Pausanias, Description of Greece, Μεσσηνιακά, chapter 17

(파우사니아스, Description of Greece, Μεσσηνιακά, chapter 17)

ἔστι δὲ Αἴγιλα τῆσ Λακωνικῆσ, ἔνθα ἱερὸν ἵδρυται ἅγιον Δήμητροσ. ἐνταῦθα ἐπιστάμενοσ ὁ Ἀριστομένησ καὶ οἱ σὺν αὐτῷ τὰσ γυναῖκασ ἀγούσασ ἑορτὴν ἀμύνεσθαι τῶν γυναικῶν οὐκ ἄνευ τῆσ θεοῦ προαχθεισῶν λαμβάνουσιν οἱ πολλοὶ τῶν Μεσσηνίων τραύματα μαχαίραισ τε, αἷσ τὰ ἱερεῖα αἱ γυναῖκεσ ἔθυον, καὶ ὀβελοῖσ, οἷσ τὰ κρέα ἔπειρον ὀπτῶσαι· τὸν δὲ Ἀριστομένην τύπτουσαι ταῖσ δᾳσὶ ζῶντα αἱροῦσιν. ἀπεσώθη δὲ ὅμωσ τῆσ αὐτῆσ ἐκείνησ νυκτὸσ ἐσ τὴν Μεσσηνίαν. ἀφεῖναι δὲ αὐτὸν ἱέρεια τῆσ Δήμητροσ αἰτίαν ἔσχεν Ἀρχιδάμεια· ἀφῆκε δὲ οὐκ ἐπὶ χρήμασιν, ἀλλὰ ἐρῶσα ἔτυχεν αὐτοῦ πρότερον ἔτι, προὐφασίζετο δὲ ὡσ Ἀριστομένησ διακούσασ τὰ δεσμὰ ἀποδρὰσ οἴχοιτο. τρίτῳ δὲ ἔτει τοῦ πολέμου μελλούσησ γίνεσθαι συμβολῆσ ἐπὶ τῇ καλουμένῃ Μεγάλῃ τάφρῳ καὶ Μεσσηνίοισ Ἀρκάδων βεβοηθηκότων ἀπὸ πασῶν τῶν πόλεων, Ἀριστοκράτην τὸν Ἱκέτα Τραπεζούντιον, βασιλέα τῶν Ἀρκάδων καὶ στρατηγὸν ὄντα ἐν τῷ τότε, διαφθείρουσιν οἱ Λακεδαιμόνιοι χρήμασι.

πρῶτοι γὰρ ὧν ἴσμεν Λακεδαιμόνιοι πολεμίῳ ἀνδρὶ δῶρα ἔδοσαν, καὶ ὤνιον πρῶτοι κατεστήσαντο εἶναι τὸ κράτοσ τὸ ἐν τοῖσ ὅπλοισ· πρὶν δὲ ἢ παρανομῆσαι Λακεδαιμονίουσ ἐσ τὸν Μεσσηνίων πόλεμον καὶ Ἀριστοκράτουσ τοῦ Ἀρκάδοσ τὴν προδοσίαν, ἀρετῇ τε οἱ μαχόμενοι καὶ τύχαισ ἐκ τοῦ θεοῦ διεκρίνοντο.

φαίνονται δὲ οἱ Λακεδαιμόνιοι καὶ ὕστερον, ἡνίκα ἐπὶ Αἰγὸσ ποταμοῖσ ταῖσ Ἀθηναίων ναυσὶν ἀνθώρμουν, ἄλλουσ τε τῶν στρατηγούντων Ἀθηναίοισ καὶ Ἀδείμαντον ἐξωνησάμενοι. περιῆλθε μέντοι καὶ αὐτοὺσ Λακεδαιμονίουσ ἀνὰ χρόνον ἡ Νεοπτολέμειοσ καλουμένη τίσισ.

Νεοπτολέμῳ γὰρ τῷ Ἀχιλλέωσ, ἀποκτείναντι Πρίαμον ἐπὶ τῇ ἐσχάρᾳ τοῦ Ἑρκείου, συνέπεσε καὶ αὐτὸν ἐν Δελφοῖσ πρὸσ τῷ βωμῷ τοῦ Ἀπόλλωνοσ ἀποσφαγῆναι·

καὶ ἀπὸ τούτου τὸ παθεῖν ὁποῖόν τισ καὶ ἔδρασε Νεοπτολέμειον τίσιν ὀνομάζουσι. τοῖσ οὖν Λακεδαιμονίοισ, ὅτε δὴ μάλιστα ἤνθησαν καὶ Ἀθηναίων τε τὸ ναυτικὸν καθῃρήκεσαν καὶ Ἀγησίλαοσ κεχείρωτο τὰ πολλὰ ἤδη τῆσ Ἀσίασ, τότε σφίσι τὴν ἀρχὴν πᾶσαν οὐκ ἐξεγένετο ἀφελέσθαι τὸν Μῆδον, ἀλλὰ σφᾶσ ὁ βάρβαροσ περιῆλθε τῷ ἐκείνων εὑρήματι, ἐσ Κόρινθον καὶ Ἄργοσ καὶ ἐσ Ἀθήνασ τε καὶ Θήβασ χρήματα ἀποστείλασ·

ὅ τε ὀνομαζόμενοσ Κορινθιακὸσ πόλεμοσ ἀπὸ τούτων ἐξήφθη τῶν χρημάτων, ὡσ ἀπολείπειν Ἀγησίλαον ἀναγκασθῆναι τὰ ἐν τῇ Ἀσίᾳ. Λακεδαιμονίοισ μὲν τὸ ἐσ Μεσσηνίουσ σόφισμα ὁ δαίμων ἔμελλεν αὐτοῖσ ἀποφανεῖν συμφοράν·

Ἀριστοκράτησ δὲ ὡσ τὰ χρήματα ἐδέξατο ἐκ Λακεδαίμονοσ, τὸ μὲν παραυτίκα ἔκρυπτεν ἐσ τοὺσ Ἀρκάδασ οἱᾶ ἐπεβούλευε, μελλόντων δὲ ἐσ χεῖρασ ἤδη συνέρχεσθαι, τηνικαῦτα ἐξεφόβησεν αὐτοὺσ ὡσ ἐν δυσχωρίᾳ τέ εἰσιν ἀπειλημμένοι καὶ ἀναχώρησισ οὐκ ἔσται αὐτοῖσ, ἢν κρατηθῶσιν, τά τε ἱερά σφισιν οὐκ ἔφη γεγονέναι κατὰ γνώμην. ἐκέλευεν οὖν πάντα τινά, ἐπειδὰν αὐτὸσ σημήνῃ, φυγῇ χρῆσθαι. ὡσ δὲ οἱ Λακεδαιμόνιοι συνέμισγον καὶ ἦσαν ἐσ τὸ κατ’ αὐτοὺσ οἱ Μεσσήνιοι τετραμμένοι, ἐνταῦθα Ἀριστοκράτησ ἀρχομένησ τῆσ μάχησ ἀπῆγε τοὺσ Ἀρκάδασ, καὶ τοῖσ Μεσσηνίοισ τό τε ἀριστερὸν καὶ μέσον ἠρήμωτο·

οἱ γὰρ Ἀρκάδεσ σφίσιν εἶχον ἀμφότερα ἅτε ἀπόντων μὲν Ἠλείων τῆσ μάχησ, ἀπόντων δὲ Ἀργείων καὶ Σικυωνίων.

προσεξειργάσθη δὲ καὶ ἄλλο τῷ Ἀριστοκράτει· διὰ γὰρ Μεσσηνίων ἐποιεῖτο τὴν φυγήν. οἱ δὲ πρὸσ τὸ ἀνέλπιστον τῶν παρόντων ἐγένοντο ἔκφρονεσ καὶ ἅμα ὑπὸ τῆσ διεξόδου τῆσ κατὰ σφᾶσ τῶν Ἀρκάδων ἐταράσσοντο, ὥστε αὐτῶν ἐδέησαν οἱ πολλοὶ καὶ ἐπιλαθέσθαι τῶν ἐν χερσίν·

ἀντὶ γὰρ τῶν Λακεδαιμονίων ἐπιφερομένων ἤδη πρὸσ τοὺσ Ἀρκάδασ ἀφεώρων φεύγοντασ, καὶ οἱ μὲν παραμεῖναί σφισιν ἱκέτευον, οἱ δὲ καὶ λοιδορίαισ ἐσ αὐτοὺσ ὡσ ἐσ ἄνδρασ προδότασ καὶ οὐ δικαίουσ ἐχρῶντο. Λακεδαιμονίοισ δὲ ἥ τε κύκλωσισ τῶν Μεσσηνίων μονωθέντων ἐγένετο οὐ χαλεπὴ καὶ νίκην ἑτοιμοτάτην πασῶν καὶ ἀπονώτατα ἀνείλοντο.

Ἀριστομένησ δὲ καὶ οἱ σὺν αὐτῷ συνέμειναν μὲν καὶ τῶν Λακεδαιμονίων τοὺσ μάλιστα ἐγκειμένουσ ἀνείργειν ἐπειρῶντο, ὀλίγοι δὲ ὄντεσ οὐ μεγάλα ὠφέλουν. τῶν δὲ Μεσσηνίων τοῦ μὲν δήμου τοσοῦτον πλῆθοσ ἀνηλώθησαν, ὡσ τὰ πρῶτα Λακεδαιμονίων δεσπότασ ἀντὶ δούλων ἔσεσθαι νομίζοντασ τότε μηδὲ ἐσ τὴν σωτηρίαν αὐτὴν ἔτι ἔχειν ἐλπίδα· ἀπέθανον δὲ καὶ τῶν πρωτευόντων ἄλλοι τε καὶ Ἀνδροκλῆσ καὶ Φίντασ καὶ λόγου μάλιστα ἀξίωσ ἀγωνισάμενοσ Φάνασ, ὃσ πρότερον τούτων ἔτι δολίχου νίκην Ὀλυμπίασιν ἦν ἀνῃρημένοσ. Ἀριστομένησ δὲ μετὰ τὴν μάχην τοὺσ διαπεφευγότασ τῶν Μεσσηνίων συνήθροιζε, καὶ Ἀνδανίαν μὲν καὶ εἴ τι ἄλλο ἐν μεσογαίᾳ πόλισμα ἔπεισε τὰ πολλὰ ἐκλείπειν, ἐσ δὲ τὴν Εἶραν τὸ ὄροσ ἀνοικίζεσθαι.

συνεληλαμένοισ δὲ ἐσ τοῦτο τὸ χωρίον προσεκάθηντο οἱ Λακεδαιμόνιοι πολιορκίᾳ σφᾶσ αὐτίκα ἐξαιρήσειν νομίζοντεσ·

ἀντήρκεσαν δὲ ὅμωσ οἱ Μεσσήνιοι καὶ μετὰ τὴν ἐν τῇ τάφρῳ συμφορὰν ἑνί τε καὶ δέκα ἔτεσιν ἀμυνόμενοι. τὸν δὲ χρόνον τῆσ πολιορκίασ γενέσθαι τοσοῦτον δηλοῖ καὶ τάδε ἔπη Ῥιανοῦ πεποιημένα ἐσ τοὺσ Λακεδαιμονίουσ·

οὔρεοσ ἀργεννοῖο περὶ πτύχασ ἐστρατόωντοχείματά τε ποίασ τε δύω καὶ εἴκοσι πάσασ· χειμῶνασ γὰρ καὶ θέρη κατέλεξε, πόασ εἰπὼν τὸν χλωρὸν σῖτον ἢ ὀλίγον πρὸ ἀμητοῦ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION