Lucian, Dialogi meretricii, μέλιττα καὶ Βάκχισ. 4:

(루키아노스, Dialogi meretricii, μέλιττα καὶ Βάκχισ. 4:)

ἔστιν, ὦ φιλτάτη, ὅτι χρησίμη φαρμακίσ, Σύρα τὸ γένοσ, ὠμὴ ἔτι καὶ συμπεπηγυῖα, ἥ μοί ποτε Φανίαν χαλεπαίνοντα κἀκεῖνον εἰκῆ, ὥσπερ Χαρῖνοσ, διήλλαξε μετὰ μῆνασ ὅλουσ τέτταρασ, ὅτε ἐγὼ μὲν ἤδη ἀπεγνώκειν, ὁ δὲ ὑπὸ τῶν ἐπῳδῶν ἧκεν αὖθισ ἐπ̓ ἐμέ. τί δὲ ἔπραξεν ἡ γραῦσ, εἴπερ ἔτι μέμνησαι; λαμβάνει μὲν οὐδὲ πολύν, ὦ Μέλιττα, τὸν μισθόν, ἀλλὰ δραχμὴν καὶ ἄρτον· ἐπικεῖσθαι δὲ δεῖ μετὰ τῶν ἁλῶν καὶ ὀβολοὺσ ἑπτὰ καὶ θεῖον καὶ δᾷδα. ταῦτα δὲ ἡ γραῦσ λαμβάνει, καὶ κρατῆρα κεκερᾶσθαι δεῖ καὶ πίνειν ἐκείνην μόνην. δεήσει δέ τι αὐτοῦ ἀνδρὸσ εἶναι, οἱο͂ν ἱμάτια ἢ κρηπῖδασ ἢ ὀλίγασ τῶν τριχῶν ἤ τι τῶν τοιούτων. ἔχω τὰσ κρηπῖδασ αὐτοῦ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION