Ancient Greek-English Dictionary Language

παρακλητέος

First/Second declension Adjective; Transliteration:

Principal Part: παρακλητέος παρακλητέον

Structure: παρακλητε (Stem) + ος (Ending)

Etym.: parakale/w의 분사형

Sense

  1. one must call on, summon

Examples

  • "ἀλλ’ ὁρ́α μὴ καὶ τὸν ξένον ἡμῖν παρακλητέον ἐπὶ τὴν ζήτησιν οἰκεία γὰρ πάνυ καὶ προσήκουσα θείοισ ἀνδράσι. (Plutarch, De genio Socratis, section 23 1:5)
  • " μάλιστα δὲ παρακλητέον ὅταν μέλλωσιν ὀλίγα ὀχληθέντεσ μεγάλ’ αὐτὸν ὠφελήσειν. (Aristotle, Nicomachean Ethics, Book 9 141:3)
  • τὸ δ’ ἡμέτερον παρακλητέον, ᾗ ῥᾷστ’ ἂν ὑμεῖσ μὲν μάθοιτε, ἐγὼ δὲ ᾗ διανοοῦμαι μάλιστ’ ἂν περὶ τῶν προκειμένων ἐνδειξαίμην. (Plato, Hippias Major, Hippias Minor, Ion, Menexenus, Cleitophon, Timaeus, Critias, Minos, Epinomis, 66:1)
  • ἄγε δή, θεὸν εἴ ποτε παρακλητέον ἡμῖν, νῦν ἔστω τοῦτο οὕτω γενόμενον ‐ ἐπί γε ἀπόδειξιν ὡσ εἰσὶν τὴν αὑτῶν σπουδῇ πάσῃ παρακεκλήσθων ‐ ἐχόμενοι δὲ ὥσ τινοσ ἀσφαλοῦσ πείσματοσ ἐπεισβαίνωμεν εἰσ τὸν νῦν λόγον. (Plato, Laws, book 10 53:1)

Synonyms

  1. one must call on

Related

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION