Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, Books IV-VI, book 4, chapter 32

(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books IV-VI, book 4, chapter 32)

περιῆν γὰρ ἄν σοι ταῦτα πράξαντι πρῶτον μὲν εὐσεβεῖ καὶ δικαίῳ λέγεσθαι, ἔπειτα συμβασιλεύειν ἐμοὶ καὶ πάσησ μετέχειν τιμῆσ, εὐεργέτην τε καὶ πατέρα καὶ σωτῆρα καὶ πάντα, ὅσα τιμιώτατα ὀνόματα ὑπ’ ἀνθρώπων ἐπὶ καλοῖσ κεῖται πράγμασιν, ἀκούειν καὶ μὴ τέταρτον ἤδη τοῦτο καὶ τετταρακοστὸν ἔτοσ ἀποστερεῖν με τῶν ἐμῶν, οὔτε σώματοσ ἀναπήρου τυχόντα οὔτε διανοίασ ἠλιθίου. ἔπειτ’ ἐρωτᾶν με τολμᾷσ, τί παθὼν δεινὸν ἐχθρὸν ἡγοῦμαί σε καὶ διὰ τί σου κατηγορῶ; σὺ μὲν οὖν ἀπόκριναί μοι, Τύλλιε, τίνοσ αἰτίασ χάριν οὐκ ἀξιοῖσ με τῶν τοῦ πάππου τιμῶν κληρονομεῖν καὶ τίνα πρόφασιν εὐπρεπῆ τῆσ ἀποστερήσεωσ σκηπτόμενοσ;

πότερον οὐχ ἡγούμενοσ ἐξ ἐκείνου γένουσ εἶναί με γνήσιον, ἀλλ’ ὑποβολιμαῖόν τινα καὶ νόθον; τί οὖν ἐπετρόπευεσ τὸν ἀλλότριον τοῦ γένουσ καὶ τὸν οἶκον ἀνδρωθέντι ἀπεδίδουσ; ἀλλ’ ἔτι νομίζων με ὀρφανὸν εἶναι παῖδα καὶ τὰ κοινὰ πράττειν ἀδύνατον, ὃσ οὐ πολὺ ἀπέχω πεντηκονταετίασ; κατάβαλε τὴν εἰρωνείαν τῶν ἀναισχύντων ἐρωτημάτων καὶ παῦσαί ποτε ἤδη πονηρὸσ ὤν· εἰ δὲ τι δίκαιον ἔχεισ πρὸσ ταῦτ’ εἰπεῖν, ἕτοιμόσ εἰμι τούτοισ ἐπιτρέπειν δικασταῖσ, ὧν οὐκ ἂν ἔχοισ ἑτέρουσ εἰπεῖν ἄνδρασ ἐν τῇ πόλει κρείττουσ·

ἐὰν δ’ ἐντεῦθεν ἀποδιδράσκων, ὅπερ ἐστὶν ἀεί σοι ποιεῖν σύνηθεσ, ἐπὶ τὸν ἐκδημαγωγούμενον ὑπὸ σοῦ καταφεύγῃσ ὄχλον, οὐκ ἐπιτρέψω σοι· παρεσκεύασμαι γὰρ ὡσ καὶ τὰ δίκαια ἐρῶν καὶ εἰ μὴ πείθοιο τὰ βίαια πράξων.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION