Athenaeus, The Deipnosophists, Book 11, book 11, chapter 87

(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 11, book 11, chapter 87)

ὀξύβαφον. ἡ μὲν κοινὴ συνήθεια οὕτωσ καλεῖ τὸ ὄξουσ δεκτικὸν σκεῦοσ · ἐστὶ δὲ καὶ ὄνομα ποτηρίου, οὗ μνημονεύει Κρατῖνοσ μὲν ἐν Πυτίνῃ οὕτωσ· πῶσ τισ αὐτόν, πῶσ τισ ἂν ἀπὸ τοῦ πότου παύσειε, τοῦ λίαν πότου; ἐγᾦδα. συντρίψω γὰρ αὐτοῦ τοὺσ χόασ καὶ τοὺσ καδίσκουσ συγκεραυνώσω σποδῶν καὶ τἄλλα πάντ’ ἀγγεῖα τὰ περὶ τὸν πότον, κοὐδ’ ὀξύβαφον οἰνηρὸν ἔτι κεκτήσεται. ὅτι δέ ἐστι τὸ ὀξύβαφον εἶδοσ κύλικοσ μικρᾶσ κεραμέασ σαφῶσ παρίστησιν Ἀντιφάνησ ἐν Μύστιδι διὰ τούτων γραῦσ ἐστι φίλοινοσ ἐπαινοῦσα κύλικα μεγάλην καὶ ἐξευτελίζουσα τὸ ὀξύβαφον ὡσ βραχύ. λέγει·

τοῦτο μέν σοι πείσομαι. καὶ γὰρ ἐπαγωγόν, ὦ θεοί, τὸ σχῆμά πωσ τῆσ κύλικόσ ἐστιν ἄξιόν τε τοῦ κλέουσ τοῦ τῆσ ἑορτῆσ, οὗ μὲν ἦμεν ἄρτι γὰρ ἐξ ὀξυβαφίων κεραμέων ἐπίνομεν τούτῳ δέ, τέκνον, πολλὰ κἀγάθ’ οἱ θεοὶ τῷ δημιουργῷ δοῖεν ὃσ ἐποίησέ σε,4 τῆσ συμμετρίασ καὶ τῆσ ἀφελείασ οὕνεκα. κἀν τοῖσ Βαβυλωνίοισ οὖν τοῖσ Ἀριστοφάνουσ ἀκουσόμεθα ποτήριον τὸ ὀξύβαφον, ὅταν ὁ Διόνυσοσ λέγῃ περὶ τῶν Ἀθήνησι δημαγωγῶν ὡσ αὐτὸν ᾔτουν ἐπὶ τὴν δίκην ἀπελθόντα ὀξυβάφω δύο. οὐ γὰρ ἄλλο τι ἡγητέον εἶναι ἢ ὅτι ἐκπώματα ᾔτουν. καὶ τὸ τοῖσ ἀποκοτταβίζουσι δὲ ὀξύβαφον τιθέμενον εἰσ ὃ τὰσ λάταγασ ἐγχέουσιν οὐκ ἄλλο τι ἂν εἰή ἢ ἐκπέταλον ποτήριον.

μνημονεύει δὲ τοῦ ὀξυβάφου ὡσ ποτηρίου καὶ Εὔβουλοσ ἐν Μυλωθρίδι· καὶ πιεῖν χωρὶσ μέτρω ὀξύβαφον εἰσ τὸ κοινὸν εἶθ’ ὑπώμνυτο ὁ μὲν οἶνοσ ὄξοσ αὑτὸν εἶναι γνήσιον, τὸ δ’ ὄξοσ οἶνον αὑτὸ μᾶλλον θατέρου.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION