Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, Books IV-VI, book 4, chapter 62

(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books IV-VI, book 4, chapter 62)

λέγεται δέ τι καὶ ἕτερον ἐπὶ τῆσ Ταρκυνίου δυναστείασ πάνυ θαυμαστὸν εὐτύχημα τῇ Ῥωμαίων ὑπάρξαι πόλει εἴτε θεῶν τινοσ εἴτε δαιμόνων εὐνοίᾳ δωρηθέν· ὅπερ οὐ πρὸσ ὀλίγον καιρόν, ἀλλ’ εἰσ ἅπαντα τὸν βίον πολλάκισ αὐτὴν ἔσωσεν ἐκ μεγάλων κακῶν.

γυνή τισ ἀφίκετο πρὸσ τὸν τύραννον οὐκ ἐπιχωρία βύβλουσ ἐννέα μεστὰσ Σιβυλλείων χρησμῶν ἀπεμπολῆσαι θέλουσα.

οὐκ ἀξιοῦντοσ δὲ τοῦ Ταρκυνίου τῆσ αἰτηθείσησ τιμῆσ πρίασθαι τὰσ βύβλουσ ἀπελθοῦσα τρεῖσ ἐξ αὐτῶν κατέκαυσε· καὶ μετ’ οὐ πολὺν χρόνον τὰσ λοιπὰσ ἓξ ἐνέγκασα τῆσ αὐτῆσ ἐπώλει τιμῆσ. ἡμισείασ τῶν ἀπολειπομένων κατέκαυσε καὶ τὰσ λοιπὰσ τρεῖσ ἐνέγκασα τὸ ἴσον ᾔτει χρυσίον.

θαυμάσασ δὴ τὸ βούλημα τῆσ γυναικὸσ ὁ Ταρκύνιοσ τοὺσ οἰωνοσκόπουσ μετεπέμψατο καὶ διηγησάμενοσ αὐτοῖσ τὸ πρᾶγμα, τί χρὴ πράττειν, ἤρετο.

κἀκεῖνοι διὰ σημείων τινῶν μαθόντεσ, ὅτι θεόπεμπτον ἀγαθὸν ἀπεστράφη, καὶ μεγάλην συμφορὰν ἀποφαίνοντεσ τὸ μὴ πάσασ αὐτὸν τὰσ βύβλουσ πρίασθαι, ἐκέλευσαν ἀπαριθμῆσαι τῇ γυναικὶ τὸ χρυσίον, ὅσον ᾔτει καὶ τοὺσ περιόντασ τῶν χρησμῶν λαβεῖν. περὶ τὴν πύστιν καταμηνυθέντα ὑφ’ ἑνὸσ τῶν δημοσίων, ὡσ πατροκτόνον εἰσ ἀσκὸν ἐνράψασ βόειον ἔρριψεν εἰσ τὸ πέλαγοσ.

μετὰ δὲ τὴν ἐκβολὴν τῶν βασιλέων ἡ πόλισ ἀναλαβοῦσα τὴν τῶν χρησμῶν προστασίαν ἄνδρασ τε τοὺσ ἐπιφανεστάτουσ ἀποδείκνυσιν αὐτῶν φύλακασ, οἳ διὰ βίου ταύτην ἔχουσι τὴν ἐπιμέλειαν στρατειῶν ἀφειμένοι καὶ τῶν ἄλλων τῶν κατὰ πόλιν πραγματειῶν, καὶ δημοσίουσ αὐτοῖσ παρακαθίστησιν, ὧν χωρὶσ οὐκ ἐπιτρέπει τὰσ ἐπισκέψεισ τῶν χρησμῶν τοῖσ ἀνδράσι ποιεῖσθαι.

συνελόντι δ’ εἰπεῖν οὐδὲν οὕτω Ῥωμαῖοι φυλάττουσιν οὔθ’ ὅσιον κτῆμα οὔθ’ ἱερὸν ὡσ τὰ Σιβύλλεια θέσφατα. χρῶνται δ’ αὐτοῖσ, ὅταν ἡ βουλὴ ψηφίσηται, στάσεωσ καταλαβούσησ τὴν πόλιν ἢ δυστυχίασ τινὸσ μεγάλησ συμπεσούσησ κατὰ πόλεμον ἢ τεράτων τινῶν καὶ φαντασμάτων μεγάλων καὶ δυσευρέτων αὐτοῖσ φανέντων, οἱᾶ πολλάκισ συνέβη. οὗτοι διέμειναν οἱ χρησμοὶ μέχρι τοῦ Μαρσικοῦ κληθέντοσ πολέμου κείμενοι κατὰ γῆσ ἐν τῷ ναῷ τοῦ Καπιτωλίνου Διὸσ ἐν λιθίνῃ λάρνακι, ὑπ’ ἀνδρῶν δέκα φυλαττόμενοι.

μετὰ δὲ τὴν τρίτην ἐπὶ ταῖσ ἑβδομήκοντα καὶ ἑκατὸν ὀλυμπιάσιν ἐμπρησθέντοσ τοῦ ναοῦ, εἴτ’ ἐξ ἐπιβουλῆσ, ὡσ οἰόνταί τινεσ, εἴτ’ ἀπὸ ταὐτομάτου, σὺν τοῖσ ἄλλοισ ἀναθήμασι τοῦ θεοῦ καὶ οὗτοι διεφθάρησαν ὑπὸ τοῦ πυρόσ.

οἱ δὲ νῦν ὄντεσ ἐκ πολλῶν εἰσι συμφορητοὶ τόπων, οἱ μὲν ἐκ τῶν ἐν Ἰταλίᾳ πόλεων κομισθέντεσ, οἱ δ’ ἐξ Ἐρυθρῶν τῶν ἐν Ἀσίᾳ, κατὰ δόγμα βουλῆσ τριῶν ἀποσταλέντων πρεσβευτῶν ἐπὶ τὴν ἀντιγραφήν· οἱ δ’ ἐξ ἄλλων πόλεων καὶ παρ’ ἀνδρῶν ἰδιωτῶν μεταγραφέντεσ· ἐν οἷσ εὑρίσκονταί τινεσ ἐμπεποιημένοι τοῖσ Σιβυλλείοισ, ἐλέγχονται δὲ ταῖσ καλουμέναισ ἀκροστιχίσι· λέγω δ’ ἃ Τερέντιοσ Οὐάρρων ἱστόρηκεν ἐν τῇ θεολογικῇ πραγματείᾳ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION