헬라어 텍스트

Athenaeus, The Deipnosophists, Book 11, book 11, chapter 4

(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 11, book 11, chapter 4)

Δικαίαρχοσ μὲν γὰρ ὁ Μεσσήνιοσ, ὁ Ἀριστοτέλουσ μαθητήσ, ἐν τῷ περὶ Ἀλκαίου μικροῖσ φησιν αὐτοὺσ ἐκπώμασι κεχρῆσθαι καὶ ὑδαρέστερον πεπωκέναι. χαμαιλέων δ’ ὁ Ἡρακλεώτησ ἐν τῷ περὶ Μέθησ, εἴ γε τῆσ φωνῆσ μνημονεύω, φησὶν ’ εἰ δὲ οἱ ταῖσ ἐξουσίαισ χρώμενοι καὶ τῷ πλουτεῖν προτιμῶσι τὴν μέθην ταύτην· οὐδὲν θαυμαστόν, οὐκ ἔχοντεσ γὰρ ἑτέραν ἡδονὴν ταύτησ καλλίω οὐδὲ μᾶλλον εὐχερῆ καταφεύγουσιν εἰκότωσ ἐπὶ τὸν οἶνον. ὅθεν δὴ καὶ τὰ μεγάλα τῶν ἐκπωμάτων ἐπιχώρια γέγονε τοῖσ δυνάσταισ.

οὐ γὰρ παλαιὸν οὐδὲ τοῦτὸ γέ ἐστι παρὰ τοῖσ Ἕλλησιν, ἀλλὰ νεωστὶ εὑρέθη, πεμφθὲν ἐκ τῶν βαρβάρων, ἐκεῖνοι γάρ ἀπεστερημένοι τῆσ παιδείασ ὁρμῶσιν ἐπὶ τὸν πολὺν οἶνον καὶ πορίζονται τροφὰσ περιέργουσ καὶ παντοίασ, ἐν δὲ τοῖσ περὶ τὴν Ἑλλάδα τόποισ οὔτ’ ἐν γραφαῖσ οὔτ’ ἐπὶ τῶν πρότερον εὑρήσομεν ποτήριον εὐμέγεθεσ εἰργασμένον πλὴν τῶν ἐπὶ τοῖσ ἡρωικοῖσ. τὸ γὰρ ῥυτὸν ὀνομαζόμενον μόνοισ τοῖσ ἡρ́ωσιν ἀπεδίδοσαν. ὃ καὶ δόξει τισὶν ἔχειν ἀπορίαν, εἰ μή τισ ἄρα φήσειε διὰ τὴν ὀξύτητα τῆσ ἐπιφανείασ τῶν δαιμόνων καταδειχθῆναι τοῦτο. χαλεποὺσ γὰρ καὶ πλήκτασ τοὺσ ἡρ́ωασ νομίζουσι καὶ μᾶλλον νύκτωρ ἢ μεθ’ ἡμέραν.

ὅπωσ οὖν μὴ διὰ τὸν τρόπον, ἀλλὰ διὰ τὴν μέθην φαίνωνται τοιοῦτοι, δημιουργοῦσιν αὐτοὺσ πίνοντασ ἐκπώμασι μεγάλοισ. καί μοι δοκοῦσι λέγειν οὐ κακῶσ οἱ φάσκοντεσ τὸ μέγα ποτήριον φρέαρ ἀργυροῦν εἶναι. ’ ἐν τούτοισ ἀγνοεῖν ἐοίκεν ὁ Χαμαιλέων ὅτι οὔκ ἐστι μικρὸν τὸ παρ’ Ὁμήρῳ διδόμενον τῷ Κύκλωπι ὑπ’ ’ Ὀδυσσέωσ κισσύβιον. οὐ γὰρ ἂν τρὶσ πιὼν οὕτωσ κατηνέχθη ὑπὸ μέθησ τηλικοῦτοσ ὤν.

ἦν οὖν καὶ τότε μεγάλα ποτήρια, εἰ μὴ αἰτιάσεταί τισ τὴν δύναμιν τοῦ οἴνου, ἣν αὐτὸσ Ὅμηροσ ἐξηγήσατο, ἢ τὸ ἀήθεσ τῆσ πόσεωσ τοῦ Κύκλωποσ, ἐπεὶ τὰ πολλὰ ἐγαλακτοπότει. ἢ τάχα καὶ βαρβαρικὸν ἦν τὸ ἔκπωμα, εἴπερ μέγα ἦν, ἐκ τῆσ τῶν Κικόνων εἰλημμένον λείασ, τί οὖν ἔχομεν λέγειν περὶ τοῦ Νέστοροσ ποτηρίου, ὃ μόλισ ἂν νέοσ βαστάσαι ἴσχυσεν, Νέστωρ δ’ ὁ γέρων ἀμογητὶ ἀείρε; περὶ οὗ καὶ αὐτοῦ διδάξει τι ἡμᾶσ ὁ Πλούταρχοσ.

ὡρ́α οὖν κατακλίνεσθαι.