Galen, On the Natural Faculties., G, section 8

(갈레노스, On the Natural Faculties., G, section 8)

ἐπὶ μὲν οὖν τῆσ πέψεωσ, εἰ καὶ τἆλλα πάντα παρέλιπε, τὸ γοῦν ὅτι διαφέρει τῆσ ἐκτὸσ ἑψήσεωσ ἡ ἐν τοῖσ ζῳοίσ πέψισ, ἐπειράθη δεικνύναι, περὶ δὲ τῆσ καταπόσεωσ οὐδ’ ἄχρι τοσούτου. τί γάρ φησιν; "Ὁλκὴ μὲν οὖν τῆσ κοιλίασ οὐδεμία φαίνεται εἶναι. " καὶ μὴν δύο χιτῶνασ ἡ γαστὴρ ἔχει πάντωσ ἕνεκά του γεγονότασ καὶ διήκουσιν οὗτοι μέχρι τοῦ στόματοσ, ὁ μὲν ἔνδον, οἱο͂́σ ἐστι κατὰ τὴν γαστέρα, τοιοῦτοσ διαμένων, ὁ δ’ ἕτεροσ ἐπὶ τὸ σαρκωδέστερον ἐν τῷ στομάχῳ τρεπόμενοσ. ὅτι μὲν οὖν ἐναντίασ ἀλλήλαισ τὰσ ἐπιβολὰσ τῶν ἰνῶν ἔχουσιν οἱ χιτῶνεσ οὗτοι, τὸ φαινόμενον αὐτὸ μαρτυρεῖ. τίνοσ δ’ ἕνεκα τοιοῦτοι γεγόνασιν, Ἐρασίστρατοσ μὲν οὐδ’ ἐπεχείρησεν εἰπεῖν, ἡμεῖσ δ’ ἐροῦμεν. ὁ μὲν ἔνδον εὐθείασ ἔχει τὰσ ἶνασ, ὁλκῆσ γὰρ ἕνεκα γέγονεν· ὁ δ’ ἔξωθεν ἐγκαρσίασ ὑπὲρ τοῦ κατὰ κύκλον περιστέλλεσθαι· ἑκάστῳ γὰρ τῶν κινουμένων ὀργάνων ἐν τοῖσ σώμασι κατὰ τὰσ τῶν ἰνῶν θέσεισ αἱ κινήσεισ εἰσίν. ἐπ’ αὐτῶν δὲ πρῶτον τῶν μυῶν, εἰ βούλει, βασάνισον τὸν λόγον, ἐφ’ ὧν καὶ αἱ ἶνεσ ἐναργέσταται καὶ αἱ κινήσεισ αὐτῶν ὁρῶνται διὰ σφοδρότητα. μετὰ δὲ τοὺσ μῦσ ἐπὶ τὰ φυσικὰ τῶν ὀργάνων ἴθι καὶ πάντ’ ὄψει κατὰ τὰσ ἶνασ κινούμενα καὶ διὰ τοῦθ’ ἑκάστῳ μὲν τῶν ἐντέρων στρογγύλαι καθ’ ἑκάτερον τῶν χιτώνων αἱ ἶνέσ εἰσι· περιστέλλονται γὰρ μόνον, ἕλκουσι δ’ οὐδέν. ἡ γαστὴρ δὲ τῶν ἰνῶν τὰσ μὲν εὐθείασ ἔχει χάριν ὁλκῆσ, τὰσ δ’ ἐγκαρσίασ ἕνεκα περιστολῆσ· ὥσπερ γὰρ ἐν τοῖσ μυσὶν ἑκάστησ τῶν ἰνῶν τεινομένησ τε καὶ πρὸσ τὴν ἀρχὴν ἑλκομένησ αἱ κινήσεισ γίγνονται, κατὰ τὸν αὐτὸν λόγον κἀν τῇ γαστρί· τῶν μὲν οὖν ἐγκαρσίων ἰνῶν τεινομένων ἔλαττον ἀνάγκη γίγνεσθαι τὸ εὖροσ τῆσ περιεχομένησ ὑπ’ αὐτῶν κοιλότητοσ, τῶν δ’ εὐθειῶν ἑλκομένων τε καὶ εἰσ ἑαυτὰσ συναγομένων οὐκ ἐνδέχεται μὴ οὐ συναιρεῖσθαι τὸ μῆκοσ. ἀλλὰ μὴν ἐναργῶσ γε φαίνεται καταπινόντων συναιρούμενον καὶ τοσοῦτον ὁ λάρυγξ ἀνατρέχων, ὅσον ὁ στόμαχοσ κατασπᾶται, καὶ ὅταν γε συμπληρωθείσησ τῆσ ἐν τῷ καταπίνειν ἐνεργείασ ἀφεθῇ τῆσ τάσεωσ ὁ στόμαχοσ, ἐναργῶσ πάλιν φαίνεται καταφερόμενοσ ὁ λάρυγξ· ὁ γὰρ ἔνδον χιτὼν τῆσ γαστρὸσ ὁ τὰσ εὐθείασ ἶνασ ἔχων ὁ καὶ τὸν στόμαχον ὑπαλείφων καὶ τὸ στόμα τοῖσ ἐντὸσ μέρεσιν ἐπεκτείνεται τοῦ λάρυγγοσ, ὥστ’ οὐκ ἐνδέχεται κατασπώμενον αὐτὸν ὑπὸ τῆσ κοιλίασ μὴ οὐ συνεπισπᾶσθαι καὶ τὸν λάρυγγα. ὅτι δ’ αἱ περιφερεῖσ ἶνεσ, αἷσ περιστέλλεται τά τ’ ἄλλα μόρια καὶ ἡ γαστήρ, οὐ συναιροῦσι τὸ μῆκοσ, ἀλλὰ συστέλλουσι καὶ στενοῦσι τὴν εὐρύτητα, καὶ παρ’ αὐτοῦ λαβεῖν ἔστιν ὁμολογούμενον Ἐρασιστράτου· περιστέλλεσθαι γάρ φησι τοῖσ σιτίοισ τὴν γαστέρα κατὰ τὸν τῆσ πέψεωσ ἅπαντα χρόνον. ἀλλ’ εἰ περιστέλλεται μέν, οὐδὲν δὲ τοῦ μήκουσ ἀφαιρεῖται τῆσ κοιλίασ, οὐκ ἔστι τῆσ περισταλτικῆσ κινήσεωσ ἴδιον τὸ κατασπᾶν κάτω τὸν στόμαχον. ὅπερ γὰρ αὐτὸσ ὁ Ἐρασίστρατοσ εἶπε, τοῦτο μόνον αὐτὸ συμβήσεται τὸ τῶν ἄνω συστελλομένων διαστέλλεσθαι τὰ κάτω. τοῦτο δ’ ὅτι, κἂν εἰσ νεκροῦ τὸν στόμαχον ὕδατοσ ἐγχέῃσ, φαίνεται γιγνόμενον, οὐδεὶσ ἀγνοεῖ. ταῖσ γὰρ τῶν ὑλῶν διὰ στενοῦ σώματοσ ὁδοιπορίαισ ἀκόλουθόν ἐστι τὸ σύμπτωμα· θαυμαστὸν γάρ, εἰ διερχομένου τινὸσ αὐτὸν ὄγκου μὴ διασταλήσεται. οὐκοῦν τὸ μὲν τῶν ἄνω συστελλομένων διαστέλλεσθαι τὰ κάτω κοινόν ἐστι καὶ τοῖσ νεκροῖσ σώμασι, δι’ ὧν ὁπωσοῦν τι διεξέρχεται, καὶ τοῖσ ζῶσιν, εἴτε περιστέλλοιτο τοῖσ διερχομένοισ εἴθ’ ἕλκοιτο. τὸ δὲ τῆσ τοῦ μήκουσ συναιρέσεωσ ἴδιον τῶν τὰσ εὐθείασ ἶνασ ἐχόντων ὀργάνων, ἵν’ ἐπισπάσωνταί τι. ἀλλὰ μὴν ἐδείχθη κατασπώμενοσ ὁ στόμαχοσ, οὐ γὰρ ἂν εἷλκε τὸν λάρυγγα· δῆλον οὖν, ὡσ ἡ γαστὴρ ἕλκει τὰ σιτία διὰ τοῦ στομάχου. καὶ ἡ κατὰ τὸν ἔμετον δὲ τῶν ἐμουμένων ἄχρι τοῦ στόματοσ φορὰ πάντωσ μέν που καὶ αὐτὴ τὰ μὲν ὑπὸ τῶν ἀναφερομένων διατεινόμενα μέρη τοῦ στομάχου διεστῶτα κέκτηται, τῶν πρόσω δ’ ὅ τι ἂν ἑκάστοτ’ ἐπιλαμβάνηται, τοῦτ’ ἀρχόμενον διαστέλλεται, τὸ δ’ ὄπισθεν καταλείπει δηλονότι συστελλόμενον, ὥσθ’ ὁμοίαν εἶναι πάντη τὴν διάθεσιν τοῦ στομάχου κατά γε τοῦτο τῇ τῶν καταπινόντων· ἀλλὰ τῆσ ὁλκῆσ μὴ παρούσησ τὸ μῆκοσ ὅλον ἴσον ἐν τοῖσ τοιούτοισ συμπτώμασι διαφυλάττεται. διὰ τοῦτο δὲ καὶ καταπίνειν Ῥᾷόν ἐστιν ἢ ἐμεῖν, ὅτι καταπίνεται μὲν ἀμφοῖν τῆσ γαστρὸσ τῶν χιτώνων ἐνεργούντων, τοῦ μὲν ἐντὸσ ἕλκοντοσ, τοῦ δ’ ἐκτὸσ περιστελλομένου τε καὶ συνεπωθοῦντοσ, ἐμεῖται δὲ θατέρου μόνου τοῦ ἔξωθεν ἐνεργοῦντοσ, οὐδενὸσ ἕλκοντοσ εἰσ τὸ στόμα. οὐ γὰρ δὴ ὥσπερ ἡ τῆσ γαστρὸσ ὄρεξισ προηγεῖτο τοῦ καταπίνειν τὰ σιτία, τὸν αὐτὸν τρόπον κἀν τοῖσ ἐμέτοισ ἐπιθυμεῖ τι τῶν κατὰ τὸ στόμα μορίων τοῦ γιγνομένου παθήματοσ, ἀλλ’ ἄμφω τῆσ γαστρὸσ αὐτῆσ εἰσιν ἐναντίαι διαθέσεισ, ὀρεγομένησ μὲν καὶ προσιεμένησ τὰ χρήσιμά τε καὶ οἰκεῖα, δυσχεραινούσησ δὲ καὶ ἀποτριβομένησ τὰ ἀλλότρια. διὸ καὶ τὸ καταπίνειν αὐτὸ τοῖσ μὲν ἱκανῶσ ὀρεγομένοισ τῶν οἰκείων ἐδεσμάτων τῇ γαστρὶ τάχιστα γίγνεται, σαφῶσ ἑλκούσησ αὐτὰ καὶ κατασπώσησ πρὶν ἢ μασηθῆναι, τοῖσ δ’ ἤτοι φάρμακόν τι κατ’ ἀνάγκην πίνουσιν ἢ σιτίον ἐν χώρᾳ φαρμάκου προσφερομένοισ ἀνιαρὰ καὶ μόγισ ἡ κατάποσισ αὐτῶν ἐπιτελεῖται. δῆλοσ οὖν ἐστιν ἐκ τῶν εἰρημένων ὁ μὲν ἔνδον χιτὼν τῆσ γαστρὸσ ὁ τὰσ εὐθείασ ἔχων ἶνασ τῆσ ἐκ τοῦ στόματοσ εἰσ αὐτὴν ὁλκῆσ ἕνεκα γεγονὼσ καὶ διὰ τοῦτ’ ἐν ταῖσ καταπόσεσι μόναισ ἐνεργῶν, ὁ δ’ ἔξωθεν ὁ τὰσ ἐγκαρσίασ ἔχων ἕνεκα μὲν τοῦ περιστέλλεσθαι τοῖσ ἐνυπάρχουσι καὶ προωθεῖν αὐτὰ τοιοῦτοσ ἀποτελεσθείσ, ἐνεργῶν δ’ οὐδὲν ἧττον ἐν τοῖσ ἐμέτοισ ἢ ταῖσ καταπόσεσιν. ἐναργέστατα δὲ μαρτυρεῖ τῷ λεγομένῳ καὶ τὸ κατὰ τὰσ χάννασ τε καὶ τοὺσ συνόδοντασ γιγνόμενον· εὑρίσκεται γὰρ ἐνίοτε τούτων ἡ γαστὴρ ἐν τῷ στόματι καθάπερ καὶ ὁ Ἀριστοτέλησ ἐν ταῖσ περὶ ζῳών ἔγραψεν ἱστορίαισ καὶ προστίθησί γε τὴν αἰτίαν ὑπὸ λαιμαργίασ αὐτοῖσ τοῦτο συμβαίνειν φάσκων. ἔχει γὰρ ὧδε· κατὰ τὰσ σφοδροτέρασ ὀρέξεισ ἄνω προστρέχει πᾶσι τοῖσ ζῳοίσ ἡ γαστήρ, ὥστε τινὲσ τοῦ πάθουσ αἴσθησιν ἐναργῆ σχόντεσ ἐξέρπειν αὑτοῖσ φασι τὴν κοιλίαν, ἐνίων δὲ μασωμένων ἔτι καὶ μήπω καλῶσ ἐν τῷ στόματι τὰ σιτία κατεργασαμένων ἐξαρπάζει φανερῶσ ἀκόντων. ἐφ’ ὧν οὖν ζῳών φύσει λαιμάργων ὑπαρχόντων ἥ τ’ εὐρυχωρία τοῦ στόματόσ ἐστι δαψιλὴσ ἥ τε τῆσ γαστρὸσ θέσισ ἐγγύσ, ὡσ ἐπὶ συνόδοντόσ τε καὶ χάννησ, οὐδὲν θαυμαστόν, ὅταν ἱκανῶσ πεινάσαντα διώκῃ τι τῶν μικροτέρων ζῳών, εἶτ’ ἤδη πλησίον ᾖ τοῦ συλλαβεῖν, ἀνατρέχειν ἐπειγούσησ τῆσ ἐπιθυμίασ εἰσ τὸ στόμα τὴν γαστέρα. γενέσθαι δ’ ἄλλωσ ἀμήχανον τοῦτο μὴ οὐχ ὥσπερ διὰ χειρὸσ τοῦ στομάχου τῆσ γαστρὸσ ἐπισπωμένησ εἰσ ἑαυτὴν τὰ σιτία. καθάπερ γὰρ καὶ ἡμεῖσ ὑπὸ προθυμίασ ἐνίοτε τῇ χειρὶ συνεπεκτείνομεν ὅλουσ ἡμᾶσ αὐτοὺσ ἕνεκα τοῦ θᾶττον ἐπιδράξασθαι τοῦ προκειμένου σώματοσ, οὕτω καὶ ἡ γαστὴρ οἱο͂ν χειρὶ τῷ στομάχῳ συνεπεκτείνεται. καὶ διὰ τοῦτ’ ἐφ’ ὧν ζῳών ἅμα τὰ τρία ταυτὶ συνέπεσεν, ἔφεσίσ τε σφοδρὰ τῆσ τροφῆσ ὅ τε στόμαχοσ μικρὸσ ἥ τ’ εὐρυχωρία τοῦ στόματοσ δαψιλήσ, ἐπὶ τούτων ὀλίγη Ῥοπὴ τῆσ ἐπεκτάσεωσ εἰσ τὸ στόμα τὴν κοιλίαν ὅλην ἀναφέρει. ἤρκει μὲν οὖν ἴσωσ ἀνδρὶ φυσικῷ παρ’ αὐτῆσ μόνησ τῆσ κατασκευῆσ τῶν ὀργάνων τὴν ἔνδειξιν τῆσ ἐνεργείασ λαμβάνειν. οὐ γὰρ δὴ μάτην γ’ ἂν ἡ φύσισ ἐκ δυοῖν χιτώνων ἐναντίωσ ἀλλήλοισ ἐχόντων ἀπειργάσατο τὸν οἰσοφάγον, εἰ μὴ καὶ διαφόρωσ ἑκάτεροσ αὐτῶν ἐνεργεῖν ἔμελλεν. ἀλλ’ ἐπεὶ πάντα μᾶλλον ἢ τὰ τῆσ φύσεωσ ἔργα διαγιγνώσκειν οἱ περὶ τὸν Ἐρασίστρατόν εἰσιν ἱκανοί, φέρε κἀκ τῆσ τῶν ζῳών ἀνατομῆσ ἐπιδείξωμεν αὐτοῖσ, ὡσ ἑκάτεροσ τῶν χιτώνων ἐνεργεῖ τὴν εἰρημένην ἐνέργειαν. εἰ δή τι λαβὼν ζῷον, εἶτα γυμνώσασ αὐτοῦ τὰ περικείμενα τῷ στομάχῳ σώματα χωρὶσ τοῦ διατεμεῖν τινα τῶν νεύρων ἢ τῶν ἀρτηριῶν ἢ τῶν φλεβῶν τῶν αὐτόθι τεταγμένων ἐθέλοισ ἀπὸ τῆσ γένυοσ ἑώσ τοῦ θώρακοσ εὐθείαισ τομαῖσ διελεῖν τὸν ἔξω χιτῶνα τὸν τὰσ ἐγκαρσίασ ἶνασ ἔχοντα κἄπειτα τῷ ζῳῴ τροφὴν προσενέγκοισ, ὄψει καταπῖνον αὐτὸ καίτοι τῆσ περισταλτικῆσ ἐνεργείασ ἀπολωλυίασ. εἰ δ’ αὖ πάλιν ἐφ’ ἑτέρου ζῳού διατέμοισ ἀμφοτέρουσ τοὺσ χιτῶνασ τομαῖσ ἐγκαρσίαισ, θεάσῃ καὶ τοῦτο καταπῖνον οὐκέτ’ ἐνεργοῦντοσ τοῦ ἐντόσ. ᾧ δῆλον, ὅτι καὶ διὰ θατέρου μὲν αὐτῶν καταπίνειν οἱο͂́ν τ’ ἐστίν, ἀλλὰ χεῖρον ἢ δι’ ἀμφοτέρων. πρὸσ γὰρ αὖ τοῖσ ἄλλοισ καὶ τοῦτ’ ἔστι θεάσασθαι σαφῶσ ἐπὶ τῆσ εἰρημένησ ἀνατομῆσ, ὡσ ἐν τῷ καταπίνειν ὑποπίμπλαται πνεύματοσ ὁ στόμαχοσ τοῦ συγκαταπινομένου τοῖσ σιτίοισ, ὃ περιστελλομένου μὲν τοῦ ἔξωθεν χιτῶνοσ ὠθεῖται Ῥαδίωσ εἰσ τὴν γαστέρα σὺν τοῖσ ἐδέσμασι, μόνου δὲ τοῦ ἔνδον ὑπάρχοντοσ ἐμποδὼν ἵσταται τῇ φορᾷ τῶν σιτίων διατεῖνόν τ’ αὐτὸν καὶ τὴν ἐνέργειαν ἐμποδίζον. ἀλλ’ οὔτε τούτων οὐδὲν Ἐρασίστρατοσ εἶπεν οὔθ’ ὡσ ἡ σκολιὰ θέσισ τοῦ στομάχου διαβάλλει σαφῶσ τὸ δόγμα τῶν νομιζόντων ὑπὸ τῆσ ἄνωθεν βολῆσ μόνησ ποδηγούμενα μέχρι τῆσ γαστρὸσ ἰέναι τὰ καταπινόμενα. μόνον δ’ ὅτι πολλὰ τῶν μακροτραχήλων ζῳών ἐπικεκυφότα καταπίνει, καλῶσ εἶπεν. ᾧ δῆλον, ὅτι τὸ φαινόμενον οὐ τὸ πῶσ καταπίνομεν ἀποδείκνυσιν, ἀλλὰ τὸ πῶσ οὐ καταπίνομεν· ὅτι γὰρ μὴ διὰ μόνησ τῆσ ἄνωθεν βολῆσ, ἐκ τούτου δῆλον· οὐ μὴν εἴθ’ ἑλκούσησ τῆσ κοιλίασ εἴτε παράγοντοσ αὐτὰ τοῦ στομάχου, δῆλον ἤδη πω. ἀλλ’ ἡμεῖσ γε πάντασ τοὺσ λογισμοὺσ εἰπόντεσ τούσ τ’ ἐκ τῆσ κατασκευῆσ τῶν ὀργάνων ὁρμωμένουσ καὶ τοὺσ ἀπὸ τῶν ἄλλων συμπτωμάτων τῶν τε πρὸ τοῦ γυμνωθῆναι τὸν στόμαχον καὶ γυμνωθέντοσ, ὡσ ὀλίγῳ πρόσθεν ἐλέγομεν, ἱκανῶσ ἐνεδειξάμεθα τοῦ μὲν ἕλκειν ἕνεκα τὸν ἐντὸσ χιτῶνα, τοῦ δ’ ἀπωθεῖν τὸν ἐκτὸσ γεγονέναι. προὐθέμεθα μὲν οὖν ἀποδεῖξαι τὴν καθεκτικὴν δύναμιν ἐν ἑκάστῳ τῶν ὀργάνων οὖσαν, ὥσπερ ἐν τῷ πρόσθεν λόγῳ τὴν ἑλκτικήν τε καὶ προσέτι τὴν ἀλλοιωτικήν. ὑπὸ δὲ τῆσ ἀκολουθίασ τοῦ λόγου τὰσ τέτταρασ ἀπεδείξαμεν ὑπαρχούσασ τῇ γαστρί, τὴν ἑλκτικὴν μὲν ἐν τῷ καταπίνειν, τὴν καθεκτικὴν δ’ ἐν τῷ πέττειν, τὴν ἀπωστικὴν δ’ ἐν τοῖσ ἐμέτοισ καὶ ταῖσ τῶν πεπεμμένων σιτίων εἰσ τὸ λεπτὸν ἔντερον ὑποχωρήσεσιν, αὐτὴν δὲ τὴν πέψιν ἀλλοίωσιν ὑπάρχειν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION