Sense

1. insult, reproach, blame

Examples

• διὰ τοῦτο προφήτευσον καὶ εἰπόν. τάδε λέγει Κύριος Κύριος. ἀντὶ τοῦ ἀτιμασθῆναι ὑμᾶς καὶ μισηθῆναι ὑμᾶς ὑπὸ τῶν κύκλῳ ὑμῶν τοῦ εἶναι ὑμᾶς εἰς κατάσχεσιν τοῖς καταλοίποις ἔθνεσι καὶ ἀνέβητε λάλημα γλώσσῃ καὶ εἰς ὀνείδισμα ἔθνεσι, (Septuagint, Prophetia Ezechielis 36:3)
• τὸν δὲ δεινὸν ποιησάμενον πέμψαι ἐς τὸ μαντήιον τῷ θεῷ ὀνείδισμα, ἀντιμεμφόμενον ὅτι ὁ μὲν αὐτοῦ πατὴρ καὶ πάτρως, ἀποκληίσαντες τὰ ἱρὰ καὶ θεῶν οὐ μεμνημένοι ἀλλὰ καὶ τοὺς ἀνθρώπους φθείροντες, ἐβίωσαν χρόνον ἐπὶ πολλόν, αὐτὸς δ εὐσεβὴς ἐὼν μέλλοι ταχέως οὕτω τελευτήσειν. (Herodotus, The Histories, book 2, chapter 133 3:1)

Similar forms

• ὀνειδισμὸν (37)
• ὀνειδισμοῦ (15)
• ὀνειδίσαι (14)
• ὀνειδισμόν (11)
• ὀνειδίσας (7)
• ὀνειδισμοὺς (6)
• ὀνειδισμὸς (6)
• ὀνειδίσῃ (4)
• ὀνειδισμοῖς (3)
• ὀνειδίσαντα (3)
• ὀνειδίσαιμι (2)
• ὀνείδισμα (2)
• ὀνειδισμῶν (2)
• ὀνειδίσωσιν (2)
• ὀνείδισας (2)
• ὀνειδισμοὶ (2)
• ὀνειδισμῷ (2)
• ὀνειδιστικὸν (2)
• ὀνειδίσαντος (2)
• ὀνειδίσειεν (2)
• ὀνειδίσασαν (1)
• ὀνείδισον (1)
• ὀνειδίσωσί (1)
• ὀνειδιστῆρας (1)
• ὀνειδίσαντες (1)
• ὀνειδίσειε (1)
• ὀνειδισθῆναι (1)
• ὀνειδίσασα (1)
• ὀνειδισμοί (1)
• ὀνειδίσω (1)
• ὀνειδισάντων (1)
• ὀνειδιστέον (1)
• ὀνειδίσει (1)
• ὀνειδισθεὶς (1)
• ὀνειδῖσαι (1)
• ὀνειδιστὰς? (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.