Lucian, Dialogi meretricii, Κλωνάριον καὶ Λέαινα.

(루키아노스, Dialogi meretricii, Κλωνάριον καὶ Λέαινα.)

καινὰ περὶ σοῦ ἀκούομεν, ὦ Λέαινα, τὴν Λεσβίαν Μέγιλλαν τὴν πλουσίαν ἐρᾶν σου ὥσπερ ἄνδρα καὶ συνεῖναι ὑμᾶσ οὐκ οἶδ̓ ὅ τι ποιούσασ μετ̓ ἀλλήλων. τί τοῦτο; ἠρυθρίασασ; ἀλλ̓ εἰπὲ εἰ ἀληθῆ ταῦτά ἐστιν. ἀληθῆ, ὦ Κλωνάριον· αἰσχύνομαι δέ, ἀλλόκοτον γάρ τί ἐστι. πρὸσ τῆσ κουροτρόφου τί τὸ πρᾶγμα, ἢ τί βούλεται ἡ γυνή; τί δὲ καὶ πράττετε, ὅταν συνῆτε; ὁρᾷσ; οὐ φιλεῖσ με· οὐ γὰρ ἂν ἀπεκρύπτου τὰ τοιαῦτα. φιλῶ μέν σε, εἰ καί τινα ἄλλην. ἡ γυνὴ δὲ δεινῶσ ἀνδρική ἐστιν. οὐ μανθάνω ὅ τι καὶ λέγεισ, εἰ μή τισ ἑταιρίστρια τυγχάνει οὖσα·

τοιαύτασ γάρ ἐν Λέσβῳ λέγουσι γυναῖκασ ἀρρενωπούσ, ὑπ̓ ἀνδρῶν μὲν οὐκ ἐθελούσασ αὐτὸ πάσχειν, γυναιξὶ δὲ αὐτὰσ πλησιαζούσασ ὥσπερ ἄνδρασ. τοιοῦτόν τι. οὐκοῦν, ὦ Λέαινα, τοῦτο αὐτὸ καὶ διήγησαι, ὅπωσ μὲν ἐπείρα τὸ πρῶτον, ὅπωσ δὲ καὶ σὺ συνεπείσθησ καὶ τὰ μετὰ ταῦτα. πότον τινὰ συγκροτοῦσαι αὐτ1ή τε καὶ Δημώνασσα ἡ Κορινθία, πλουτοῦσα δὲ καὶ αὐτὴ καὶ ὁμότεχνοσ οὖσα τῇ Μεγίλλῃ, παρέλαβον κἀμὲ κιθαρίζειν αὐταῖσ· ἐπεὶ δὲ ἐκιθάρισα καὶ ἀωρὶ ἦν καὶ ἔδει καθεύδειν, αἱ δὲ ἐμέθυον, Ἄγε δή, ἔφη, ὦ Λέαινα, ἡ Μέγιλλα, 16%2 κοιμᾶσθαι γὰρ ἤδη καλόν, ἐνταῦθα κάθευδε μεθ̓ ἡμῶν μέση ἀμφοτέρων. ἐκάθευδεσ; τὸ μετὰ τοῦτο τί ἐγένετο; κατεφίλουν με τὸ πρῶτον ὥσπερ οἱ ἄνδρεσ, οὐκ αὐτὸ μόνον προσαρμόζουσαι τὰ χείλη, ἀλλ̓ ὑπανοίγουσαι τὸ στόμα, καὶ περιέβαλλον καὶ τοὺσ μαστοὺσ ἀπέθλιβον·

ἡ Δημώνασσα δὲ καὶ ἔδακνε μεταξὺ καταφιλοῦσα· ἐγὼ δὲ οὐκ εἶχον εἰκάσαι ὅ τι τὸ πρᾶγμα εἰή. χρόνῳ δὲ ἡ Μέγιλλα ὑπόθερμοσ ἤδη οὖσα τὴν μὲν πηνήκην ἀφείλετο τῆσ κεφαλῆσ, ἐπέκειτο δὲ πάνυ ὁμοία καὶ προσφυήσ, καὶ ἐν χρῷ ὤφθη αὐτὴ καθάπερ οἱ σφόδρα ἀνδρώδεισ τῶν ἀθλητῶν ἀποκεκαρμένη· κἀγὼ ἐταράχθην ἰδοῦσα. ἡ δέ, Ὦ Λέαινα, φησίν, ἑώρακασ ἤδη οὕτω καλὸν νεανίσκον; ἀλλ̓ οὐχ ὁρῶ γε, ἔφην ἐγώ, νεανίσκον ἐνταῦθα, ὦ Μέγιλλα. μή με καταθήλυνε, ἔφη, Μέγιλλοσ γὰρ ἐγὼ λέγομαι καὶ γεγάμηκα πρόπαλαι ταύτην τὴν Δημώνασσαν, καὶ ἔστιν ἐμὴ γυνή. ἐγέλασα, ὦ Κλωνάριον, ἐπὶ τούτῳ καὶ ἔφην, Οὐκοῦν σύ, ὦ Μέγιλλε, ἀνήρ τισ ὢν ἐλελήθεισ ἡμᾶσ, καθάπερ τὸν Ἀχιλλέα φασὶν ἐν ταῖσ παρθένοισ κρυπτόμενον ταῖσ ἁλουργίσι; καὶ ὅπερ οἱ ἄνδρεσ; ἐκεῖνο μέν ἔφη, ὦ Λέαινα, οὐκ ἔχω· δέομαι δὲ οὐδὲ πάνυ αὐτοῦ· ἴδιον δέ τινα τρόπον ἡδίω παρὰ πολὺ ὁμιλοῦντα ὄψει με. ἀλλὰ μὴ Ἑρμαφρόδιτοσ εἶ, ἔφην, οἱοῖ πολλοὶ εἶναι λέγονται ἀμφότερα ἔχοντεσ; ἔτι γὰρ ἠγνόουν, ὦ Κλωνάριον, τὸ πρᾶγμα. οὔ, φησίν, ἀλλὰ τὸ πὰν ἀνήρ εἰμι. ἤκουσα, ἔφην ἐγώ, τῆσ Βοιωτίασ αὐλητρίδοσ Ἰσμηνοδώρασ διηγουμένησ τὰ ἐφέστια παῤ αὐτοῖσ, ὡσ γένοιτό τισ ἐν Θήβαισ ἐκ γυναικὸσ ἀνήρ, ὁ δ̓ αὐτὸσ καὶ μάντισ ἄριστοσ, οἶμαι, Τειρεσίασ τοὔνομα.

μὴ οὖν καὶ σὺ τοιοῦτόν τι πέπονθασ; οὔκουν, ὦ Λέαινα, ἔφη, ἀλλὰ ἐγεννήθην μὲν ὁμοία ταῖσ ἄλλαισ ὑμῖν, ἡ γνώμη δὲ καὶ ἡ ἐπιθυμία καὶ τἆλλα πάντα ἀνδρόσ ἐστί μοι. καὶ ἱκανὴ γοῦν σοι, ἔφην, ἐπιθυμία; πάρεχε γοῦν, ὦ Λέαινα, εἰ ἀπιστεῖσ, ἔφη, καὶ γνώσῃ οὐδὲν ἐνδέουσάν με τῶν ἀνδρῶν· ἔχω γάρ τι ἀντὶ τοῦ ἀνδρείου. ἀλλὰ πάρεχε, ὄψει γάρ. παρέσχον, ὦ Κλωνάριον, ἱκετευούσησ πολλὰ καὶ ὁρ́μον τινά μοι δούσησ τῶν πολυτελῶν καὶ ὀθόνασ τῶν λεπτῶν. εἶτ̓ ἐγὼ μὲν ὥσπερ ἄνδρα περιελάμβανον, ἡ δὲ ἐφίλει τε καὶ ἐποίει καὶ ἤσθμαινε καὶ ἐδόκει μοι ἐσ ὑπερβολὴν ἥδεσθαι. τί ἐποίει, ὦ Λέαινα, ἢ τίνα τρόπον; τοῦτο γὰρ μάλιστα εἰπέ. μὴ ἀνάκρινε ἀκριβῶσ, αἰσχρὰ γάρ· ὥστε μὰ τὴν οὐρανίαν οὐκ ἄν εἴποιμι.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION