Pausanias, Description of Greece, Μεσσηνιακά, chapter 35

(파우사니아스, Description of Greece, Μεσσηνιακά, chapter 35)

Μοθώνη δέ, πρὶν ἢ τὴν στρατιὰν ἐσ Τροίαν ἀθροισθῆναι καὶ ἐπὶ τοῦ πρὸσ Ἰλίῳ πολέμου καλουμένη Πήδασοσ, μεταβέβληκεν ὕστερον τὸ ὄνομα, ὡσ μὲν αὐτοὶ Μοθωναῖοι λέγουσιν, ἀπὸ τῆσ Οἰνέωσ θυγατρόσ· Οἰνεῖ γὰρ τῷ Πορθάονοσ μετὰ ἅλωσιν Ἰλίου παρὰ Διομήδην ἀναχωρήσαντι ἐσ Πελοπόννησον θυγατέρα φασὶν ἐκ παλλακῆσ Μοθώνην γενέσθαι· δόξῃ δὲ ἐμῇ δέδωκε τῷ χωρίῳ τὸ ὄνομα ὁ Μόθων λίθοσ.

οὗτοσ δέ σφισι καὶ ὁ ποιῶν τὸν λιμένα ἐστί· τόν τε γὰρ ἔσπλουν στενώτερον ταῖσ ναυσὶν ἐργάζεται παρήκων ὕφαλοσ καὶ ἅμα μὴ ἐκ βυθοῦ ταράσσεσθαι τὸν κλύδωνα ἔρυμα ἕστηκεν. ἐδήλωσα δὲ καὶ ἐν τοῖσ ἔμπροσθεν λόγοισ ὅτι Ναυπλιεῦσιν ἐπὶ λακωνισμῷ διωχθεῖσι Δαμοκρατίδα βασιλεύοντοσ ἐν Ἄργει Μοθώνην Λακεδαιμόνιοι διδόασι καὶ ὡσ οὐδὲ ἐκ τῶν Μεσσηνίων κατελθόντων ἐγένετο οὐδὲν ἐσ αὐτοὺσ νεώτερον·

ἦσαν δὲ οἱ Ναυπλιεῖσ ἐμοὶ δοκεῖν Αἰγύπτιοι τὰ παλαιότερα, παραγενόμενοι δὲ ὁμοῦ Δαναῷ ναυσὶν ἐσ τὴν Ἀργολίδα ὕστερον γενεαῖσ τρισὶν ὑπὸ Ναυπλίου τοῦ Ἀμυμώνησ κατῳκίσθησαν ἐν Ναυπλίᾳ. Μοθωναίοισ δὲ βασιλεὺσ μὲν Τραϊανὸσ ἔδωκεν ἐλευθέρουσ ὄντασ ἐν αὐτονομίᾳ πολιτεύεσθαι·

τὰ δὲ ἔτι παλαιότερα μόνοισ σφίσι Μεσσηνίων τῶν ἐπὶ θαλάσσῃ τοιόνδε ἀτύχημα ἰδίᾳ συνέβη γενέσθαι. τὰ ἐν Ἠπείρῳ τῇ Θεσπρωτίδι ὑπὸ ἀναρχίασ ἐφθάρη· Δηιδαμείᾳ γὰρ τῇ Πύρρου παῖδεσ οὐκ ἐγένοντο, ἀλλὰ ὡσ τελευτᾶν ἔμελλεν, ἐπιτρέπει τῷ δήμῳ τὰ πράγματα. θυγάτηρ δὲ ἦν Πύρρου τοῦ Πτολεμαίου τοῦ Ἀλεξάνδρου τοῦ Πύρρου· ἔφασκεν ἀμείνονα γενέσθαι.

Ἠπειρῶται δὲ ὡσ ἐπαύσαντο βασιλεύεσθαι, τά τε ἄλλα ὁ δῆμοσ ὕβριζε καὶ ἀκροᾶσθαι τῶν ἐν ταῖσ ἀρχαῖσ ὑπερεώρων·

καὶ σφᾶσ οἱ Ἰλλυριοὶ τὰ πρὸσ τοῦ Ιὀνίου τὴν Ἤπειρον ὑπεροικοῦντεσ παρεστήσαντο ἐξ ἐπιδρομῆσ. οὐ γάρ πω δημοκρατίαν ἴσμεν ἄλλουσ γε ἢ Ἀθηναίουσ αὐξήσαντασ, Ἀθηναῖοι δὲ προήχθησαν ἐπὶ μέγα ἀπ’ αὐτῆσ· συνέσει γὰρ οἰκείᾳ τὸ Ἑλληνικὸν ὑπερεβάλλοντο καὶ νόμοισ τοῖσ καθεστηκόσιν ἐλάχιστα ἠπείθουν. οἱ δὲ Ἰλλυριοί, ἀρχῆσ τε γεγευμένοι καὶ ἐπιθυμοῦντεσ ἀεὶ τοῦ πλείονοσ, ναῦσ τε ἐπήξαντο καὶ ἐληίζοντο ἄλλουσ τε ὡσ ἑκάστουσ τύχοιεν καὶ ἐσ τὴν Μοθωναίαν σχόντεσ ὡρμίσαντο οἱᾶ ἐσ φιλίαν·

στείλαντεσ δὲ ἄγγελον ἐσ τὴν πόλιν ἄγειν σφίσιν οἶνον ἐπὶ τὰ πλοῖα ἐδεήθησαν. ὡσ δὲ ἄγοντεσ ἀφίκοντο ἄνδρεσ οὐ πολλοί, τόν τε οἶνον ὠνοῦντο ἐπιτιμώντων τῶν Μοθωναίων καὶ αὐτοί σφισιν ἐπίπρασκον ὧν ἐπήγοντο. ἐσ δὲ τὴν ἐπιοῦσαν ἀφικομένων ἐκ τῆσ πόλεωσ πλειόνων παρέχουσι καὶ τοῖσδε κερδᾶναι·

τέλοσ δὲ γυναῖκεσ καὶ ἄνδρεσ κατίασιν ἐπὶ τὰ πλοῖα οἶνόν τε ἀποδόσθαι καὶ ἐκ τῶν βαρβάρων ἀντιληψόμενοι. ἔνθα νῦν ἀποτολμήσαντεσ οἱ Ἰλλυριοὶ καὶ ἄνδρασ πολλοὺσ καὶ ἔτι πλείονασ τῶν γυναικῶν ἁρπάζουσιν· ἐσθέμενοι δὲ ἐσ τὰσ ναῦσ ἔπλεον τὴν ἐπὶ Ιὀνίου, Μοθωναίων ἐρημώσαντεσ τὸ ἄστυ. ἐν Μοθώνῃ δὲ ναόσ ἐστιν Ἀθηνᾶσ Ἀνεμώτιδοσ·

Διομήδην δὲ τὸ ἄγαλμα ἀναθεῖναι καὶ τὸ ὄνομα τῇ θεῷ φασι θέσθαι. βιαιότεροι γὰρ καὶ οὐ κατὰ καιρὸν πνέοντεσ ἐλυμαίνοντο οἱ ἄνεμοι τὴν χώραν· Διομήδουσ δὲ εὐξαμένου τῇ Ἀθηνᾷ, τὸ ἀπὸ τούτου συμφορά σφισιν οὐδεμία ἀνέμων γε ἕνεκα ἦλθεν ἐσ τὴν γῆν.

καὶ Ἀρτέμιδοσ δ’ ἱερόν ἐστιν ἐνταῦθα καὶ ὕδωρ ἐν φρέατι κεκραμένον πίσσῃ, Κυζικηνῷ μύρῳ μάλιστα ἰδεῖν ἐμφερέσ· παράσχοιτο δ’ ἂν πᾶσαν καὶ χρόαν ὕδωρ καὶ ὀσμήν. γλαυκότατον μὲν οἶδα ὕδωρ θεασάμενοσ τὸ ἐν Θερμοπύλαισ, οὔτι που πᾶν, ἀλλ’ ὅσον κάτεισιν ἐσ τὴν κολυμβήθραν ἥντινα ὀνομάζουσιν οἱ ἐπιχώριοι Χύτρουσ γυναικείουσ·

ξανθὸν δὲ ὕδωρ, οὐδέν τι ἀποδέον τὴν χρόαν αἵματοσ, Ἑβραίων ἡ γῆ παρέχεται πρὸσ Ιὄππῃ πόλει· θαλάσσησ μὲν ἐγγυτάτω τὸ ὕδωρ ἐστί, λόγον δὲ ἐσ τὴν πηγὴν λέγουσιν οἱ ταύτῃ, Περσέα ἀνελόντα τὸ κῆτοσ, ᾧ τὴν παῖδα προκεῖσθαι τοῦ Κηφέωσ, ἐνταῦθα τὸ αἷμα ἀπονίψασθαι. ὕδωρ δὲ ἀπὸ πηγῶν ἀνερχόμενον μέλαν ἰδὼν οἶδα ἐν Ἀστύροισ·

τὰ δὲ Ἄστυρα ἀπαντικρὺ Λέσβου λουτρά ἐστι θερμὰ ἐν τῷ Ἀταρνεῖ καλουμένῳ. τὸ δὲ χωρίον ἐστὶν ὁ Ἀταρνεὺσ ὁ Χίων μισθόσ, ὃν παρὰ τοῦ Μήδου λαμβάνουσιν ἄνδρα ἐκδόντεσ ἱκέτην, Πακτύην τὸν Λυδόν. τοῦτο μὲν δὴ μελαίνεται, Ῥωμαίοισ δὲ ὑπὲρ τὴν πόλιν, διαβάντων τὸν Ἄνιον ὀνομαζόμενον ποταμόν, ὕδωρ λευκόν ἐστιν· ἀνδρὶ δὲ ἐσβάντι ἐσ αὐτὸ τὸ μὲν παραυτίκα ψυχρόν τε πρόσεισι καὶ ἐμποιεῖ φρίκην, ἐπισχόντι δὲ ὀλίγον ἅτε φάρμακον θερμαίνει τὸ πυρωδέστατον. καὶ ὅσαισ μὲν πηγαῖσ θαῦμά τι ἦν καὶ ἰδόντι, τοσαύτασ θεασάμενοσ οἶδα, τὰσ γὰρ δὴ ἐλάσσονοσ θαύματοσ ἐπιστάμενοσ παρίημι·

ἁλμυρὸν δὲ ὕδωρ καὶ στρυφνὸν οὐ μέγα θαῦμα ἐξευρεῖν. δύο δὲ ἀλλοῖα· τὸ μὲν τῆσ Καρίασ ἐν πεδίῳ καλουμένῳ Λευκῷ θερμόν ἐστιν ὕδωρ παρὰ κώμην ὀνομαζομένην Δασκύλου, πιεῖν καὶ γάλακτοσ ἥδιον·

τὸν δὲ Ἡρόδοτον οἶδα εἰπόντα ὡσ ἐσ τὸν ποταμὸν τὸν Ὕπανιν ἐκδίδωσιν ὕδατοσ πικροῦ πηγή. πῶσ δ’ ἂν οὐκ ἀποδεξαίμεθα ἀληθεύειν αὐτῷ τὸν λόγον, ὅπου γε καὶ ἐφ’ ἡμῶν ἐν Δικαιαρχίᾳ τῇ Τυρρηνῶν ἐξεύρηται ὕδωρ σφίσι θερμὸν οὕτω δή τι ὀξὺ ὥστε τὸν μόλυβδον ‐ διεξῄει γὰρ διὰ μολύβδου ῥέον ‐ ἔτεσι κατέτηξεν οὐ πολλοῖσ;

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION