Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, Books IV-VI, book 4, chapter 81

(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books IV-VI, book 4, chapter 81)

τὰσ μὲν οὖν ἡμετέρασ τῶν πατρικίων συμφοράσ, ἃσ καὶ τῶν πολεμίων ἄν τισ μαθὼν δακρύσειε, σιωπῶ, εἴ γ’ ὀλίγοι μὲν ἐκ πολλῶν λελείμμεθα, ταπεινοὶ δ’ ἐκ μεγάλων γεγόναμεν, εἰσ πενίαν δὲ καὶ δεινὴν ἀπορίαν ἥκομεν ἐκ πολλῶν καὶ μακαρίων ἐκπεσόντεσ ἀγαθῶν. οἱ λαμπροὶ δ’ ἐκεῖνοι καὶ δεινοὶ καὶ μεγάλοι, δἰ οὓσ ἐπιφανὴσ ἡ πόλισ ἡμῶν ποτε ἦν, οἱ μὲν ἀπολώλασιν, οἱ δὲ φεύγουσι τὴν πατρίδα. ἀλλὰ τὰ ὑμέτερα πράγματα, ὦ δημόται, πῶσ ἔχει;

θυσίασ συνόδουσ, πέπαυκε δὲ τοὺσ ἀρχαιρεσιάζοντασ καὶ ψηφοφοροῦντασ καὶ περὶ τῶν κοινῶν ἐκκλησιάζοντασ, ἀναγκάζει δ’ ὅσα δούλουσ ἀργυρωνήτουσ ταλαιπωρεῖν λατομοῦντασ ὑλοτομοῦντασ ἀχθοφοροῦντασ, ἐν ταρτάροισ καὶ βαράθροισ δαπανωμένουσ, ἀνάπαυσιν τῶν κακῶν οὐδὲ τὴν ἐλαχίστην λαμβάνοντασ;

τίσ οὖν ὁρ́οσ ἔσται τῶν συμφορῶν, καὶ μέχρι τίνοσ χρόνου ταῦτα πάσχοντεσ ὑπομενοῦμεν, καὶ πότε τὴν πάτριον ἐλευθερίαν ἀνακτησόμεθα;

ὅταν ἀποθάνῃ Ταρκύνιοσ; νὴ Δία. καὶ τί πλέον ἡμῖν ἔσται τότε, τί δ’ οὐ χεῖρον; πολλῷ μιαρωτέρουσ τοῦ πατρόσ.

ὅπου γὰρ ὁ γενόμενοσ ἐξ ἰδιώτου τύραννοσ καὶ ὀψὲ ἀρξάμενοσ πονηρὸσ εἶναι, πᾶσαν ἀκριβοῖ τὴν τυραννικὴν κακίαν, ποδαποὺσ χρὴ νομίζειν ἔσεσθαι τοὺσ ἐξ ἐκείνου φύντασ, οἷσ πονηρὸν μὲν γένοσ, πονηραὶ δὲ τροφαί, πολιτικὸν δὲ καὶ μέτριον οὐδὲν οὔτ’ ἰδεῖν ἐξεγένετο πώποτε πραττόμενον οὔτε μαθεῖν; ἵνα δὲ μὴ μαντεύησθε τὰσ καταράτουσ αὐτῶν φύσεισ, ἀλλ’ ἀκριβῶσ μάθητε, οἱούσ σκύλακασ ὑμῖν ἡ Ταρκυνίου τυραννὶσ ὑποτρέφει, θεάσασθε ἔργον ἑνὸσ αὐτῶν τοῦ πρεσβυτάτου.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION