Pausanias, Description of Greece, Μεσσηνιακά, chapter 13

(파우사니아스, Description of Greece, Μεσσηνιακά, chapter 13)

τὰ δὲ ἐντεῦθεν ‐ ἔρρεπε γὰρ ἤδη τὸ χρεὼν ἐσ ἅλωσιν τῶν Μεσσηνίων ‐ προεσήμαινεν αὐτοῖσ τὰ μέλλοντα ὁ θεόσ. τό τε γὰρ τῆσ Ἀρτέμιδοσ ἄγαλμα, ὂν χαλκοῦν καὶ αὐτὸ καὶ τὰ ὅπλα, παρῆκε τὴν ἀσπίδα· καὶ Ἀριστοδήμου τῷ Διὶ τῷ Ἰθωμάτᾳ θύειν μέλλοντοσ τὰ ἱερεῖα, οἱ κριοὶ ἐπὶ τὸν βωμὸν αὐτόματοι καὶ βίᾳ τὰ κέρατα ἐνράξαντεσ ἀποθνήσκουσιν ὑπὸ τῆσ πληγῆσ. τρίτον δὲ ἄλλο συνέβη σφίσιν· οἱ κύνεσ συνιόντεσ ἐσ τὸ αὐτὸ ἀνὰ πᾶσαν νύκτα ὠρύοντο, τέλοσ δὲ καὶ ἀπεχώρησαν ἀθρόοι πρὸσ τὸ τῶν Λακεδαιμονίων στρατόπεδον. ταῦτά τε δὴ τὸν Ἀριστόδημον ἐτάρασσε καὶ ὀνείρατοσ ὄψισ ἐπιγενομένη τοιάδε.

ἔδοξεν ἐξιέναι οἱ μέλλοντι ἐσ μάχην καὶ ὡπλισμένῳ τῶν ἱερείων τὰ σπλάγχνα ἐπὶ τραπέζῃ προκεῖσθαι, τὴν δέ οἱ θυγατέρα ἐπιφανῆναι μέλαιναν ἐσθῆτα ἔχουσαν καὶ φαίνουσαν τό τε στέρνον καὶ τὴν γαστέρα ἀνατετμημένα, ἀναφανεῖσαν δὲ ἀπορρῖψαι μὲν τὰ ἀπὸ τῆσ τραπέζησ, ἀφελέσθαι δὲ αὐτοῦ τὰ ὅπλα, ἀντὶ τούτων δὲ στέφανον ἐπιθεῖναι χρυσοῦν καὶ ἱμάτιον ἐπιβαλεῖν λευκόν. ἐξαίφνησ γενέσθαι τυφλόν, ὥσπερ γε καὶ ἦν τὸ ἐξ ἀρχῆσ.

συνιᾶσι δὴ καὶ τοῦ χρησμοῦ τότε, ὡσ τοὺσ ἀναδύντασ δύο ἐκ τοῦ λόχου καὶ ἐσ τὸ χρεὼν αὖθισ ἐλθόντασ τοῦ Ὀφιονέωσ τοὺσ ὀφθαλμοὺσ εἶπεν ἡ Πυθία. ἐνταῦθα Ἀριστόδημοσ τά τε οἰκεῖα ἀναλογιζόμενοσ, ὡσ οὐδὲν ὠφέλιμον γένοιτο φονεὺσ θυγατρόσ, καὶ τῇ πατρίδι οὐχ ὁρῶν ἔτι ὑποῦσαν σωτηρίασ ἐλπίδα, ἐπικατέσφαξεν ἑαυτὸν τῆσ παιδὸσ τῷ τάφῳ, τὰ μὲν ἐσ ἀνθρώπου λογισμὸν ἥκοντα Μεσσηνίουσ σώσασ, τῆσ τύχησ δὲ ἐσ τὸ μηδὲν ἀγαγούσησ τά τε ἔργα αὐτοῦ καὶ τὰ βουλεύματα.

ἀπέθανε δὲ βασιλεύσασ ἔτη τε ἓξ καὶ ἐκ τοῦ ἑβδόμου μῆνασ ἐπιλαβὼν <οὐ> πολλούσ. τοῖσ δὲ Μεσσηνίοισ ἀπεγνωκέναι τὰ πράγματα παρίστατο, ὥστε καὶ ὡρ́μησαν ἱκεσίαν ἐσ τοὺσ Λακεδαιμονίουσ ἀποστέλλειν·

οὕτω σφόδρα κατέπληξεν αὐτοὺσ ἡ τοῦ Ἀριστοδήμου τελευτή. καὶ τοῦτο μὲν ὁ θυμὸσ ἐπέσχεν αὐτοὺσ μὴ ποιῆσαι· συλλεγέντεσ δὲ ἐσ ἐκκλησίαν βασιλέα μὲν οὐδένα, Δᾶμιν δὲ στρατηγὸν αὐτοκράτορα εἵλοντο. ὁ δὲ Κλέοννίν τε αὑτῷ καὶ Φυλέα ἑλόμενοσ συνάρχοντασ παρεσκευάζετο ὡσ καὶ ἐκ τῶν παρόντων συνάψων ἐσ μάχην· ἐπηνάγκαζε γὰρ ἥ τε πολιορκία καὶ οὐχ ἥκιστα ὁ λιμὸσ καὶ ἀπ’ αὐτοῦ δέοσ, μὴ καὶ προδιαφθαρῶσιν ὑπὸ ἐνδείασ. ἀρετῇ μὲν δὴ καὶ τολμήμασιν οὐδὲ τότε ἀπεδέησε τὰ τῶν Μεσσηνίων·

ἀπέθανον δὲ οἵ τε στρατηγοί σφισιν ἅπαντεσ καὶ τῶν ἄλλων οἱ λόγου μάλιστα ἄξιοι. τὸ δὲ ἀπὸ τούτου μῆνασ μέν που πέντε μάλιστα ἀντέσχον, περὶ δὲ τὸν ἐνιαυτὸν λήγοντα ἐξέλιπον τὴν Ἰθώμην, πολεμήσαντεσ ἔτη τὰ πάντα εἴκοσι, καθὰ καὶ Τυρταίῳ πεποιημένα ἐστίν· εἰκοστῷ δ’ οἱ μὲν κατὰ πίονα ἔργα λιπόντεσφεῦγον Ἰθωμαίων ἐκ μεγάλων ὀρέων.

ὁ δὲ πόλεμοσ ἔλαβεν οὗτοσ τέλοσ ἔτει πρώτῳ τῆσ τετάρτησ καὶ δεκάτησ Ὀλυμπιάδοσ, ἣν Δάσμων Κορίνθιοσ ἐνίκα στάδιον, Ἀθήνῃσι Μεδοντιδῶν τὴν ἀρχὴν ἔτι ἐχόντων τὴν δεκέτιν καὶ ἔτουσ Ἱππομένει τετάρτου τῆσ ἀρχῆσ ἠνυσμένου.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION