τὰ ὀστᾶ, μεταπέμψασθαι μὲν ἐκ Ῥόδου φασί, τὸν δὲ ἐν Δελφοῖσ θεὸν τὸν κελεύσαντα εἶναι. πρόσ τε δὴ τούτοισ ἐδίδασκόν με ὁποῖα ἐπὶ τῷ τάφῳ δρῶσι. ταῦρον ὅντινα ἐναγίζειν μέλλουσιν, ἀγαγόντεσ ἐπὶ τὸ μνῆμα ἔδησαν πρὸσ τὸν ἑστηκότα ἐπὶ τῷ τάφῳ κίονα· ὁ δὲ ἅτε ἄγριοσ καὶ ἀήθησ δεσμῶν οὐκ ἐθέλει μένειν· θορυβουμένῳ δέ οἱ καὶ σκιρτῶντι ἢν ὁ κίων κινηθῇ, Μεσσηνίοισ ἐστὶν αἴσιον, οὐ κινηθέντοσ δὲ ἀσύμφορα ἐπαγγέλλει τὸ σημεῖον. παραγενέσθαι δὲ Ἀριστομένην καὶ τῷ περὶ Λεῦκτρα ἀγῶνι ἐθέλουσιν οὐ μετὰ ἀνθρώπων ἔτι ὄντα, καὶ ἀμῦναί τε αὐτόν φασι Θηβαίοισ καὶ μάλιστα γενέσθαι τοῦ ἀτυχήματοσ Λακεδαιμονίοισ αἴτιον.

ἐγὼ δὲ Χαλδαίουσ καὶ Ἰνδῶν τοὺσ μάγουσ πρώτουσ οἶδα εἰπόντασ ὡσ ἀθάνατόσ ἐστιν ἀνθρώπου ψυχή, καί σφισι καὶ Ἑλλήνων ἄλλοι τε ἐπείσθησαν καὶ οὐχ ἥκιστα Πλάτων ὁ Ἀρίστωνοσ·

εἰ δὲ ἀποδέχεσθαι καὶ οἱ πάντεσ ἐθελήσουσιν, ἐκεῖνό γε ἀντειπεῖν οὐκ ἔνεστι μὴ οὐ τὸν πάντα αἰῶνα Ἀριστομένει τὸ μῖσοσ τὸ ἐσ Λακεδαιμονίουσ ἐνεστάχθαι. ἃ δὲ αὐτὸσ ἤκουσα ἐν Θήβαισ, εἰκὸσ μέν τι παρείχετο ἐσ τὸν Μεσσηνίων λόγον, οὐ μὴν παντάπασί γέ ἐστιν αὐτοῖσ ὡμολογηκότα.

φασὶ δὲ οἱ Θηβαῖοι μελλούσησ τῆσ μάχησ ἔσεσθαί σφισιν ἐν Λεύκτροισ ἐσ ἄλλα τε ἀποστεῖλαι χρηστήρια καὶ ἐρησομένουσ τὸν ἐν Λεβαδείᾳ θεόν. λέγεται μὲν οὖν καὶ τὰ παρὰ τοῦ Ἰσμηνίου καὶ τοῦ Πτῴου, πρὸσ δὲ τὰ ἐν Ἄβαισ τε χρησθέντα καὶ τὰ ἐν Δελφοῖσ· Τροφώνιον δέ φασιν εἰπεῖν ἑξαμέτρῳ· πρὶν δορὶ συμβαλέειν ἐχθροῖσ, στήσασθε τρόπαιον,ἀσπίδα κοσμήσαντεσ ἐμήν, τὴν εἵσατο νηῷθοῦροσ Ἀριστομένησ Μεσσήνιοσ. αὐτὰρ ἐγώ τοιἀνδρῶν δυσμενέων φθίσω στρατὸν ἀσπιστάων. ἀφικομένου δὲ τοῦ χρησμοῦ δεηθῆναι Ξενοκράτουσ λέγουσιν Ἐπαμινώνδαν·

ὁ δὲ τήν τε ἀσπίδα μεταπέμπεται τοῦ Ἀριστομένουσ καὶ ἐκόσμησεν ἀπ’ αὐτῆσ τρόπαιον, ὅθεν τοῖσ Λακεδαιμονίοισ ἔσεσθαι σύνοπτον ἔμελλεν. ᾔδεσαν δὲ ἄρα τὴν ἀσπίδα οἱ μὲν αὐτῶν ἐν Λεβαδείᾳ καθ’ ἡσυχίαν ἑωρακότεσ, ἀκοῇ δὲ καὶ πάντεσ· ὡσ δὲ ἐγένετο ἡ νίκη Θηβαίοισ, ἀποδιδόασιν αὖθισ τῷ Τροφωνίῳ τὸ ἀνάθημα. Ἀριστομένουσ δὲ καὶ χαλκοῦσ ἀνδριάσ ἐστιν ἐν τῷ Μεσσηνίων σταδίῳ· θεάτρου δὲ οὐ πόρω Σαράπιδόσ ἐστι καὶ Ἴσιδοσ ἱερόν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION