Sense

1. reproach, censure, blame, disgrace, of reproach
2. matter of reproach, a reproach, disgrace, the reproach

Examples

• μὴ κτήσῃ κακῶν ἀνδρῶν ὀνείδη, μηδὲ ζηλώσῃσ τὰσ ὁδοὺσ αὐτῶν. (Septuagint, Liber Proverbiorum 3:31)
• μὴ κλαίετε δάκρυσι, μηδὲ δακρυέτωσαν ἐπὶ τούτοισ. οὐδὲ γὰρ ἀπώσεται ὀνείδη. (Septuagint, Prophetia Michaeae 2:6)
• καὶ ἐφύλαξασ τὰ δικαιώματα Ζαμβρὶ καὶ πάντα τὰ ἔργα οἴκου Ἀχαὰβ καὶ ἐπορεύθητε ἐν ταῖσ βουλαῖσ αὐτῶν, ὅπωσ παραδῶ σε εἰσ ἀφανισμὸν καὶ τοὺσ κατοικοῦντασ αὐτὴν εἰσ συρισμόν. καὶ ὀνείδη λαῶν λήψεσθε. (Septuagint, Prophetia Michaeae 6:16)
• καὶ σοὶ μέν ‐ οὐ γὰρ ἀρτίασ ἔχεισ φρένασ ‐ Ἀργεῖ’ ὀνείδη καὶ Φρυγῶν ἐπαινέσεισ ἀνέμοισ φέρεσθαι παραδίδωμ’· (Euripides, The Trojan Women, episode, iambic 2:18)
• γέρων γέροντα παρακόμιζ’, ᾧ ξύνοπλα δόρατα νέα νέῳ τὸ πάροσ ἐν ἡλίκων πόνοισ ξυνῆν ποτ’, εὐκλεεστάτασ πατρίδοσ οὐκ ὀνείδη. (Euripides, Heracles, choral, antistrophe 13)

Similar forms

• ὄνειδος (201)
• ὀνείδη (76)
• ὀνειδίζειν (49)
• ὀνειδίζων (39)
• ὀνειδισμὸν (37)
• ὀνείδει (20)
• ὀνειδῶν (18)
• ὀνείδους (18)
• ὀνειδίζει (15)
• ὀνειδισμοῦ (15)
• ὀνειδίζεις (15)
• ὀνειδίσαι (14)
• ὀνείδεα (11)
• ὀνειδισμόν (11)
• ὄνειδός (11)
• ὀνείδεσιν (11)
• ὀνειδίσας (7)
• ὀνειδισμὸς (6)
• ὀνειδιεῖ (6)
• ὀνειδείοις (5)
• ὀνειδίζω (4)
• ὀνειδίσῃ (4)
• ὀνείδεσι (4)
• ὀνείδεος (3)
• ὀνείδιζε (3)
• ὀνειδίζετε (3)
• ὀνείδισμα (2)
• ὀνειδισμῶν (2)
• ὀνειδιῶ (2)
• ὀνειδίζῃ (2)
• ὀνείδειον (2)
• ὀνειδιεῖν (2)
• ὀνειδισμῷ (2)
• ὀνειδισμοὶ (2)
• ὀνειδιῶν (2)
• ὀνειδίζοι (2)
• ὀνείδισας (2)
• ὀνειδῖσαι (1)
• ὀνείδεϊ (1)
• ὀνειδίξοι (1)
• ὀνειδίσει (1)
• ὀνείδεσί (1)
• ὀνειδισμοί (1)
• ὀνειδιστὰς (1)
• ὀνείδιζ (1)
• ὀνειδίζοις (1)
• ὀνειδίσασα (1)
• ὀνειδίσωσί (1)
• ὀνείδισον (1)
• ὀνειδίσειε (1)
• ὀνείδεά (1)
• ὀνειδίσω (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.