Sense

1. (with dative of person) to fall upon, attack, assail
2. (with dative of object) to inflict upon a person
3. (with infinitive) to be bent on doing, to be eager to do

Examples

• χρήσομέν σοι δεξιὰν καὶ ξίφοσ· (Flavius Josephus, De bello Judaico libri vii, 432:2)

Similar forms

• χρῆσθαι (1453)
• χρηστὸν (255)
• χρησμὸν (158)
• χρῆσιν (150)
• χρήσιμα (142)
• χρηστὸς (126)
• χρηστὰ (99)
• χρησμὸς (96)
• χρῆσις (83)
• χρηστοῦ (82)
• χρηστῶν (80)
• χρηστόν (65)
• χρησμῶν (64)
• χρησμοῦ (56)
• χρηστός (52)
• χρήσεως (47)
• χρησμόν (45)
• χρηστοὶ (45)
• χρῆσαι (39)
• χρήσει (36)
• χρησμῷ (33)
• χρηστῷ (33)
• χρήσῃ (30)
• χρῆσθε (29)
• χρηστῆς (27)
• χρηστὴν (27)
• χρηστὰς (24)
• χρῆσθαί (24)
• χρᾷ (23)
• χρήσεις (23)
• χρηστῶς (22)
• χρησμοὶ (21)
• χρησμός (21)
• χρηστά (18)
• χρηστὴ (17)
• χρηστοί (17)
• χρησίμη (15)
• χρησταὶ (15)
• χρηστῇ (13)
• χρησμοί (12)
• χρησίμῳ (11)
• χρήσας (11)
• χρηστήν (10)
• χρᾶν (9)
• χρήστας (9)
• χρησθὲν (8)
• χρῆσίς (7)
• χρηστή (7)
• χρήσιμά (7)
• χρῆσον (6)
• χρῆσθαι‧ (6)
• χρήστ (6)
• χρήσαιτ (6)
• χρήστην (5)
• χρηστέ (4)
• χρῆσθ (4)
• χρήσειν (4)
• χρηστὲ (4)
• χρήσαιο (3)
• χρῆσίν (3)
• χρῆσται (3)
• χρῆσαί (3)
• χρήσιος (3)
• χρήστων (3)
• χρήσιες (3)
• χρήσασα (2)
• χρήστης (2)
• χρῄσδω (2)
• χρησίμα (2)
• χρηστάς (2)
• χρῇς (2)
• χρήσιμ (2)
• χρῆσόν (2)
• χρήσθω (2)
• χρησίμῃ (2)
• χρησταί (2)
• χρήσασθ (2)
• χρησθῇ (2)
• χρήσθ (1)
• χρῆσθέ (1)
• χρηστᾷ (1)
• χρήσεων (1)
• χρανῶ (1)
• χρῆσι (1)
• χρησθέν (1)
• χρῇσαι (1)
• χρήσεώς (1)
• χρηστῶν‧ (1)
• χρήσεσθ (1)
• χρῆσθαὶ (1)
• χρῆσταί (1)
• χρηστῶ (1)
• χρήσαιο‧ (1)
• χρήσῃς (1)
• χρῆσισ‧ (1)
• χρῆσθα (1)
• χρη[στῆς (1)
• [χρη]στὸς (1)
• χρήσω (1)
• χρησοὺς (1)
• χρῆσθαἰ (1)
• χρᾷς (1)
• χρήσαντ (1)
• χρῆσεν (1)
• χρησίμω (1)
• χρησμὼς (1)

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary