Pausanias, Description of Greece, Μεσσηνιακά, chapter 5

(파우사니아스, Description of Greece, Μεσσηνιακά, chapter 5)

Λακεδαιμόνιοι μὲν δὴ Πολυχάρουσ τε ἕνεκα οὐκ ἐκδοθέντοσ σφίσι καὶ διὰ τὸν Τηλέκλου φόνον, καὶ πρότερον ἔτι ὑπόπτωσ ἔχοντεσ διὰ τὸ Κρεσφόντου κακούργημα ἐσ τὸν κλῆρον, πολεμῆσαι λέγουσι· Μεσσήνιοι δὲ περὶ Τηλέκλου ἀντιλέγουσι τὰ εἰρημένα ἤδη μοι καὶ Αἴπυτον τὸν Κρεσφόντου συγκαταχθέντα ἀποφαίνουσιν ὑπὸ Ἀριστοδήμου τῶν παίδων, ὃ μήποτ’ ἂν ποιῆσαι σφᾶσ Κρεσφόντῃ γε ὄντασ διαφόρουσ. Πολυχάρην δὲ ἐκδοῦναι μὲν ἐπὶ τιμωρίᾳ Λακεδαιμονίοισ οὔ φασιν, ὅτι μηδὲ ἐκεῖνοι σφίσιν Εὐαίφνον, ἐθέλειν μέντοι παρὰ Ἀργείοισ συγγενέσιν οὖσιν ἀμφοτέρων ἐν Ἀμφικτυονίᾳ διδόναι δίκασ, ἐπιτρέπειν δὲ καὶ τῷ Ἀθήνῃσι δικαστηρίῳ, καλουμένῳ δὲ Ἀρείῳ πάγῳ, ὅτι δίκασ τὰσ φονικὰσ τὸ δικαστήριον τοῦτο ἐδόκει δικάζειν ἐκ παλαιοῦ.

Λακεδαιμονίουσ δὲ οὐ διὰ ταῦτα πολεμῆσαί φασιν, ὑπὸ πλεονεξίασ δὲ τῇ σφετέρᾳ τε ἐπιβουλεῦσαι καὶ ἄλλα ἐργάσασθαι, προφέροντεσ μέν σφισι τὰ Ἀρκάδων, προφέροντεσ δὲ καὶ τὰ Ἀργείων, ὡσ οὔποτε ἐσχήκασι κόρον ἀποτεμνόμενοι τῆσ χώρασ αἰεί τι ἑκατέρων·

τοὺσ ἐν τῇ Ἀσίᾳ κατεδουλώσατο Ἕλληνασ καὶ ὅσοι Δωριεῖσ ἐν τῇ Καρικῇ κατοικοῦσιν ἠπείρῳ.

ἀποφαίνουσι δὲ καὶ ἡνίκα οἱ Φωκέων δυνάσται τὸ ἱερὸν τὸ ἐν Δελφοῖσ κατειλήφασιν, ἰδίᾳ τε κατὰ ἄνδρα τοὺσ βασιλεύοντασ ἐν Σπάρτῃ καὶ τῶν ἄλλων τοὺσ ἐπ’ ἀξιώματοσ καὶ κοινῇ τῶν τε ἐφόρων τὴν ἀρχὴν καὶ τὴν γερουσίαν μετασχόντασ τῶν τοῦ θεοῦ.

πρό τε δὴ πάντων, ὡσ οὐδὲν ἂν τοὺσ Λακεδαιμονίουσ κέρδουσ ἕνεκα ὀκνήσαντασ, τὴν συμμαχίαν ὀνειδίζουσί σφισι <τὴν> πρὸσ Ἀπολλόδωρον τὸν ἐν Κασσανδρείᾳ τυραννήσαντα. ἀνθ’ ὅτου δὲ Μεσσήνιοι τὸ ὄνειδοσ ἥγηνται τοῦτο οὕτω πικρόν, οὔ μοι τῷ λόγῳ τῷ παρόντι ἦν ἐπεισάγεσθαι·

ὅτι γὰρ μὴ τῶν Μεσσηνίων τὸ εὔψυχον καὶ χρόνου μῆκοσ ὃν ἐπολέμησαν διάφορα ἐγένετο τῆσ Ἀπολλοδώρου τυραννίδοσ, ἔσ γε τὰσ συμφορὰσ οὐ πολλῷ τινι ἀποδέοι <ἂν> ἃ οἱ Κασσανδρεῖσ πεπόνθασι. ταῦτα μὲν δὴ αἴτια ἑκάτεροι τοῦ πολέμου γενέσθαι λέγουσι·

τότε δὲ πρεσβεία Λακεδαιμονίων ἥκουσα ἐξῄτει Πολυχάρην. οἱ δὲ τῶν Μεσσηνίων βασιλεῖσ τοῖσ μὲν πρέσβεσιν ἀπεκρίναντο ὅτι βουλευσάμενοι μετὰ τοῦ δήμου τὰ δόξαντα ἐπιστελοῦσιν ἐσ Σπάρτην, αὐτοὶ δὲ ἐκείνων ἀπελθόντων ἐσ ἐκκλησίαν τοὺσ πολίτασ συνῆγον. αἱ δὲ γνῶμαι διάφοροι παρὰ πολὺ ἐγίνοντο, Ἀνδροκλέουσ μὲν ἐκδιδόναι Πολυχάρην ὡσ ἀνόσιά τε καὶ πέρα δεινῶν εἰργασμένον· ἄλλα τε ἀντέλεγε καὶ τὸ ἁπάντων οἴκτιστον, εἰ Πολυχάρησ ἐν ὀφθαλμοῖσ πείσεται τοῖσ Εὐαίφνου, καταριθμούμενοσ ὅσα καὶ οἱᾶ ἦν ἀνάγκη παθεῖν.

τέλοσ δὲ ἐσ τοσοῦτο προήχθησαν οἵ τε Ἀνδροκλεῖ καὶ οἱ τῷ Ἀντιόχῳ συσπεύδοντεσ ὥστε καὶ τὰ ὅπλα ἔλαβον.

οὐ μὴν ἐσ μακράν γε προῆλθέ σφισιν ἡ μάχη· περιόντεσ γὰρ ἀριθμῷ καὶ πολὺ οἱ σὺν Ἀντιόχῳ τόν τε Ἀνδροκλέα καὶ τῶν περὶ αὐτὸν τοὺσ λόγου μάλιστα ἀξίουσ ἀποκτείνουσιν. Ἀντίοχοσ δὲ βασιλεύων ἤδη μόνοσ ἔπεμπεν ἐσ Σπάρτην ὡσ ἐπιτρέπειν ἐθέλοι τοῖσ δικαστηρίοισ ἃ ἤδη λέλεκταί μοι· Λακεδαιμόνιοι δὲ οὐ λέγονται τοῖσ κομίσασι τὰ γράμματα ἀποκρίνασθαι. μησὶ δὲ οὐ πολλοῖσ ὕστερον Ἀντιόχου τελευτήσαντοσ Εὐφαὴσ ὁ Ἀντιόχου παρέλαβε τὴν ἀρχήν.

Λακεδαιμόνιοι δὲ οὔτε κήρυκα ἀποστέλλουσι προεροῦντα Μεσσηνίοισ πόλεμον οὔτε προαπειπάμενοι τὴν φιλίαν, κρύφα δὲ καὶ μάλιστα ὡσ ἐδύναντο ἐν ἀπορρήτῳ παρασκευασάμενοι, προομνύουσιν ὁρ́κον μήτε τοῦ πολέμου μῆκοσ, ἢν μὴ δι’ ὀλίγου κριθῇ, μήτε τὰσ συμφοράσ, εἰ μεγάλαι πολεμοῦσι γένοιντο, ἀποστρέψειν σφᾶσ πρὶν ἢ κτήσαιντο χώραν τὴν Μεσσηνίαν δοριάλωτον. ταῦτα προομόσαντεσ ἔξοδον νύκτωρ ἐποιοῦντο ἐπὶ Ἄμφειαν, Ἀλκαμένην τὸν Τηλέκλου τῆσ στρατιᾶσ ἡγεμόνα ἀποδείξαντεσ.

ἡ δὲ Ἄμφεια πρὸσ τῇ Λακωνικῇ πόλισμα ἦν ἐν τῇ Μεσσηνίᾳ, μεγέθει μὲν οὐ μέγα, ἐπὶ λόφου δὲ ὑψηλοῦ κείμενον, καὶ ὑδάτων πηγὰσ εἶχεν ἀφθόνουσ· ἐδόκει δὲ καὶ ἄλλωσ ἐσ τὸν πάντα πόλεμον ὁρμητήριόν σφισιν ἐπιτήδειον ἡ Ἄμφεια εἶναι. καὶ τό τε πόλισμα αἱροῦσι πυλῶν ἀνεῳγμένων καὶ φυλακῆσ οὐκ ἐνούσησ καὶ τῶν Μεσσηνίων τοὺσ ἐγκαταληφθέντασ φονεύουσι, τοὺσ μὲν ἔτι ἐν ταῖσ εὐναῖσ, τοὺσ δὲ ὡσ ᾔσθοντο πρόσ τε ἱερὰ θεῶν καὶ βωμοὺσ καθημένουσ ἱκέτασ·

ὀλίγοι δὲ καὶ οἱ διαφυγόντεσ ἐγένοντο. ταύτην Λακεδαιμόνιοι πρώτην ἐπὶ Μεσσηνίουσ ἔξοδον ἐποιήσαντο ἔτει δευτέρῳ τῆσ ἐνάτησ Ὀλυμπιάδοσ, ἣν Ξενοδόκοσ Μεσσήνιοσ ἐνίκα στάδιον·

Ἀθήνῃσι δὲ οὐκ ἦσάν πω τότε οἱ τῷ κλήρῳ κατ’ ἐνιαυτὸν ἄρχοντεσ· τοὺσ γὰρ ἀπὸ Μελάνθου, καλουμένουσ δὲ Μεδοντίδασ, κατ’ ἀρχὰσ μὲν ἀφείλοντο ὁ δῆμοσ τῆσ ἐξουσίασ τὸ πολὺ καὶ ἀντὶ βασιλείασ μετέστησαν ἐσ ἀρχὴν ὑπεύθυνον, ὕστερον δὲ καὶ προθεσμίαν ἐτῶν δέκα ἐποίησαν αὐτοῖσ τῆσ ἀρχῆσ. τότε δὲ ὑπὸ τὴν κατάληψιν τῆσ Ἀμφείασ Αἰσιμίδησ Ἀθηναίοισ ἦρχεν ὁ Αἰσχύλου πέμπτον ἔτοσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION