Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, Books IV-VI, book 4, chapter 24

(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books IV-VI, book 4, chapter 24)

ἵνα μήτε τὸν βασιλέα τὸν πρῶτον ἐπιχειρήσαντα τοὺσ δεδουλευκότασ ἀστοὺσ ποιεῖν μήτε τοὺσ παραδεξαμένουσ τὸν νόμον ἐν αἰτίαισ σχῇ τισ, ὡσ ῥιπτοῦντασ εἰκῆ τὰ καλά. ἐτύγχανον δὴ τοῖσ Ῥωμαίοισ αἱ τῶν θεραπόντων κτήσεισ κατὰ τοὺσ δικαιοτάτουσ γινόμεναι τρόπουσ.

ἢ γὰρ ὠνησάμενοι παρὰ τοῦ δημοσίου τοὺσ ὑπὸ δόρυ πωλουμένουσ ἐκ τῶν λαφύρων, ἢ τοῦ στρατηγοῦ συγχωρήσαντοσ ἅμα ταῖσ ἄλλαισ ὠφελείαισ καὶ τοὺσ δορυαλώτουσ τοῖσ λαβοῦσιν ἔχειν ἢ πριαμένοισ παρ’ ἑτέρων κατὰ τοὺσ αὐτοὺσ τρόπουσ κυρίων γενομένων ἐκέκτηντο τοὺσ δούλουσ. πριαμένουσ ἀμφότερα ταῦτα παρὰ τῶν δεσποτῶν ὑπάρξει.

ἐτύγχανον δὲ τῆσ ἐλευθερίασ οἱ μὲν πλεῖστοι προῖκα διὰ καλοκἀγαθίαν·

καὶ κράτιστοσ ἀπαλλαγῆσ δεσποτῶν τρόποσ οὗτοσ ἦν· ὀλίγοι δέ τινεσ λύτρα κατατιθέντεσ ἐξ ὁσίων καὶ δικαίων ἐργασιῶν συναχθέντα. τὴν ἐλευθερίαν καὶ εὐθύσ εἰσι Ῥωμαῖοι·

οἱ δὲ συνίστορεσ καὶ συνεργοὶ τοῖσ δεσπόταισ γενόμενοι φαρμακειῶν καὶ ἀνδροφονιῶν καὶ τῶν εἰσ θεοὺσ ἢ τὸ κοινὸν ἀδικημάτων ταύτασ φέρονται παρ’ αὐτῶν τὰσ χάριτασ·

οἱ δ’ ἵνα τὸν δημοσίᾳ διδόμενον σῖτον λαμβάνοντεσ κατὰ μῆνα καὶ εἴ τισ ἄλλη παρὰ τῶν ἡγουμένων γίγνοιτο τοῖσ ἀπόροισ τῶν πολιτῶν φιλανθρωπία φέρωσι τοῖσ δεδωκόσι τὴν ἐλευθερίαν· οἱ δὲ διὰ κουφότητα τῶν δεσποτῶν καὶ κενὴν δοξοκοπίαν. ἔγωγ’ οὖν ἐπίσταμαί τινασ ἅπασι τοῖσ δούλοισ συγκεχωρηκότασ εἶναι ἐλευθέροισ μετὰ τὰσ ἑαυτῶν τελευτάσ, ἵνα χρηστοὶ καλῶνται νεκροὶ καὶ πολλοὶ ταῖσ κλίναισ αὐτῶν ἐκκομιζομέναισ παρακολουθῶσι τοὺσ πίλουσ ἔχοντεσ ἐπὶ ταῖσ κεφαλαῖσ·

ἐν οἷσ ἐπόμπευόν τινεσ, ὡσ ἦν παρὰ τῶν ἐπισταμένων ἀκούειν, ἐκ τῶν δεσμωτηρίων ἐξεληλυθότεσ ἀρτίωσ κακοῦργοι μυρίων ἄξια διαπεπραγμένοι θανάτων. οὐ πρέπον ἡγεμονικῇ πόλει καὶ παντὸσ ἄρχειν ἀξιούσῃ τόπου τοιούτουσ ποιεῖσθαι πολίτασ.

ἔχοι δ’ ἄν τισ πολλὰ καὶ ἄλλα διαβαλεῖν ἔθη καλῶσ μὲν ὑπὸ τῶν ἀρχαίων ἐπινοηθέντα, κακῶσ δ’ ὑπὸ τῶν νῦν ἐπιτριβόμενα.

ἐγὼ δὲ τὸν νόμον τοῦτον οὐκ οἰόμαι δεῖν ἀναιρεῖν, μή τι μεῖζον ἐκραγῇ τῷ κοινῷ δι’ αὐτοῦ κακόν· ἐπανορθοῦσθαι μέντοι φημὶ δεῖν τὰ δυνατὰ καὶ μὴ περιορᾶν ὀνείδη μεγάλα καὶ ῥύπουσ δυσεκκαθάρτουσ εἰσ τὴν πολιτείαν εἰσαγομένουσ. καὶ μάλιστα μὲν τοὺσ τιμητὰσ ἀξιώσαιμ’ ἂν τούτου τοῦ μέρουσ προνοεῖν·

εἰ δὲ μή γε, τοὺσ ὑπάτουσ· δεῖ γὰρ ἀρχῆσ τινοσ μεγάλησ· οἳ τοὺσ καθ’ ἕκαστον ἐνιαυτὸν ἐλευθέρουσ γινομένουσ ἐξετάσουσι, τίνεσ ὄντεσ καὶ διὰ τί καὶ πῶσ ἠλευθερώθησαν, ὥσπερ γε τοὺσ τῶν ἱππέων καὶ τοὺσ τῶν βουλευτῶν βίουσ ἐξετάζουσιν· ἔπειθ’ οὓσ μὲν ἂν εὑρ́ωσιν ἀξίουσ τῆσ πόλεωσ ὄντασ, εἰσ φυλὰσ καταγράψουσι καὶ μένειν ἐφήσουσιν ἐν τῇ πόλει· τὸ δὲ μιαρὸν καὶ ἀκάθαρτον φῦλον ἐκβαλοῦσιν ἐκ τῆσ πόλεωσ εὐπρεπὲσ ὄνομα τῷ πράγματι τιθέντεσ, ἀποικίαν.

ταῦτα μὲν οὖν τῆσ ὑποθέσεωσ ἀπαιτούσησ ἀναγκαῖόν τε καὶ δίκαιον ἔδοξεν εἶναί μοι πρὸσ τοὺσ ἐπιτιμῶντασ τοῖσ Ῥωμαίων ἔθεσιν εἰπεῖν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION