Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, Books IV-VI, book 4, chapter 69

(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books IV-VI, book 4, chapter 69)

καταφρονήσασ γὰρ ὁ Ταρκύνιοσ τῆσ δοκούσησ εἶναι περὶ αὐτόν, ἀλλ’ οὐ κατ’ ἀλήθειαν ὑπαρχούσησ μωρίασ, ἀφελόμενοσ ἅπαντα τὰ πατρῷα, μικρὰ δ’ εἰσ τὸν καθ’ ἡμέραν βίον ἐπιχορηγῶν, ὡσ παῖδα ὀρφανὸν ἐπιτρόπων ἔτι δεόμενον ἐφύλαττεν ὑφ’ ἑαυτῷ διαιτᾶσθαί τε μετὰ τῶν ἰδίων παίδων ἐπέτρεπεν, οὐ διὰ τιμήν, ὡσ ἐσκήπτετο πρὸσ τοὺσ πέλασ οἱᾶ δὴ συγγενήσ, ἀλλ’ ἵνα γέλωτα παρέχῃ τοῖσ μειρακίοισ λέγων τ’ ἀνόητα πολλὰ καὶ πράττων ὅμοια τοῖσ κατ’ ἀλήθειαν ἠλιθίοισ. καὶ δὴ καὶ ὅτε τῷ Δελφικῷ μαντείῳ χρησομένουσ ἀπέστελλε τοὺσ δύο τῶν παίδων Ἄρροντα καὶ Τίτον ὑπὲρ τοῦ λοιμοῦ·

κατέσκηψε γάρ τισ ἐπὶ τῆσ ἐκείνου βασιλείασ οὐκ εἰωθυῖα νόσοσ εἰσ παρθένουσ τε καὶ παῖδασ, ὑφ’ ἧσ πολλὰ διεφθάρη σώματα, χαλεπωτάτη δὲ καὶ δυσίατοσ εἰσ τὰσ κυούσασ γυναῖκασ αὐτοῖσ βρέφεσιν ἀποκτείνουσα τὰσ μητέρασ ἐν ταῖσ γοναῖσ· τήν τ’ αἰτίαν τῆσ νόσου γνῶναι παρὰ τοῦ θεοῦ καὶ τὴν λύσιν βουλόμενοσ συνέπεμψε κἀκεῖνον ἅμα τοῖσ μειρακίοισ δεηθεῖσιν, ἵνα κατασκώπτειν τε καὶ περιυβρίζειν ἔχοιεν.

ὡσ δὲ παρεγενήθησαν ἐπὶ τὸ μαντεῖον οἱ νεανίσκοι καὶ τοὺσ χρησμοὺσ ἔλαβον ὑπὲρ ὧν ἐπέμφθησαν, ἀναθήμασι δωρησάμενοι τὸν θεὸν καὶ τοῦ Βρούτου πολλὰ καταγελάσαντεσ, ὅτι βακτηρίαν ξυλίνην ἀνέθηκε τῷ Ἀπόλλωνι·

ὁ δὲ διατρήσασ αὐτὴν ὅλην ὥσπερ αὐλὸν χρυσῆν ῥάβδον ἐνέθηκεν οὐδενὸσ ἐπισταμένου· μετὰ τοῦτ’ ἠρώτων τὸν θεόν, τίνι πέπρωται τὴν Ῥωμαίων ἀρχὴν παραλαβεῖν, ὁ δὲ θεὸσ αὐτοῖσ ἀνεῖλε, τῷ πρώτῳ τὴν μητέρα φιλήσαντι. οἱ μὲν οὖν νεανίσκοι τοῦ χρησμοῦ τὴν διάνοιαν ἀγνοήσαντεσ συνέθεντο πρὸσ ἀλλήλουσ ἅμα φιλῆσαι τὴν μητέρα βουλόμενοι κοινῇ τὴν βασιλείαν κατασχεῖν, ὁ δὲ Βροῦτοσ συνεὶσ ὃ βούλεται δηλοῦν ὁ θεόσ, ἐπειδὴ τάχιστα τῆσ Ἰταλίασ ἐπέβη, προσκύψασ κατεφίλησε τὴν γῆν, ταύτην οἰόμενοσ ἁπάντων ἀνθρώπων εἶναι μητέρα.

τὰ μὲν οὖν προγενόμενα τῷ ἀνδρὶ τούτῳ τοιαῦτ’ ἦν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION