Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, Books IV-VI, book 4, chapter 29

(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books IV-VI, book 4, chapter 29)

καὶ ἐπειδὴ παρεγένετο, μεταστῆναι κελεύσασα τοὺσ ἔνδον, ἵνα μόνη διαλεχθείη πρὸσ μόνον, Ἆρ’, ἔφησεν, ὦ Ταρκύνιε, μετὰ παρρησίασ ἔξεστί μοι καὶ ἀκινδύνωσ ἅπαντα εἰπεῖν, ὅσα φρονῶ περὶ τῶν κοινῇ συμφερόντων, καὶ καθέξεισ οὓσ ἂν ἀκούσῃσ λόγουσ; ἢ σιωπᾶν ἄμεινόν ἐστί μοι καὶ μὴ φέρειν εἰσ μέσον βουλὰσ ἀπορρήτουσ; κελεύσαντοσ δὲ τοῦ Ταρκυνίου λέγειν, ὅ τι βούλεται, καὶ περὶ τοῦ καθέξειν ἐν ἑαυτῷ τοὺσ λόγουσ πίστεισ ἐπιθέντοσ δι’ ὁρ́κων, οὓσ ἐκείνη προῃρεῖτο, οὐδὲν ἔτι αἰσχυνθεῖσα λέγει πρὸσ αὐτόν·

μέχρι τίνοσ, ὦ Ταρκύνιε, τῆσ βασιλείασ ἀποστερούμενοσ ἀνέχεσθαι διανοῇ;

πότερον ἐκ ταπεινῶν καὶ ἀσήμων ἔφυσ προγόνων καὶ διὰ τοῦτ’ οὐκ ἀξιοῖσ ἐπὶ σεαυτῷ μέγα φρονεῖν; ἀλλὰ πάντεσ ἴσασιν, ὅτι τοῖσ μὲν ἀρχαίοισ ὑμῶν προγόνοισ Ἕλλησιν οὖσι καὶ ἀφ’ Ἡρακλέουσ γεγονόσι τῆσ εὐδαίμονοσ ἄρξαι Κορίνθου τὴν αὐτοκράτορα ὑπῆρξεν ἀρχὴν ἐπὶ πολλάσ, ὡσ ἀκούω, γενεάσ· τῷ δὲ πάππῳ σου Ταρκυνίῳ μεταθεμένῳ τὴν οἴκησιν ἐκ Τυρρηνῶν ταύτησ βασιλεῦσαι τῆσ πόλεωσ ἐξεγένετο δι’ ἀρετήν· οὗ σὺ κληρονομεῖν οὐ μόνον τῶν χρημάτων, ἀλλὰ καὶ τῆσ βασιλείασ ὀφείλεισ πρεσβύτεροσ υἱωνὸσ ὤν. ἢ σώματοσ οὐκ ἔτυχεσ ἱκανοῦ πράττειν, ὅσα βασιλεῖ προσῆκε, δι’ ἀσθένειάν τε καὶ ἀμορφίαν;

ἀλλὰ σοί γε καὶ ῥώμη πάρεστιν, οἱά τοῖσ κράτιστα πεφυκόσι, καὶ μορφὴ τοῦ βασιλείου γένουσ ἀξία.

ἢ τούτων μὲν οὐδέτερον, ἡ δ’ ἀσθενὴσ ἔτι καὶ πολὺ ἀπέχουσα τοῦ φρονεῖν τὰ προσήκοντα νεότησ μεθέλκει σε, δι’ ἣν οὐκ ἀξιοῖσ τὰ πολιτικὰ πράττειν, ὃσ οὐ πολλοῖσ ἀποδεῖσ ἔτεσι πεντηκονταέτησ εἶναι; κράτιστα δ’ ἄνθρωποι πεφύκασι φρονεῖν οἱ περὶ ταύτην μάλιστα γενόμενοι τὴν ἡλικίαν. φέρε, ἀλλ’ ἡ τοῦ κατέχοντοσ τὰ πράγματα εὐγένεια καὶ ἡ πρὸσ τοὺσ κρατίστουσ τῶν πολιτῶν ἐπιτηδειότησ, δι’ ἣν οὐκ εὐεπιχείρητόσ ἐστιν, ἀνέχεσθαί σε ἀναγκάζει;

ἀλλὰ καὶ ταῦτ’ ἀμφότερα κακῶσ ἔχοντα αὐτῷ τυγχάνει καὶ οὐδὲ αὐτὸσ αὐτά γε ἀγνοεῖσ. βασιλεύειν μέλλοντι δεῖ.

ὑπάρχει δέ σοι καὶ πλοῦτοσ ἱκανὸσ καὶ φίλοι πολλοὶ καὶ ἄλλαι πρὸσ τὰ πράγματ’ ἀφορμαὶ πολλαὶ καὶ μεγάλαι. τί οὖν ἔτι μέλλεισ καὶ τὸν αὐτόματον ἐκδέχῃ καιρόν, ὃσ ἥξει σοι φέρων τὴν βασιλείαν μηδὲν εἰσ τοῦτο πραγματευσαμένῳ, μετὰ τὴν τοῦ Τυλλίου δήπου τελευτήν;

ὥσπερ ἀναμενούσησ τῆσ τύχησ τὰσ ἀνθρωπίνασ μελλήσεισ, ἢ τῆσ φύσεωσ ἡμῶν τὰσ καθ’ ἡλικίαν ἑκάστῳ τελευτὰσ φερούσησ, ἀλλ’ οὐκ ἐν ἀδήλῳ καὶ δυστεκμάρτῳ τέλει πάντων τῶν ἀνθρωπίνων πραγμάτων κειμένων. ἐρῶ δὴ μετὰ παρρησίασ, καὶ εἴ με φήσεισ θρασεῖαν, τὸ δοκοῦν αἴτιον εἶναί μοι τοῦ μηδεμιᾶσ ὀρέγεσθαί σε μήτε φιλοτιμίασ μήτε δόξησ.

γυνή σοι σύνεστι μηδὲν ἐοικυῖα τοῖσ σοῖσ τρόποισ, ἥ σε κηλοῦσα καὶ κατᾴδουσα μαλθακὸν ἀποδέδωκε, καὶ λήσεισ ὑπ’ αὐτῆσ γενόμενοσ ἐξ ἀνδρὸσ τὸ μηδέν· ἀνδρὸσ ἀνήρ, ὅσ με ταπεινὴν ποιεῖ μεγάλων οὖσαν ἀξίαν καὶ καλὴν τὸ σῶμα, μαρανθεῖσαν δ’ ὑπ’ αὐτοῦ.

εἰ δ’ ἐξεγένετο σοί τε λαβεῖν ἐμὲ γυναῖκα κἀμὲ σοῦ τυχεῖν ἀνδρόσ, οὐκ ἂν ἐν ἰδιώτῃ βίῳ τοσοῦτον διεζήσαμεν χρόνον.

τί οὖν οὐκ ἐπανορθούμεθα τὸ τῆσ τύχησ ἐλάττωμα ἡμεῖσ μεταθέμενοι τοὺσ γάμουσ, καὶ σὺ μὲν ἀπαλλάττεισ τοῦ βίου τὴν σαυτοῦ γυναῖκα, ἐγὼ δὲ ταὐτὸ διαθήσομαι τὸν ἐμὸν ἄνδρα; ὅταν δὲ τούτων διαχειρισθέντων συνέλθωμεν εἰσ ταὐτό, ἀσφαλῶσ ἤδη τὰ λοιπὰ βουλεύσομεν, ἐκποδῶν πεποιημένοι τὰ λυποῦντα ἡμᾶσ. καὶ γὰρ ἐὰν τἆλλα τισ ἀδικεῖν ὀκνῇ, βασιλείασ γε χάριν οὐ νέμεσισ ἅπαντα τολμᾶν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION