Sense

1. a wanton or insolent act, an outrage
2. an object of insolence

Examples

• ἀτάρ τοι τῶνδ’ ἄποιν’ ὑβρισμάτων μέτεισι Διόνυσόσ σ’, ὃν οὐκ εἶναι λέγεισ· (Euripides, episode 3:49)
• τάλαιν’ ἐγὼ <σῶν> συγγόνου θ’ ὑβρισμάτων, ὃσ ἐκ δόμων νέκυσ ἄθαπτοσ οἴχεται μέλεοσ, ὅν, εἴ με καὶ θανεῖν, πάτερ, χρεών, σκότια γᾷ καλύψω. (Euripides, Phoenissae, episode, lyric 1:3)

Similar forms

• ὕβρις (130)
• ὑβριστὴς (42)
• ὑβριστὴν (30)
• ὑβριστικῶς (27)
• ὑβρίσαι (22)
• ὕβρισεν (21)
• ὑβριστὰς (19)
• ὑβρισταὶ (19)
• ὑβριστής (18)
• ὑβρίσθαι (17)
• ὑβριστικὸν (16)
• ὑβριστικὰ (13)
• ὕβρισμα (12)
• ὑβρισθεὶς (12)
• ὑβρίσθην (10)
• ὕβρισε (9)
• ὑβρισμένοι (9)
• ὑβρισταί (9)
• ὑβριστήν (8)
• ὑβρισθῆναι (8)
• ὕβρισαν (7)
• ὑβρίσας (7)
• ὑβρισταῖς (7)
• ὑβρίσαντα (7)
• ὕβρισμαι (6)
• ὑβρίσαντας (6)
• ὑβριστάς (6)
• ὑβριστοῦ (6)
• ὑβρίσῃ (6)
• ὑβρισθείς (6)
• ὑβρισμένον (5)
• ὑβρίσματα (5)
• ὑβρισμένος (5)
• ὑβρίσθη (5)
• ὑβριστικόν (5)
• ὑβριστῶν (5)
• ὑβρίσαντες (5)
• ὕβρισται (5)
• ὑβρισθέντα (4)
• ὑβρίσαντος (3)
• ὕβρισας (3)
• ὑβρισθείη (3)
• ὑβρίσειεν (3)
• ὑβρίσητε (3)
• ὕβρισθε (2)
• ὑβρισμένῃ (2)
• ὑβρισθεῖσα (2)
• ὑβρίσθης (2)
• ὑβριστικῇ (2)
• ὑβρίσῃς (2)
• ὑβρίσαντι (2)
• ὑβρισμένων (2)
• ὑβρισμάτων (2)
• ὑβρισμένῳ (2)
• ὑβριστῇ (2)
• ὕβρισέν (1)
• ὑβρίσματος (1)
• ὑβριστά (1)
• <ὕβρις (1)
• ὑβρίσμην (1)
• ὑβρίστριαν (1)
• ὑβρίσασιν (1)
• ὑβρισμέν (1)
• ὑβρισμένου (1)
• ὑβρισθείην (1)
• ὑβρίσθημεν (1)
• ὕβρισταί (1)
• ὑβριστέοι (1)
• ὑβριστικά (1)
• ὑβριστικῷ (1)
• ὑβρίσαι> (1)
• ὕβρισάς (1)
• ὑβρισθὲν (1)
• ὑβρισθήσει (1)
• ὑβριστικῆς (1)
• ὑβρίσωσί (1)
• ὑβρίσδει (1)
• ὑβρισμένη (1)
• ὑβριστικαί (1)
• ὑβριστάων (1)
• ὑβριστῇσι (1)
• ὑβρισάντων (1)
• ὑβρίσμασι (1)
• ὑβρισμένην (1)
• ὑβρισμοὺς (1)
• ὑβρισθέν (1)
• ὑβρίσθησαν (1)
• ὑβριστὰν (1)
• ὑβριστῆρας (1)
• ὑβριστικήν (1)
• ὑβρίσατε (1)
• ὑβρισμένα (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.