Pausanias, Description of Greece, Μεσσηνιακά, chapter 19

(파우사니아스, Description of Greece, Μεσσηνιακά, chapter 19)

Λακεδαιμονίοισ δὲ παραυτίκα μὲν ὑπὸ ἀνδρῶν ἀπηγγέλλετο αὐτομόλων, ὡσ Ἀριστομένησ ἐπανήκοι σῶσ· νομιζομένου δὲ ἀπίστου κατὰ ταὐτὰ ἢ εἴ τινα τεθνεῶτα ἐλέγετο ἀναβιῶναι, παρ’ αὐτοῦ τοιόνδε Ἀριστομένουσ ὑπῆρξεν ἐσ πίστιν. Κορίνθιοι Λακεδαιμονίοισ δύναμιν ὡσ συνεξαιρήσοντασ τὴν Εἶραν ἀποστέλλουσι. τούτουσ παρὰ τῶν κατασκόπων πυνθανόμενοσ ὁ Ἀριστομένησ τῇ πορείᾳ τε ἀτακτότερον χρῆσθαι καὶ ταῖσ στρατοπεδείαισ ἀφυλάκτωσ, ἐπιτίθεται νύκτωρ σφίσι·

καὶ τῶν τε ἄλλων καθευδόντων ἔτι ἐφόνευσε τοὺσ πολλοὺσ καὶ τοὺσ ἡγεμόνασ Ὑπερμενίδην καὶ Ἀχλαδαῖον καὶ Λυσίστρατον καὶ Σίδεκτον ἀποκτίννυσι. διαρπάσασ δὲ καὶ τὴν σκηνὴν τὴν στρατηγίδα παρέστησεν εὖ εἰδέναι Σπαρτιάταισ ὡσ Ἀριστομένησ καὶ οὐκ ἄλλοσ Μεσσηνίων ἐστὶν ὁ ταῦτα εἰργασμένοσ. ἔθυσε δὲ καὶ τῷ Διὶ τῷ Ἰθωμάτᾳ τὴν θυσίαν ἣν ἑκατομφόνια ὀνομάζουσιν.

αὕτη δὲ καθεστήκει μὲν ἐκ παλαιοτάτου, θύειν δὲ αὐτὴν Μεσσηνίων ἐνομίζετο ὁπόσοι πολεμίουσ ἄνδρασ κατεργάσαιντο ἑκατόν. Ἀριστομένει δέ, ὅτε ἐπὶ Κάπρου σήματι ἐμαχέσατο, θύσαντι ἑκατομφόνια πρῶτον, δεύτερα ἤδη θῦσαι καὶ ὁ ἐν τῇ νυκτὶ τῶν Κορινθίων παρέσχε φόνοσ. τοῦτον μὲν δὴ λέγουσι καὶ ἐπὶ ταῖσ ὕστερον θῦσαι καταδρομαῖσ θυσίαν τρίτην, Λακεδαιμόνιοι δὲ ‐ ἐπῄει γὰρ Υἁκίνθια ‐ πρὸσ τοὺσ ἐν τῇ Εἴρᾳ τεσσαράκοντα ἐποιήσαντο ἡμερῶν σπονδάσ· καὶ αὐτοὶ μὲν ἀναχωρήσαντεσ οἴκαδε ἑώρταζον, Κρῆτεσ δὲ τοξόται ‐ μετεπέμψαντο γὰρ ἔκ τε Λύκτου καὶ ἑτέρων πόλεων μισθωτούσ ‐ οὗτοί σφισιν ἀνὰ τὴν Μεσσηνίαν ἐπλανῶντο.

συλλαβόντεσ δὲ τοῖσ ἱμᾶσιν οἷσ εἶχον ἐπὶ ταῖσ φαρέτραισ δέουσιν·

ἑσπέρα γὰρ ἐπῄει.

δύο μὲν οὖν ἐσ Σπάρτην ἀπ’ αὐτῶν ἐλθόντεσ Λακεδαιμονίοισ Ἀριστομένην εὐηγγελίζοντο ἡλωκέναι· οἱ λοιποὶ δὲ ἀποχωροῦσιν ἐσ ἀγρὸν τῶν ἐν τῇ Μεσσηνίᾳ. ἐνταῦθα ᾤκει κόρη σὺν μητρὶ παρθένοσ, πατρὸσ ὀρφανή. τῇ δὲ προτέρᾳ νυκτὶ εἶδεν ὄψιν ἡ παῖσ· λέοντα ἐσ τὸν ἀγρὸν λύκοι σφίσιν ἤγαγον δεδεμένον καὶ οὐκ ἔχοντα ὄνυχασ, αὐτὴ δὲ τοῦ δεσμοῦ τὸν λέοντα ἀπέλυσε καὶ ἀνευροῦσα ἔδωκε τοὺσ ὄνυχασ, οὕτω τε διασπασθῆναι τοὺσ λύκουσ ἔδοξεν ὑπὸ τοῦ λέοντοσ. τότε δὲ ὡσ τὸν Ἀριστομένην ἐσάγουσιν οἱ Κρῆτεσ, συνεφρόνησεν ἡ παρθένοσ ὕπαρ ἥκειν τὸ ἐν τῇ νυκτί οἱ πεφηνὸσ καὶ ἀνηρώτα τὴν μητέρα ὅστισ εἰή·

μαθοῦσα δὲ ἐπερρώσθη τε καὶ ἀπιδοῦσα ἐσ αὐτὸν τὸ προσταχθὲν συνῆκεν. οἶνον οὖν τοῖσ Κρησὶν ἐγχέουσα ἀνέδην, ὡσ σφᾶσ ἡ μέθη κατελάμβανεν, ὑφαιρεῖται τοῦ μάλιστα ὑπνωμένου τὸ ἐγχειρίδιον· τὰ μὲν δὴ δεσμὰ τοῦ Ἀριστομένουσ ἔτεμεν ἡ παρθένοσ, ὁ δὲ παραλαβὼν τὸ ξίφοσ <ἐκείνουσ> διειργάσατο. ταύτην τὴν παρθένον λαμβάνει γυναῖκα Γόργοσ Ἀριστομένουσ· ἐδίδου δὲ Ἀριστομένησ τῇ παιδὶ ἐκτίνων σῶστρα, ἐπεὶ Γόργῳ οὐκ ἦν πω δέκατον καὶ ὄγδοον ἔτοσ, ὅτε ἔγημεν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION