Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, Books IV-VI, book 4, chapter 4

(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books IV-VI, book 4, chapter 4)

φύσεώσ τε δὴ μετειληφὼσ ἀποχρώντωσ κατεσκευασμένησ πρὸσ ἡγεμονίαν οὗτοσ ὁ ἀνὴρ καὶ τὰσ παρὰ τῆσ τύχησ πολλὰσ καὶ μεγάλασ ἐσχηκὼσ ἀφορμάσ, ἐπειδὴ τελευτῆσαι συνέβη Ταρκύνιον ἐπιβουλευθέντα ὑπὸ τῶν Ἄγκου Μαρκίου παίδων ἀνασώσασθαι τὴν τοῦ πατρὸσ ἀρχὴν βουλομένων, ὡσ ἐν τῷ πρὸ τούτου δεδήλωκα λόγῳ, δόξασ ὑπὸ τῶν πραγμάτων αὐτῶν ἐπὶ τὴν βασιλείαν καλεῖσθαι, δραστήριοσ ἀνὴρ οὐκ ἀφῆκεν ἐκ τῶν χειρῶν τὸν καιρόν. ἡ δὲ συγκατασκευάσασα τὴν ἡγεμονίαν αὐτῷ καὶ πάντων αἰτία γενομένη τῶν ἀγαθῶν ἡ τοῦ τετελευτηκότοσ βασιλέωσ ἦν γυνὴ γαμβρῷ τε συλλαμβάνουσα ἰδίῳ καὶ ἐκ πολλῶν συνεγνωκυῖα θεσφάτων, ὅτι βασιλεῦσαι Ῥωμαίων ἐκεῖνον τὸν ἄνδρα εἵμαρτο.

υἱὸσ οὐ πρὸ πολλοῦ τετελευτηκὼσ χρόνου, παιδία δ’ ἐξ ἐκείνου δύο νήπια καταλειπόμενα.

ἐνθυμουμένη δὲ τὴν περὶ τὸν οἶκον ἐρημίαν καὶ περιδεὴσ οὖσα, μὴ κατασχόντεσ οἱ Μάρκιοι τὴν ἀρχὴν ἄρωνται τὰ παιδία καὶ πᾶσαν τὴν βασιλικὴν συγγένειαν ἀφανίσωσι, πρῶτον μὲν ἐπέταξε τὰσ τῶν βασιλείων θύρασ κλεῖσαι καὶ φύλακασ ἐπ’ αὐταῖσ ἐπέστησε διακελευσαμένη μηδένα παριέναι μήτ’ ἔσω μήτ’ ἔξω·

ἔπειτ’ ἐκ τοῦ δωματίου πάντασ ἐξελθεῖν κελεύσασα τοὺσ ἄλλουσ, ἐν ᾧ τὸν Ταρκύνιον ἡμιθνῆτα ἔθεσαν, τὴν δ’ Ὀκρισίαν καὶ τὸν Τύλλιον καὶ τὴν θυγατέρα τὴν συνοικοῦσαν τῷ Τυλλίῳ κατασχοῦσα καὶ τὰ παιδία ὑπὸ τῶν τροφῶν ἐνεχθῆναι κελεύσασα λέγει πρὸσ αὐτούσ· Ταρκύνιοσ μὲν ἡμῖν ὁ βασιλεύσ, ὦ Τύλλιε, παρ’ ᾧ τροφῆσ καὶ παιδείασ ἔτυχεσ, ἁπάντων μάλιστα σὲ τιμήσασ φίλων καὶ συγγενῶν ἀνόσια παθὼν ἐκπεπλήρωκε τὴν ἑαυτοῦ μοῖραν οὔτε περὶ τῶν ἰδίων πραγμάτων διαθέμενοσ οὐδὲν οὔτε περὶ τῶν κοινῶν καὶ πολιτικῶν ἐπισκήψασ, ἀλλ’ οὐδ’ ἀσπάσασθαί τινα ἡμῶν καὶ προσαγορεῦσαι τοὺσ ἐσχάτουσ ἀσπασμοὺσ δυνηθείσ.

ἔρημα δὲ καὶ ὀρφανὰ τὰ δύστηνα ταυτὶ παιδία καταλείπεται κίνδυνον οὐ τὸν ἐλάχιστον ὑπὲρ τῆσ ψυχῆσ τρέχοντα· εἰ γὰρ ἐπὶ Μαρκίοισ τοῖσ ἀνελοῦσι τὸν πάππον αὐτῶν τὰ τῆσ πόλεωσ ἔσται πράγματα, τὸν οἴκτιστον ἀπολοῦνται τρόπον ὑπ’ αὐτῶν·

ἔσται γ’ οὐδ’ ὑμῖν ἀσφαλὴσ ὁ βίοσ, οἷσ ἐνεγγύησε Ταρκύνιοσ τὰσ ἑαυτοῦ θυγατέρασ ἐκείνουσ ὑπεριδών, ἐὰν οἱ φονεύσαντεσ αὐτὸν τὴν ἀρχὴν κατάσχωσιν, οὐδὲ τοῖσ ἄλλοισ αὐτοῦ φίλοισ καὶ συγγενέσιν οὐδ’ ἡμῖν ταῖσ ἀθλίαισ γυναιξίν· ἀλλὰ πάντασ ἡμᾶσ φανερῶσ τε καὶ κρύφα πειράσονται διολέσαι. ταῦτ’ οὖν ἐνθυμουμένουσ ἡμᾶσ δεῖ μὴ περιορᾶν τοὺσ ἐκεῖνον ἀποκτείναντασ ἄνδρασ ἀνοσίουσ καὶ πᾶσιν ἡμῖν ἐχθροὺσ τοσαύτην ἀρχὴν κτησαμένουσ, ἀλλ’ ἐναντιοῦσθαι καὶ κωλύειν νῦν μὲν ἀπάτῃ καὶ δόλῳ χρησαμένουσ·

τούτων γὰρ ἐν τῷ παρόντι δεῖ·

ὅταν δὲ τὰ πρῶτα ἡμῖν χωρήσῃ κατὰ νοῦν, τότε καὶ ἐκ τοῦ φανεροῦ πάσῃ δυνάμει καὶ μεθ’ ὅπλων αὐτοῖσ ὁμόσε χωροῦντασ, ἐὰν ἄρα καὶ τούτων δέῃ. ἀλλ’ οὐ δεήσει βουληθέντων ἡμῶν πράττειν νῦν ἃ δεῖ. τίνα δὲ ταῦτ’ ἐστί;

πρῶτον μὲν κρυπτώμεθα τὸν τοῦ βασιλέωσ θάνατον καὶ πρὸσ ἅπαντασ ἐξενεχθῆναι παρασκευάσωμεν, ὅτι πληγὴν οὐδεμίαν ἔχει καίριον, οἵ τ’ ἰατροὶ λεγέτωσαν ἐν ὀλίγαισ ἡμέραισ αὐτὸν ἀποδείξειν ὑγιῆ· ἔπειτ’ ἐγὼ προελθοῦσα εἰσ τοὐμφανὲσ ἐρῶν πρὸσ τὸν ὄχλον, ὡσ δὴ Ταρκυνίου μοι ταῦτ’ εἰπεῖν ἐπισκήψαντοσ, ὅτι πάντων ἀποδείκνυσιν ἐπιμελητὴν καὶ φύλακα τῶν τ’ ἰδίων καὶ τῶν κοινῶν, ἑώσ αὐτὸσ ἐκ τῶν τραυμάτων ὑγιὴσ γένηται, τὸν ἕτερον τῶν ἑαυτοῦ γαμβρῶν, τὸ σὸν εἰποῦσα, ὦ Τύλλιε, ὄνομα ἔσται δ’ οὐκ ἄκουσι Ῥωμαίοισ, ἀλλὰ βουλομένοισ ὑπὸ σοῦ τὴν πόλιν ἐπιτροπεύεσθαι, ὑφ’ οὗ πολλάκισ ἤδη καὶ πρότερον ἐπετροπεύθη. ὅταν δὲ τὸν παρόντα κίνδυνον διασκεδάσωμεν, οὐδὲν γὰρ ἔτι τῶν ἐχθρῶν ἰσχυρόν ἐστι ζῆν τοῦ βασιλέωσ ἀγγελλομένου, παραλαβὼν σὺ τάσ τε ῥάβδουσ καὶ τὴν τῶν ὅπλων ἐξουσίαν κάλει τοὺσ βουλεύσαντασ ἀποκτεῖναι Ταρκύνιον ἐπὶ τὸν δῆμον ἀπὸ τῶν Μαρκίου παίδων ἀρξάμενοσ καὶ πρόθεσ αὐτοῖσ δίκασ·

τιμωρησάμενοσ δὲ τούτουσ ἅπαντασ, ἐὰν μὲν ὑπομείνωσι τὰσ κρίσεισ, θανάτοισ, ἐὰν δ’ ἐρήμουσ ἀφῶσιν, ὃ μᾶλλον αὐτοὺσ οἶμαι ποιήσειν, ἀειφυγίᾳ καὶ δημεύσει τῶν ὑπαρχόντων, καθίστασ’ ἤδη τὰ περὶ τὴν ἀρχὴν ὁμιλίαισ τε φιλανθρώποισ τὸ πλῆθοσ ἀναλαμβάνων καὶ τοῦ μηδὲν ἀδίκημα γενέσθαι πολλὴν ἔχων φροντίδα καὶ τοὺσ ἀπόρουσ τῶν πολιτῶν εὐεργεσίαισ τισὶ καὶ δωρεαῖσ ὑπαγόμενοσ·

Ταρκύνιον καὶ ταφὰσ αὐτοῦ ποιῶμεν ἀπὸ τοῦ φανεροῦ.

δίκαιοσ δ’ εἶ, Τύλλιε, τραφείσ θ’ ὑφ’ ἡμῶν καὶ παιδευθεὶσ καὶ πάντων μετεσχηκὼσ ἀγαθῶν, ὅσων παρὰ μητρόσ τε καὶ πατρὸσ υἱοὶ μεταλαμβάνουσι, καὶ θυγατρὶ συνοικῶν ἡμετέρᾳ, ἐὰν δὴ καὶ βασιλεὺσ ἔτι γένῃ Ῥωμαίων ἐμοῦ καὶ εἰσ τοῦτό σοι συναγωνισαμένησ, πατρὸσ εὔνοιαν τοῖσ παιδίοισ τοῖσ2δε παρασχέσθαι· ὅταν δ’ εἰσ ἄνδρασ ἔλθωσι καὶ τὰ κοινὰ πράττειν ἱκανοὶ γένωνται, τὸν πρεσβύτερον αὐτῶν ἀποδεῖξαι Ῥωμαίων ἡγεμόνα.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION