Athenaeus, The Deipnosophists, Book 11, book 11, chapter 117

(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 11, book 11, chapter 117)

’ περὶ δὲ τῶν ἐν τοῖσ διαλόγοισ αὐτοῦ λελεγμένων τί ἂν καὶ λέγοι τισ; ἡ μὲν γὰρ ψυχὴ ἡ διαπλαττομένη ἀθάνατοσ ὑπ’ αὐτοῦ καὶ κατὰ τὴν ἀπόλυσιν χωριζομένη τοῦ σώματοσ παρὰ πρώτῳ εἴρηται Ὁμήρῳ. οὗτοσ γὰρ εἶπεν ὡσ ἡ τοῦ Πατρόκλου ψυχὴ Αἴδόσδε κατῆλθεν ὃν πότμον γοόωσα, λιποῦσ1’ ἀνδροτῆτα καὶ ἥβην. εἰ δ’ οὖν καὶ Πλάτωνοσ φήσειέν τισ εἶναι τὸν λόγον, οὐχ ὁρῶ τίν’ ἐσχήκαμεν ἀπ’ αὐτοῦ ὠφέλειαν. ἐὰν γὰρ καὶ συγχωρήσῃ τισ μεθίστασθαι τὰσ τῶν τετελευτηκότων ψυχὰσ εἰσ ἄλλασ φύσεισ καὶ πρὸσ τὸν μετεωρότερον καὶ καθαρώτερον ἀνέρχεσθαι τόπον, ἅτε κουφότητοσ μετεχούσασ, τί πλέον ἡμῖν;

ὧν γὰρ μήτ’ ἀνάμνησίσ ἐστιν οὗ ποτε ἦμεν μήτ’ αἴσθησισ εἰ καὶ τὸ σύνολον ἦμεν, τίσ χάρισ ταύτησ τῆσ ἀθανασίασ; οἱ δὲ συντεθέντεσ ὑπ’ αὐτοῦ Νόμοι καὶ τούτων ἔτι πρότερον ἡ Πολιτεία τί πεποιήκασιν; καίτοι γε ἔδει καθάπερ τὸν Λυκοῦργον τοὺσ Λακεδαιμονίουσ καὶ τὸν Σόλωνα τοὺσ Ἀθηναίουσ καὶ τὸν Ζάλευκον τοὺσ Θουρίουσ, καὶ αὐτόν, εἴπερ ἦσαν χρήσιμοι, πεῖσαί τινασ τῶν Ἑλλήνων αὐτοῖσ χρήσασθαι.

’ νόμοσ γάρ ἐστιν,’ ὥσ φησιν Ἀριστοτέλησ, ’ λόγοσ ὡρισμένοσ καθ’ ὁμολογίαν κοινὴν πόλεωσ, μηνύων πῶσ δεῖ πράττειν ἕκαστα ὁ δὲ Πλάτων πῶσ οὐκ ἄτοποσ,1 τριῶν Ἀθηναίων γενομένων νομοθετῶν τῶν γε δὴ γνωριζομένων, Δράκοντοσ καὶ αὐτοῦ τοῦ Πλάτωνοσ καὶ Σόλωνοσ, τῶν μὲν τοῖσ νόμοισ ἐμμένειν τοὺσ πολίτασ, τῶν δὲ τοῦ Πλάτωνοσ καὶ προσκαταγελᾶν; ὁ δ’ αὐτὸσ λόγοσ καὶ περὶ τῆσ Πολιτείασ·

εἰ καὶ πασῶν ἐστιν αὕτη βελτίων, μὴ πείθοι δ’ ἡμᾶσ, τί πλέον; ἐοίκεν οὖν ὁ Πλάτων οὐ τοῖσ οὖσιν ἀνθρώποισ γράψαι τοὺσ νόμουσ, ἀλλὰ τοῖσ ὑπ’ αὐτοῦ διαπλαττομένοισ, ὥστε καὶ ζητεῖσθαι τοὺσ χρησομένουσ. ἐχρῆν οὖν ἃ πείσει· λέγων ταῦτα καὶ γράφειν καὶ μὴ ταὐτὰ ποιεῖν τοῖσ εὐχομένοισ, ἀλλὰ τοῖσ τῶν ἐνδεχομένων ἀντεχομένοισ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION