Lucian, Dialogi meretricii, Μύρτιον καὶ Πάμφιλοσ και Δῶρισ.

(루키아노스, Dialogi meretricii, Μύρτιον καὶ Πάμφιλοσ και Δῶρισ.)

γαμεῖσ, ὦ Πάμφιλε, τὴν Φείδωνοσ τοῦ ναυκλήρου θυγατέρα καὶ ἤδη σε γεγαμηκέναι φασίν· οἱ τοσοῦτοι δὲ ὁρ́κοι οὓσ ὤμοσασ καὶ τὰ δάκρυα ἐν ἀκαρεῖ πάντα οἴχεται, καὶ ἐπιλέλησαι Μυρτίου νῦν, καὶ ταῦτα, ὦ Πάμφιλε, ὁπότε κύω μῆνα ὄγδοον ἤδη. τοῦτο γοῦν καὶ μόνον ἐπριάμην τοῦ σοῦ ἔρωτοσ, ὅτι μου τηλικαύτην πεποίηκασ τὴν γαστέρα καὶ μετὰ μικρὸν παιδοτροφεῖν δεήσει, πρᾶγμα ἑταίρᾳ βαρύτατον· οὐ γὰρ ἐκθήσω τὸ τεχθέν, καὶ μάλιστα εἰ ἄρρεν γένοιτο, ἀλλὰ Πάμφιλον ὀνομάσασα ἐγὼ μὲν ἕξω παραμύθιον τοῦ ἔρωτοσ, σοὶ δὲ ὀνειδιεῖ ποτε προσελθὼν ἐκεῖνοσ, ὡσ ἄπιστοσ γεγένησαι περὶ τὴν ἀθλίαν αὐτοῦ μητέρα. γαμεῖσ δ̓ οὐ καλὴν παρθένον· εἶδον γὰρ αὐτὴν ἔναγχοσ ἐν τοῖσ Θεσμοφορίοισ μετὰ τῆσ μητρόσ, οὐδέπω εἰδυῖα ὅτι δἰ αὐτὴν οὐκέτι ὄψομαι Πάμφιλον. καὶ σὺ δ̓ οὖν πρότερον ἰδοῦ αὐτὴν καὶ τὸ πρόσωπον καὶ τοὺσ ὀφθαλμοὺσ ἰδέ, μή σε ἀνιάτω, εἰ πάνυ γλαυκοῦσ ἔχει αὐτοὺσ μηδὲ ὅτι διάστροφοί εἰσι καὶ ἐσ ἀλλήλουσ ὁρῶσι· μᾶλλον δὲ τὸν Φείδωνα ἑώρακασ τὸν πατέρα τῆσ νύμφησ, τὸ πρόσωπον αὐτοῦ οἶσθα, ὥστε οὐδὲν ἔτι δεήσει τὴν θυγατέρα ἰδεῖν. ἔτι σου ληρούσησ, ὦ Μύρτιον, ἀκούσομαι παρθένουσ καὶ γάμουσ ναυκληρικοὺσ διεξιούσησ;

ἐγὼ δὲ ἢ σιμήν τινα ἢ καλὴν νύμφην οἶδα; ἢ ὅτι Φείδων ὁ Ἀλωπεκῆθεν ‐ οἶμαι γὰρ ἐκεῖνον λέγειν σε ‐ θυγατέρα ὅλωσ εἶχεν ὡραίαν ἤδη γάμου; ἀλλ̓ οὐδὲ φίλοσ ἐστὶν οὗτοσ τῷ πατρί· μέμνημαι γὰρ ὡσ πρῴην ἐδικάσατο περὶ συμβολαίου ναυτικοῦ· τάλαντον, οἶμαι, ὀφείλων γὰρ τῷ πατρὶ οὐκ ἤθελεν ἐκτίνειν, ὁ δὲ παρὰ τοὺσ ναυτοδίκασ ἀπήγαγεν αὐτόν, καὶ μόλισ ἐξέτισεν αὐτό, οὐδ̓ ὅλον, ὡσ ὁ πατὴρ ἔφασκεν. εἰ δὲ καὶ γαμεῖν ἐδέδοκτό μοι, τὴν Δημέου θυγατέρα τὴν τοῦ πέρυσιν ἐστρατηγηκότοσ ἀφείσ, καὶ ταῦτα πρὸσ μητρὸσ ἀνεψιὰν οὖσαν, τὴν Φείδωνοσ ἐγάμουν ἄν; σὺ δὲ πόθεν ταῦτα ἤκουσασ; ἢ τινὰσ σεαυτῇ, ὦ Μύρτιον, κενὰσ ζηλοτυπίασ σκιαμαχοῦσα ἐξεῦρεσ; οὔκουν γαμεῖσ, ὦ Πάμφιλε;

μέμηνασ, ὦ Μύρτιον, ἢ κραιπαλᾷσ; καίτοι χθὲσ οὐ πάνυ ἐμεθύσθημεν. ἡ Δωρὶσ αὕτη ἐλύπησέ με· πεμφθεῖσα γὰρ ὡσ ἔρια ὠνήσαιτό μοι ἐπὶ τὴν γαστέρα καὶ εὔξαιτο τῇ Λοχείᾳ ὡσ ὑπὲρ ἐμοῦ, Λεσβίαν ἔφη ἐντυχοῦσαν αὐτῇ . . . μᾶλλον δὲ σὺ αὐτή, ὦ Δωρί, λέγε ἅπερ ἀκήκοασ, εἴ γε μὴ ἐπλάσω ταῦτα. ἀλλ̓ ἐπιτριβείην, ὦ δέσποινα, εἴ τι ἐψευσάμην· ἐπεὶ γὰρ κατὰ τὸ πρυτανεῖον ἐγενόμην, ἐνέτυχέ μοι ἡ Λεσβία μειδιῶσα καὶ φησίν, Ὁ ἐραστὴσ ὑμῶν ὁ Πάμφιλοσ γαμεῖ τὴν Φείδωνοσ θυγατέρα· εἰ δὲ ἀπιστοίην, ἠξίου με παρακύψασαν ἐσ τὸν στενωπὸν ὑμῶν ἰδεῖν πάντα κατεστεφανωμένα καὶ αὐλητρίδασ καὶ θόρυβον καὶ ὑμέναιον ᾅδοντάσ τινασ. τί οὖν; παρέκυψασ, ὦ Δωρί; καὶ μάλα, καὶ εἶδον ἅπαντα ὡσ ἔφη. μανθάνω τὴν ἀπάτην·

οὔτε πάντα ἡ Λεσβία, Δωρί, πρὸσ σὲ ἐψεύσατο καὶ σὺ τἀληθῆ ἀπήγγελκασ Μυρτίω. πλὴν μάτην γε ἐταράχθητε οὔτε γα χρ παῤ ἡμῖν οἱ γάμοι, ἀλλὰ νῦν ἀνεμνήσθην ἀκούσασ τῆσ μητρόσ, ὁπότε χθὲσ ἀνέστρεψα παῤ ὑμῶν· ἔφη γάρ, Ὦ Πάμφιλε, ὁ μὲν ἡλικιώτησ σοι Χαρμίδησ τοῦ γείτονοσ Αρισταινέτου υἱὸσ γαμεῖ ἤδη καὶ σωφρονεῖ, σὺ δὲ μέχρι τίνοσ ἑταίρᾳ σύνει; τοιαῦτα παρακούων αὐτῆσ ἐσ ὕπνον κατηνέχθην· εἶτα ἑώθεν προῆλθον ἀπὸ τῆσ οἰκίασ, ὥστε οὐδὲν εἶδον ὧν ἡ Δωρὶσ ὕστερον εἶδεν. εἰ δὲ ἀπιστεῖσ, αὖθισ ἀπελθοῦσα, ὦ Δωρί, ἀκριβῶσ ἰδὲ μὴ τὸν στενωπόν, ἀλλὰ τὴν θύραν, ποτέρα ἐστὶν ἡ κατεστεφανωμένη· εὑρήσεισ γὰρ τὴν τῶν γειτόνων. Ἀπέσωσασ, ὦ Πάμφιλε· ἀπηγξάμην γὰρ ἄν, εἴ τι τοιοῦτο ἐγένετο. ἀλλ̓ οὐκ ἂν ἐγένετο, μηδ̓ οὕτω μανείην, ὡσ ἐκλαθέσθαι Μυρτίου, καὶ ταῦτα ἤδη μοι κυούσησ παιδίον.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION