Athenaeus, The Deipnosophists, Book 11, book 11, chapter 13

(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 11, book 11, chapter 13)

ἡμεῖσ οὖν, ὡσ καὶ παρἈθηναίοισ ἐγίνετο, ἅμα ἀκροώμενοι τῶν γελωτοποιῶν τούτων καὶ μίμων, ἔτι δὲ τῶν ἄλλων τεχνιτῶν ὑποπίνωμεν. λέγει δὲ περὶ τούτων ὁ Φιλόχοροσ οὑτωσί· ’ Ἀθηναῖοι τοῖσ Διονυσιακοῖσ ἀγῶσι τὸ μὲν πρῶτον ἠριστηκότεσ καὶ πεπωκότεσ ἐβάδιζον ἐπὶ τὴν θέαν καὶ ἐστεφανωμένοι ἐθεώρουν, παρὰ δὲ τὸν ἀγῶνα πάντα οἶνοσ αὐτοῖσ ᾠνοχοεῖτο καὶ τραγήματα παρεφέρετο, καὶ τοῖσ χοροῖσ εἰσιοῦσιν ἐνέχεον πίνειν καὶ διηγωνισμένοισ ὅτ’ ἐξεπορεύοντο ἐνέχεον πάλιν μαρτυρεῖν δὲ τούτοισ καὶ Φερεκράτη τὸν κωμικόν, ὅτι μέχρι τῆσ καθ’ ἑαυτὸν ἡλικίασ οὐκ ἀσίτουσ εἶναι τοὺσ θεωροῦντασ. Φανόδημοσ δὲ πρὸσ τῷ ἱερῷ φησι τοῦ ἐν Λίμναισ Διονύσου τὸ γλεῦκοσ φέροντασ τοὺσ Ἀθηναίουσ ἐκ τῶν πίθων τῷ θεῷ κιρνάναι, εἶτ’ αὐτοὺσ προσφέρεσθαι·

ὅθεν καὶ Λιμναῖον κληθῆναι τὸν Διόνυσον, ὅτι μιχθὲν τὸ γλεῦκοσ τῷ ὕδατι τότε πρῶτον ἐπόθη κεκραμένον. διόπερ ὀνομασθῆναι τὰσ Νύμφασ καὶ τιθήνασ τοῦ Διονύσου, ὅτι τὸν οἶνον αὐξάνει τὸ ὕδωρ κιρνάμενον. ἡσθέντεσ οὖν τῇ κράσει ἐν ᾠδαῖσ ἔμελπον τὸν Διόνυσον, χορεύοντεσ καὶ ἀνακαλοῦντεσ Εὐανθῆ καὶ Διθύραμβον καὶ Βακχευτὰν καὶ Βρόμιον. καὶ [ Θεόφραστοσ δ’ ἐν τῷ περὶ Μέθησ φησὶν ὅτι ’ τοῦ Διονύσου τροφοὶ αἱ Νύμφαι κατ’ ἀλήθειαν.

αἱ γὰρ ἄμπελοι πλεῖστον ὑγρὸν χέουσι τεμνόμεναι καὶ κατὰ φύσιν δακρύουσι. διόπερ καὶ Εὐριπίδησ ἕνα τῶν τοῦ Ἡλίου ἵππων φησὶν εἶναι Βακχίου φιλανθέοσ αἴθοπα πεπαίνοντ’ ὀρχάτουσ ὀπωρινούσ· ἐξ οὗ βροτοὶ καλοῦσιν οἶνον αἴθοπα. καὶ Ὀδυσσεὺσ ὤπασεν μελιηδέα οἶνον ἐρυθρόν, ἓν δέπασ ἐμπλήσασ, ὕδατοσ δ’ ἀνὰ εἴκοσι μέτρα χεῦ’ · ὀδμὴ δ’ ἡδεῖα ἀπὸ κρητῆροσ ὀδώδει.

Τιμόθεοσ δ’ ἐν Κύκλωπι· ἔγχευε δὲ ἓν μὲν δέπασ κίσσινον μελαίνασ σταγόνοσ ἀμβρότασ ἀφρῷ βρυάζον εἴκοσιν δὲ μέτρ’ ἐνέχευ’,8 ἀνέμισγε δ’ αἷμα Βακχίου νεορρύτοισι δακρύοισι Νυμφᾶν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION