Lucian, Dialogi meretricii, Δωρίων και Μυρτάλη.

(루키아노스, Dialogi meretricii, Δωρίων και Μυρτάλη.)

νῦν με ἀποκλείεισ, ὦ Μυρτάλη, νῶν, ὅτε πένησ ἐγενόμην διὰ σέ, ὅτε δέ σοι τὰ τοσαῦτα ἐκόμιζον, ἐρώμενοσ, ἀνήρ, δεσπότησ, πάντ̓ ἦν ἐγώ. ἐπεὶ δ̓ ἐγὼ μὲν αὐο͂σ ἤδη ἀκριβῶσ, σὺ δὲ τὸν Βιθυνὸν ἔμπορον εὑρ́ηκασ ἐραστήν, ἀποκλείομαι μὲν ἐγὼ καὶ πρὸ τῶν θυρῶν ἕστηκα δακρύων, ὁ δὲ τῶν νυκτῶν φιλεῖται καὶ μόνοσ ἔνδον ἐστὶ καὶ παννυχίζεται, καὶ κυεῖν φὴσ ἀπ̓ αὐτοῦ. ταῦτά με ἀποπνίγει, Δωρίων, καὶ μάλιστα ὁπόταν λέγῃσ ὡσ πολλὰ ἔδωκασ καὶ πένησ γεγένησαι δἰ ἐμέ. λόγισαι γοῦν ἅπαντα ἐξ ἀρχῆσ ὁπόσα μοι ἐκόμισασ. εὖ γε, ὦ Μυρτάλη, λογισώμεθα.

ὑποδήματα ἐκ Σικυῶνοσ τὸ πρῶτον δύο δραχμῶν· τίθει δύο δραχμάσ. ἀλλ̓ ἐκοιμήθησ νύκτασ δύο. καὶ ὁπότε ἧκον ἐκ Συρίασ, ἀλάβαστρον μύρου ἐκ Φοινίκησ, δύο καὶ τοῦτο δραχμῶν νὴ τὸν Ποσειδῶ. ἐγὼ δέ σοι ἐκπλέοντι τὸ μικρὸν ἐκεῖνο χιτώνιον τὸ μέχρι τῶν μηρῶν, ὡσ ἔχοισ ἐρέττων, Ἐπιούρου τοῦ πρωρέωσ ἐκλαθομένου αὐτὸ παῤ ἡμῖν, ὁπότε ἐκάθευδε παῤ ἐμοί. ἀπέλαβεν αὐτὸ γνωρίσασ ὁ Ἐπίουροσ πρῴην ἐν Σάμῳ μετὰ πολλῆσ γε, ὦ θεοί, τῆσ μάχησ. κρόμμυα δὲ ἐκ Κύπρου καὶ σαπέρδασ πέντε καὶ πέρκασ τέτταρασ, ὁπότε κατεπλεύσαμεν ἐκ Βοσπόρου, ἐκόμισά σοι. τί οὖν; καὶ ἄρτουσ ὀκτὼ ναυτικοὺσ ἐν γυργάθῳ ξηροὺσ καὶ ἰσχάδων βῖκον ἐκ Καρίασ καὶ ὕστερον ἐκ Πατάρων σανδάλια ἐπίχρυσα, ὦ ἀχάριστε· καὶ τυρόν ποτε μέμνημαι τὸν μέγαν ἐκ Γυθίου. πέντε ἴσωσ δραχμῶν, ὦ Δωρίων, πάντα ταῦτα ὦ Μυρτάλη, ὅσα ναύτησ ἄνθρωποσ ἐδυνάμην μισθοῦ ἐπιπλέων. νῦν γὰρ ἤδη τοίχου ἄρχω τοῦ δεξιοῦ καὶ σὺ ἡμῶν ὑπερορᾷσ, πρῴην δὲ ὁπότε τὰ Ἀφροδίσια ἦν, οὐχὶ δραχμὴν ἔθηκα πρὸσ τοῖν ποδοῖν τῆ Ἀφροδίτησ σοῦ ἕνεκεν ἀργυρᾶν;

καὶ πάλιν τῇ μητρὶ εἰσ ὑποδήματα δύο δραχμὰσ καὶ Λυδῇ ταύτῃ πολλάκισ εἰσ τὴν χεῖρα νῦν μὲν δύο, νῦν δὲ τέτταρασ ὀβολούσ. ταῦτα πάντα συντεθέντα οὐσία ναύτου ἀνδρὸσ ἦν. τὰ κρόμμυα καὶ οἱ σαπέρδαι, ὦ Δωρίων; ναί· οὐ γὰρ εἶχον πλείω κομίζειν· οὐ γὰρ ἂν ἤρεττον, εἴ γε πλουτῶν ἐτύγχανον. τῇ μητρὶ δὲ οὐδὲ κεφαλίδα μίαν σκορόδου ἐκόμισα πώποτε. ἡδέωσ δ̓ ἂν ἔμαθον ἅτινά σοι παρὰ τοῦ Βιθυνοῦ τὰ δῶρα τουτὶ πρῶτον ὁρᾷσ τὸ χιτώνιον; ἐκεῖνοσ ἐπρίατο, καὶ τὸν ὁρ́μον τὸν παχύτερον. ἐκεῖνοσ; ᾔδειν γάρ σε πάλαι ἔχουσαν. ἀλλ̓ ὃν ᾔδεισ, πολὺ λεπτότεροσ ἦν καὶ σμαράγδουσ οὐκ εἶχε. καὶ ἐλλόβια ταυτὶ καὶ δάπιδα, καὶ πρῴην δύο μνᾶσ, καὶ τὸ ἐνοίκιον κατέβαλεν ὑπὲρ ἡμῶν, οὐ σάνδαλα Παταρικὰ καὶ τυρὸν Γυθιακὸν καὶ φληνάφουσ. ἀλλὰ ἐκεῖνο οὐ λέγεισ, οἱῴ ὄντι συγκαθεύδεισ αὐτῷ;

ἔτη μὲν ὑπὲρ τὰ πεντήκοντα πάντωσ, ἀναφαλαντίασ καὶ τὴν χρόαν οἱο͂σ κάραβοσ. οὐδὲ τοὺσ ὀδόντασ αὐτοῦ ὁρᾷσ; αἱ μὲν γὰρ χάριτεσ, ὦ Διοσκόρω, πολλαί, καὶ μάλιστα ὁπόταν ᾅδῃ καὶ ἁβρὸσ εἶναι θέλῃ, ὄνοσ αὐτολυρίζων, φασίν. ἀλλὰ ὄναιο αὐτοῦ ἀξία γε οὖσα καὶ γένοιτο ὑμῖν παιδίον ὅμοιον τῷ πατρί, ἐγὼ δὲ καὶ αὐτὸσ εὑρήσω Δελφίδα ἢ Κυμβάλιόν τινα τῶν κατ̓ ἐμὲ ἢ τὴν γείτονα ὑμῶν τὴν αὐλητρίδα ἢ πάντωσ τινά. δάπιδασ δὲ καὶ ὁρ́μουσ καὶ διμναῖα μισθώματα οὐ πάντεσ ἔχομεν. ὦ μακαρία ἐκείνη, ἥτισ ἐραστὴν σέ, ὦ Δωρίων, ἕξει· κρόμμυα γὰρ αὐτῇ οἴσεισ ἐκ Κύπρου καὶ τυρόν, ὅταν ἐκ Γυθίου καταπλέῃσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION