Pausanias, Description of Greece, Μεσσηνιακά, chapter 18

(파우사니아스, Description of Greece, Μεσσηνιακά, chapter 18)

Μεσσήνιοι δὲ ὡσ ἐσ τὴν Εἶραν <ἀνῳκίσθησαν,> τῆσ δὲ ἄλλησ ἐξείργοντο πλὴν ὅσον σφίσιν οἱ Πύλιοι τὰ ἐπὶ θαλάσσῃ καὶ οἱ Μοθωναῖοι διέσωζον, ἢ ἐλῄστευον τήν τε Λακωνικὴν καὶ τὴν σφετέραν, πολεμίαν ἤδη καὶ ταύτην νομίζοντεσ· ἄλλοι τε δὴ συνίσταντο ἐσ τὰσ καταδρομάσ, ὡσ ἕκαστοι τύχοιεν, καὶ Ἀριστομένησ δὲ τοὺσ περὶ αὑτὸν λογάδασ ἐσ τριακοσίων ἀριθμὸν προήγαγεν. ἦγον μὲν δὴ τὰ Λακεδαιμονίων καὶ ἔφερον ὅ τι καὶ δύναιτο αὐτῶν ἕκαστοσ, ἑλόντεσ δὲ σῖτον καὶ βοσκήματα καὶ οἶνον ἀνήλισκον, ἔπιπλα δὲ καὶ ἀνθρώπουσ ἀπεδίδοσαν χρημάτων·

πολεμῶσιν, ἐᾶν ἄσπορον.

καὶ ἀπὸ τούτου σιτοδεία ἐγένετο ἐν Σπάρτῃ καὶ ὁμοῦ τῇ σιτοδείᾳ στάσισ·

οὐ γὰρ ἠνείχοντο οἱ ταύτῃ τὰ κτήματα ἔχοντεσ τὰ σφέτερα ἀργὰ εἶναι. καὶ τούτοισ μὲν τὰ διάφορα διέλυε Τυρταῖοσ· Ἀριστομένησ δὲ ἔχων τοὺσ λογάδασ τὴν μὲν ἔξοδον περὶ βαθεῖαν ἐποιήσατο ἑσπέραν, ἔφθη δὲ ὑπὸ τάχουσ τὴν ἐσ Ἀμύκλασ ἀνύσασ πρὸ ἀνίσχοντοσ ἡλίου, καὶ Ἀμύκλασ τὸ πόλισμα εἷλέ τε καὶ διήρπασε καὶ τὴν ἀποχώρησιν ἐποιήσατο πρὶν ἢ τοὺσ ἐκ τῆσ Σπάρτησ προσβοηθῆσαι. κατέτρεχε δὲ καὶ ὕστερον τὴν χώραν, ἐσ ὃ Λακεδαιμονίων λόχοισ πλέον ἢ τοῖσ ἡμίσεσι καὶ τοῖσ βασιλεῦσιν ἀμφοτέροισ συμβαλὼν ἄλλα τε ἔσχεν ἀμυνόμενοσ τραύματα καὶ πληγέντι ὑπὸ λίθου τὴν κεφαλὴν αὐτῷ σκοτοδινιῶσιν οἱ ὀφθαλμοί.

καὶ πεσόντα ἀθρόοι τῶν Λακεδαιμονίων ἐπιδραμόντεσ ζῶντα αἱροῦσιν· ἥλωσαν δὲ καὶ τῶν περὶ αὐτὸν ἐσ πεντήκοντα. τούτουσ ἔγνωσαν οἱ Λακεδαιμόνιοι ῥῖψαι πάντασ ἐσ τὸν Κεάδαν· ἐμβάλλουσι δὲ ἐνταῦθα οὓσ ἂν ἐπὶ μεγίστοισ τιμωρῶνται. οἱ μὲν δὴ ἄλλοι Μεσσηνίων ἐσπίπτοντεσ ἀπώλλυντο αὐτίκα, Ἀριστομένην δὲ ἔσ τε τὰ ἄλλα θεῶν τισ καὶ δὴ καὶ τότε ἐφύλασσεν·

οἱ δὲ ἀποσεμνύνοντεσ τὰ κατ’ αὐτὸν Ἀριστομένει φασὶν ἐμβληθέντι ἐσ τὸν Κεάδαν ὄρνιθα τὸν ἀετὸν ὑποπέτεσθαι καὶ ἀνέχειν ταῖσ πτέρυξιν, ἐσ ὃ κατήνεγκεν αὐτὸν ἐσ τὸ πέρασ οὔτε πηρωθέντα οὐδὲν τοῦ σώματοσ οὔτε τραῦμά τι λαβόντα. ἔμελλε δὲ ἄρα καὶ αὐτόθεν ὁ δαίμων ἔξοδον ἀποφαίνειν αὐτῷ. καὶ ὁ μὲν ὡσ ἐσ τὸ τέρμα ἦλθε τοῦ βαράθρου, κατεκλίθη τε καὶ ἐφελκυσάμενοσ τὴν χλαμύδα ἀνέμενεν ὡσ πάντωσ οἱ ἀποθανεῖν πεπρωμένον·

τρίτῃ δὲ ὕστερον ἡμέρᾳ ψόφου τε αἰσθάνεται καὶ ἐκκαλυψάμενοσ ‐ ἐδύνατο δὲ ἤδη διὰ τοῦ σκότουσ διορᾶν ‐ ἀλώπεκα εἶδεν ἁπτομένην τῶν νεκρῶν.

ὑπονοήσασ δὲ ἔσοδον εἶναι τῷ θηρίῳ ποθέν, ἀνέμενεν ἐγγύσ οἱ τὴν ἀλώπεκα γενέσθαι, γενομένησ δὲ λαμβάνεται· τῇ δὲ ἑτέρᾳ χειρί, ὁπότε ἐσ αὐτὸν ἐπιστρέφοιτο, τὴν χλαμύδα προὔβαλλέν οἱ καὶ δάκνειν παρεῖχε. τὰ μὲν δὴ πλείω θεούσῃ συνέθει, τὰ δὲ ἄγαν δυσέξοδα καὶ ἐφείλκετο ὑπ’ αὐτῆσ· ὀψὲ δέ ποτε ὀπήν τε εἶδεν ἀλώπεκι ἐσ διάδυσιν ἱκανὴν καὶ φέγγοσ δι’ αὐτῆσ. καὶ τὴν μέν, ὡσ ἀπὸ τοῦ Ἀριστομένουσ ἠλευθερώθη, τὸ φωλίον ἔμελλεν ὑποδέξεσθαι·

Ἀριστομένησ δὲ ‐ οὐ γάρ τι ἡ ὀπὴ καὶ τούτῳ παρέχειν ἐδύνατο ἔξοδον ‐ εὐρυτέραν τε ταῖσ χερσὶν ἐποίησε καὶ οἴκαδε ἐσ τὴν Εἶραν ἀποσώζεται, παραδόξῳ μὲν τῇ τύχῃ καὶ ἐσ τὴν ἅλωσιν χρησάμενοσ, τὸ γάρ οἱ φρόνημα ἦν καὶ τὰ τολμήματα μείζονα ἢ ὡσ ἐλπίσαι τινὰ Ἀριστομένην αἰχμάλωτον ἂν γενέσθαι, παραδοξοτέρα δέ ἐστι καὶ πάντων προδηλότατα οὐκ ἄνευ θεοῦ ἡ ἐκ τοῦ Κεάδα σωτηρία.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION